Bibliographie.
Pierres précieuses et pierres fines. Anthologie de prosateurs français du XIXe siècle. Nouvelle édition, entièrement refondue par P. Valkhoff. Amersfoort, Valkhoff & Cie.
Jammer dat P. Valkhoff en Valkhoff & Cie. het niet eens zijn kunnen worden over een anderen titel, aan dit geheel herziene boek te geven. ‘Un peu prétentieux peut-être’, noemt de nieuwe samensteller dien titel en dat is hij zeker, en ‘précieux’ en smakeloos bovendien. Een andere grief hebben wij tegen de verklarende noten onder den tekst. Wordt het boek gebruikt door hoogere burgerscholieren en gymnasiasten dan zal de dictionnaire toch telkens voor den dag moeten worden gehaald en dan heeft het geen zin om van woorden en uitdrukkingen als: allégrese, ineffable, abrutissement, coquillages, le fin mot en dergelijke, een vertaling aan den voet van de bladzijde te geven. En de nietscholieren, die zich het werk aanschaffen om in één boekdeel eenige van de mooiste stukken Fransch proza van negentiende-eeuwsche schrijvers te kunnen genieten, zullen door deze schoolsche verklaringen allicht worden gehinderd.
Maar beiden, scholieren en nietscholieren, vinden in deze verzameling een veertigtal met smaak gekozen stukken, meest van grooten omvang, complete novellen en geheele hoofdstukken van romans, waaraan zij hun hart kunnen ophalen.
Een verzameling als deze is uit haren aard onvolledig. Ook al wil men enkel werk van de allerbesten geven, toch zal men altijd ook van de allerbesten overslaan. Zoo missen wij hier schrijvers en stilisten van den eersten rang, als Paul Louis Courier, als den Alfred de Musset van de Contes et Nouvelles, met zijn ‘prose alerte, limpide, toute voisine du 18e siècle’ (Lanson), journalisten als Prévost - Paradol en Edmond About. Anderen zullen hier weer vergeefs zoeken naar werk van door hen bovenal geliefde schrijvers. Want uit dit Fransche proza der negentiende eeuw kan men putten zonder ophouden, steeds nieuwe schoonheden aan het licht brengend - en altijd blijven er nog schatten over.