De Gids. Jaargang 67

[p. 158]

Uit ‘Herboren fonkeling’.

Boomen, uw warrele weefselen zinken

in avond-mist -,

drupp'len-doordropen netten, blinken

in waden weggewischt,

glimmer-waden.

Duistere doemenis dooft 't lest licht-tinken....

'n Raden wist

de nevel-nacht treur-geboomt te door-slinken -

Beladen is 't,

mist-beladen. -

En de nacht rilde, en in barmhartigheid

rilde hij fijner,

en fijner rilde hij en door zijn zwartigheid

wilde hij reiner

siddering te huiveren....

De waaz'ge morgen vond verward in blijd

wit-gelijn er

Sneeuwboomen! dons-blank tak-gespartel wijd

staat broos-vervroze' aan rooz'ge damp-lucht, die al fijner

bleekt in onmerkbaar mist-òpzuiveren.

[p. 159]

II.
Een hand hief zich....

 

Van de schemerige schoorsteen nam zij de vaas, en uit hand-blankte sidderde de mimosa nu over de lichte tafel. -

 

Der terracotta vaze

 

ontsprenkelt lucht terneder

 

mimosa-tak, geveder

 

van groen doorsprietselt waze

 

 

 

van donsjes broos en pluizig,

 

die, teed're trosjes, staan

 

in 't ijle en licht-verruizig

 

geurig op d' aêm vergaan...

 

 

 

Mimosa-tak, o lichter

 

dan toen zij geure' en treuren

 

van verre deed, wordt dichter-

 

-bij ritsel-dans van kleuren:

 

 

 

want roode lampe-schijn

 

maakt rozig hoog're topjes,

 

sneeuw van fijn-gruiz'g robijn,

 

dwarr'lende in karmozijn-

 

-en vlokk'ge dropjes...

[p. 160]

III.
De vernieuwing.

 

Het is een wonderlijk verglijden Van licht in licht....
Ellen.

 

Uit der schemere kamer vage tinten -

 

vlakken vaal-blauw der wanden, flauw door-goud

 

van lijste' om neev'lig tafereel, er dauwt

 

fonk'ling aan glazen vaas, waar glinst'rend windt 'n

 

 

 

kristallen bloem-krans rond, mimosa bruist

 

over den rand, sneeuw-warrel roerloos, 't groen

 

waast stil ervoor-geritseld -: 'n visioen

 

óver mij nijgt, een bloeme! jouw hoofd suist

 

 

 

over mij neer in lichten zwindel fijner

 

haren en licht-tinkeling aan bloem-bladen

 

der oogleden! o je wangen zijn waden

 

schemer-dons om een glanz'ge ziel! Schijne' er

 

 

 

geen glimpen gloed aan roode lippen uit?

 

Ik min je, flonk'r-oog over zijige glooiing

 

van wangen....

 

Rozen van juweel-ontdooiing

 

jubel-overdauwd, glimm'rend-kristallen tuit

 

 

 

bloesem-ontsproeid, beregend zonne-woud,

 

bladeren blinkend in stijgende vocht-

 

-damp... liev'ling! die minde ik, o! ik zocht

 

en vond jouw bloeme-gelaat, oog-tintling bedauwd!

 

 

 

Carel Scharten.