De Gids. Jaargang 65

[p. 160]

Klooster-tuin.

In ouden klooster-tuin,
waarin ik telken dage
warende ga, en trage
treed grauwer paden puin,

waar 't gras, bestoven, staat
hóóg wel, maar zonder vlamming
van kleuren, met verlamming
mijn dralende⁀oogen slaat, -

in doodschen klooster-tuin
waarin mijn ziel begraven
ligt - 'k weet niet waar - de graven
zijn véle, vocht'g arduin

snikt dof tusschen het gras
veel malen, en mijn lijf
gaat om, - en doel-loos drijf
'k als op een blakken plas, -

[p. 161]

 

in deze'⁀ommuurden hof,

 

waar groen en grijs verbleekt

 

in vaalte,⁀en neere-leekt

 

de tijd in droppen dof,

 

 

 

waar àl gerucht verkrimpt

 

in stilte, zwaarlijk wegend,

 

geen regen neder-zegent

 

uit luchte, die aan kim 't

 

 

 

lichte⁀uchtend-gloren dempt

 

in grauwe wolken-wal,

 

en alle winden-val

 

onder z'n drukking stremt, -

 

 

 

in domp'ge klooster-gaard',

 

waarin met blindë oogen,

 

van scheem're waas betogen

 

mijn lichaam ommewaart,

 

 

 

waar, dood-bevangen, vagen

 

al leven gaat, - gazonnen,

 

dorrend (als bloed, geronnen,

 

verdoft) lijk-kleure dragen, -

 

 

 

op deez' verlaten erve

 

in druilerige dagen,

 

bleek, zonder lust en plagen

 

toef 'k in langzaam versterven -:

[p. 162]

 

Zoo was lood-zwaar bezonken

 

in dit lichaam, dat wankel

 

al ging - de láátste sprankel

 

van licht was lang verblonken -,

 

 

 

de sombere beklemming,

 

die om mij drong en doodde

 

't al in verworging - zoo de

 

klopping mijns harts in stremming

 

 

 

àl zwakker werd, - tót daar

 

in plóts-aan-schuivende stonde...

 

rood-gloênde⁀ik heb gevonden,

 

een bloeme, vol en klaar!

 

 

 

een bloeme, uit de rulle

 

gruis-aarde opgesproten,

 

die ging - o heil! met rood en

 

lichting mijn oogen vullen!

 

 

 

Nu zal wel elken morgen

 

die bloem mij bij zich vinden,

 

mijn oogen te ont-winden

 

van waze, ⁀in teed're zorge -

 

 

 

Haar aanschijn is zoo zacht,

 

geure wijlt om haar, weeke,

 

zoodat ik nu de bleeke

 

dag door-ga zonder klacht!

[p. 163]

 

In d'ouden klooster-tuin

 

bloeit nu een bloeme blij-rood ...

 

... Ligt niet mijn ziel, waar zíj sproot

 

begraven onder 't puin?

 

 

 

Carel Scharten.