De Gids. Jaargang 65

[p. 159]

Bacchus.

Mij baat geen roes, mij, dien de vreugde⁀ontvlood,
Die jong al wist, dat ook wij sterflijk zijn....
Ik kan zúlk leed niet smoren toch in wijn,
'k Zie immers, door zijn gloed, alleen mijn dood.

- En toch, schenk mij een beker vol - de nood
Van 't morgen moet niet troeblen ons den schijn
Van 't zonnig oogenblik; - de winst zij klein,
Doch zij is zeker. - Wijn dus! fonk'lend, rood!

- Silenus drink! - Hij kan niet, de⁀oude guit!
Bacchanten, danst dan; slaat de maat door 't wuiven
Van uwe lokken; heft den reizang aan!....

- Neen, dronken schelm! gij moet nog verder gaan;
Wij moeten voort; ook elders rijpen druiven;
Straks daalt de nacht, dán slaapt zijn roes men uit.

J.H. de Veer.