De Gids. Jaargang 65

[p. 163]

Verzen.

Laat schettren fel uw helle licht-trompet
Gij nacht-verwinnaar! Stralen-majesteit!
Zie land en water siddrend neergespreid
In 't vonkend vuur dat uit uw oogen spet!

Zie 't alles wachten! Open, hémel-wijd
De wijde wereld, onder blinkend net
Van dauw! - Zóó wacht eens vorsten tred
Een blijde feest-stad, tot zijn komst bereid. -

Traag kroop de zware, zwarte winter-nacht:
Een log, lui beest, dat maar niet wijken wou.
Een wolken-vracht gedachten, dreigend grauw
Drong om mij heen. - 'k Heb zon, naar u gesmacht!
Mijn oogen, wijd in mijn beschreid gezicht,
Gaan gulzig drinken van uw glorie-licht. -

[p. 164]

II.
Nacht-gracht bij regen.

 

Diep duiken heimelijke huizen-rijen

 

In duister weg, alsof ze de⁀oogen duchten. -

 

De boomen kermen tranen-zware zuchten;

 

Glad-glimpend lichten regen-natte keien. -

 

 

 

De nacht, die, doovend alle leef-geruchten,

 

Onhoorbaar sluipend in de stad kwam glijen,

 

Lijkt nu wel zachtjes overal te schreien,

 

In murmel-goten, die onzichtbaar vluchten.

 

 

 

Vér reit, al kleiner wordend, 't ros geblikker

 

Van waai-lantarens; loenschend nachte-smarte

 

Valsch-lachend wég, door nat-betraande glazen.

 

Verlokkend rimpelt licht, in schub-geflikker

 

Dat aklig schittert, op het bange, zwarte

 

Gracht-water, waar de wind laag langs komt blazen.

[p. 165]

III.
Najaars-vijver.

 

Dof-blauw omneveld, staan de zwaar-bevrachte

 

Loof-loome boomen; buigend hun getakte

 

Ver over 't gladde van de vijvervlakte,

 

Waar langzaam glijdt een blanke zwane-wachte.

 

 

 

Soms rimpelt winde-kus de water-strakte

 

Met lichte lippen; en een heele zachte,

 

Wee-zoete geur zweeft om: een stervens-klachte

 

Van 't oever-riet; het even omgeknakte. -

 

 

 

De hemel lijkt een dicht opeen-gepakte

 

Dof-dreigende, grijs-vochte wolken-vrachte,

 

Op 't verre woud een dempig neer-gezakte. -

 

 

 

Nu stuurt Natuur mij, die naar léven smachtte

 

Met liefde, die al' lijden niet verzwakte,

 

In 't weiflend hart een diepe doodsgedachte.

 

 

 

Marie Marx - Koning.