De Gids. Jaargang 62

[p. 173]

Verzen.

Aan m'n vriend.

O!.... woorden gingen stil schemere-ruimte door
.... oogen bewogen in roze-licht-gloor....

Bléek-dalend zijn ìn me vreemd-koel gekomen
de gróote heerlijkheden!.... maar als droomen
zoo wond'r-ong'looflijk staan ze stil-dood vóór
me....

O! zachtjes bewegen ze!

....Hoor! ....hóór!

nog eens.... nog eens 'n even-zìngend klank-stroomen
tot één innig, broos ruisch-accoord volkomen -

Teer òp-lichtend, líchtend wéét 'k nu stil-ìngehou'en
Gelùk, zacht-weenend, wéenend, jubelend ontloken!

'n Roze gloed eindeloos, diep in m'n ziel gezonken....

Hooger, rood-donk're klokke-klanken klonken -

....Een àngst die niet wèg wil.... dat het gebròken
zal worden....

Sméekend, sméékend hande-vouwen!

[p. 174]

Uit: ‘De drie mysteriën’.
II.

Het stille stervens-uur, wonderbaar.... bang....

....voelen, wegvloeiend-lauw het leven.... làngzaam,
làngzaam, - niet meer hóuden kunnen - krampstrékking
van handen, moètend wijken.... ràmpzalig
- noodlottig.... 'n Bànge droom.... Een zang
eentónig-índiesch-dwéepend, kwéelt weg..... angstig
luist'rend hangt lucht g'luidloos.... Gouden lamp
romeinsch - róód vuur gloeit-òp.... en welkt; still' damp,
dun, grijs spyraaltje píjlend zwíjgend op....
....dàn is het uit -.... Zóo valt éíndlijk een drop
water, die lang hing, sidd'rend voelend vòl
zich worden.... Zóo is het, wanneer in hollen
herfst-nacht van een kálen boom, plots zal....
...áfgaan.... het láatste blad, in stillen val....

[p. 175]

III.
Het mysterie van na den dood....

 

....Ja.... het in-éens.... wèg-vloèien van het leven....

 

angstig.... huiv'rig........ Maar - o! het dooden-land,

 

bleek-roerloos liggend aan den and'ren kant -

 

een wonder! - 'n winde-zucht beweegt er eve',

 

stil-fluisterend.......

 

O, mijn lief Leven, 'n band

 

van Liefde is tusschen U en mij - zou 'k geven

 

U! voor 't mysterie.... bang?

 

 

 

O!... zie!!... òp-béven

 

van róze kleuren.... wonder-fijn.... Een strand -

 

- de stille hemel schíjnend in den rooden

 

licht-glóéd van wèg-zinkende zon - zacht ruizen

 

de golven.... hoor 'k niet teér ver-deinend suizen

 

sereen eng'len-gezang?

 

 

 

O! zóú het zijn

 

mijn licht visioen....... een eeuwig droomen rein

 

....of - doffe kille nacht van strakke dooden....?

[p. 176]

Nazang.

Want zie, duisternis bedekt het aardrijk en donkerheid de volken, maar Zijn heerlijkheid schijnt over u, en de volken zullen in Uw licht wandelen.
Jes. 60 vs. 2 en 3.

Zacht-donker-schemerend Mysterie van het Leven,

Dat 'k draag devoot in stille handen, hoog-geheven,

Gaand' door de schoon-bloeiende landen van mijn ziel -

U òffer ik op 't altaar Gods, waar 'k biddend kniel,

Buigend extátiesch voor Christus, den Hoogsten, Reinen....!

Heilig-wit brandt het nu in stil-stijgende lijnen -

Tot - klaar-stralend rein-róze gloed 't àl gaat om-schijnen!
Mijn Geloof in 't Góds-Mysterie -

dat wordt.... eeuwig stil-lícht-deinen....

Carel Scharten.