De Gids. Jaargang 50

[p. 534]

In 't boschaadje.

Oaze in den bajert

Van takken en blaân,

Waar lichtstaal bij lichtstraal

Ter rust schijnt te gaan,

De spar met haar pluimen,

Zoo weeldrig gekuifd,

De abeel met haar zilver

Het mosch overwuift!

Warande, waar 't koeltjen

Zich schuilt voor den gloed,

Die blaakt op de vlakte,

In 't heidekruid broedt,

Snelvoetjen gaat pozen,

Zijn liefdevlam bluscht,

Warande van vrede!

Warande van lust!

Een waan slechts! Waar 't moschbed

Het zachtst is gespreid,

't Fluweel der festoenen

Het weeldrigst bereid,

Vertellen wat veêrtjens,

Bepurperd, bekrauwd,

Wat splinters van vlerkjens,

Geknot en beklauwd,

[p. 535]

 

Het heir van insekten,

 

Gelegerd in 't dons

 

Of azend op d'afval

 

Met tergend gegons,

 

Van d'angstkreet der zwakke,

 

Verstaan noch verhoord,

 

Van wreedheid en onrecht,

 

Van slachting en moord!

 

 

 

Kontrasten, zoo spottend,

 

En daarom zoo wreed!

 

De klacht naast den jubel,

 

De lach bij het leed!

 

Het menschenkind huivert

 

En vraagt wie er heerscht.

 

Er schuilt in zijn hart toch

 

Het liefdrijkst en teerst.

 

 

 

‘Zou 't kunnen’, zoo ruischt het

 

In 't diepst van dat hart,

 

‘Dat vreugde slechts zijn kan

 

De dochter van smart;

 

En 't leven, verrijkt steeds

 

In d'eeuwigen schoot

 

Van 't eeuwige wordend

 

Juist kiemt in den dood?

 

 

 

Dat vormen, zich vormend

 

Tot hoogere altijd,

 

Alleen zich ontplooien

 

Door worstling en strijd?

 

Waar 't zóo, wij aanbaden!

 

Want dan is wat heerscht,

 

Het beeld van ons harte:

 

Het liefdrijkst en teerst!’

Bussum, Oct. '86.

H.J. Schimmel.