De Gids. Jaargang 48

Blauwe oogen.

't Was blauw, niet het blauw van vergeet-mij-niet,

Bescheiden, zwijgend en bleek;

Ook niet het blauw van lobelia's,

Aan d' oever der rustige beek.

't Was ook niet het blauw van de zomerlucht,

Schoon dit van den hemel vertelt,

Zelfs niet van de lucht in het meer weerkaatst,

Waar 't zacht in de golven versmelt.

't Was vreemder, meer dat van den Zuidernacht,

Doorschijnend, lichtend en diep,

Waaronder Venetië fluist'rend lacht

En 't gouden Palmyra sliep;

Het blauw van den wijkenden horizont,

Waar Lohengrin's boot in verdween....

Het blauw, - waarheen ijdele wenschen gaan,

En onverhoorde gebeên.

Fiore della Neve.