De Gids. Jaargang 48

[p. 353]

Duet.

Zij zongen te samen duetten

In 't naderend schemeruur,

Zij, grilligste der brunetten,

Hij, vol van poëtisch vuur.

Zij zongen: ‘Ich wollt' meine Liebe’;

Zij zongen van liefde's verdriet,

Van liefde's vreugden en weelden,

Zij zongen ook Faure's lied:

‘Saluez! c'est l'amour qui passe!

Saluez, saluez! c'est l'amour!’

En hij werd niet moede te zingen:

‘Saluez, saluez! c'est l'amour!’

Snel vloden de vlugge dagen

De vluchtiger weken heen;

Hij zag, dat zij wuft was en ijdel,

En zij, dat zijn liefde verdween.

Weer raakten haar vingers de toetsen

En speelden 't accompagnement;

En lokkend verhief zich, als vroeger,

Het thema, zoo wel bekend.

Het klonk als: ‘.... l'amour qui passe’,

En spottend zag zij hem aan;

‘Saluez! Maar waarom salueeren?

De liefde is voorbijgegaan!’

[p. 354]

 

‘C'est l'amour... qui passe,... qui passe’,

 

En zij gaf nog het thema aan;

 

Maar hem klonk 't als een lied uit de verte -

 

't Was alles voorbijgegaan.