De Gids. Jaargang 48
(1884)– [tijdschrift] Gids, De– Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
[pagina 548]
| |
Kinder-idylle.Ga naar voetnoot1)Zwart was heur stralend oog, haar lokken zwart,
Wild zwierend om de bruin-gebloosde wang,
Wanneer bij 't spel de morgenfrissche lip,
Gelijk een bloem om 't peerlend hart ontplooid,
Zoo tartend krullen kon. ‘Kom meê, kom meê!’
En 'k schoot haar door de gaarde na. Waarheên?
Verdwenen was ze. Of neen! De smalle sloot
Vereischte nauw een sprong. Gewis, hier liet
De hagedoorn een oopning... Zie, daarginds
Glipte iets de zee van 't ruischend graanveld in...
Daar fladdert in de verte een roode slip,
Schalk wenkend uit der halmen deinend goud....
Ha! Vind ik u dan hier, klein heksje? - Stil,
Gedoken aan den hollen greppelkant,
Trok ze in der haast de zwellende aren neêr
En maakte, soms eens omziend met een lach,
Begeeriglijk de weeke korlen prijs,
Tot halm bij halm, noch flus verleidlijk zwaar
En onder 't wicht der eedle vrucht gekromd,
In ijle fierheid thands het hoofd opstak.
‘Gestolen wateren zijn zoet!’ Ik gleed
In dart'len moedwil aan haar zijde neêr
En roofde van haar roof. Als 't klaatren zacht
Der duinbeek klonk het murm'len van haar stem -
Half door de vrees des wachters van het veld
| |
[pagina 549]
| |
Gedempt! - daar voor de leus haar vlugge hand
Den buit te veilgen zocht... De vette kluit
Zond geuren op door smachtend gras en mos;
En stoeiens moê lag 'k droomend uitgestrekt
En snoof in volle teug weêr 't koeltjen op
Met prikk'lend zout gekruid: den wind der zee.
En 'k droomde van de zee; wijl 't sluimrig oog
Van korenbloem en klaproos 't rood en blauw
In 't weemlend blond zag wieglen, als ter sluik
Van tikjes zon gekust. De leeuwrik zong
In 't peilloos, peilloos meir van licht omhoog,
Blijde als de stem der Hoop, die 't jonge hart
Van verr' het lokkend lied der toekomst zingt.
;
Soera Rana.
|
|