De Gids. Jaargang 46

(1882)– [tijdschrift] Gids, De– rechtenstatus



[pagina 325]
Eene wolk. Een plekje blauw breekt door aan 't zwerk, En 't schemert op de heuveltoppen, Het tikklen zwijgt der regendroppen, Een lichtstraal glijdt langs 't vochtig perk. Alleen 't geluwde koeltje fluistert, Als goud gloeit weer de vlinderwiek, De zonnestraal wekt woudmuziek, En dan - een wolk, die 't al verduistert. Uit lichtblauwe oogen straalt een groet, Die noopt tot toeven onder 't loover, En als met onweerstaanbren toover Stroomt zachte ontroering door 't gemoed. Eén woord, waar schuchter 't hart in fluistert, Eén handdruk, dien men nooit vergeet, De Liefde ontwaakt, voordat zij 't weet, En dan - een wolk, die 't al verduistert. (Naar het Engelsch). G. Honigh.