De Gids. Jaargang 35

[p. 577]

Eene rectificatie.

In de recensie van het werkje van Luitenant van Braam Houckgeest, over de expeditie naar de kust van Guinea, voorkomende in het Februarinummer van dit tijdschrift, wordt het voorgesteld alsof de officieren van die expeditie, geraadpleegd over de uitvoerbaarheid van den meer besproken tocht naar Kwassie-krom, zonder onderscheid, tegen die onderneming zouden zijn geweest.

Meer bepaald zegt de Recensent, dat iedereen in dien tocht te veel moeielijkheden zag, dat elkeen dien te gewaagd vond.

Daar dit, vooral in veroand met de beschouwingen die daaraan worden vastgeknoopt, niet zou pleiten voor die officieren, wenschen wij de onjuistheid van het beweerde aan te toonen.

Een paar woorden mogen daartoe voldoende zijn.

Vooreerst kunnen wij verzekeren, dat noch door middel van een krijgsraad, noch op eenige andere wijze ooit het gevoelen der officieren is gevraagd, wat in deze trouwens ook niet noodig was.

Ook het beweren dat elkeen den tocht te gewaagd vond is niet minder onjuist. 't Is mogelijk dat zulks het gevoelen van enkelen was, zeker was het niet dat van allen.

Toen de Gouverneur Nagtglas, Kolonel Commissaris voor de zaken ter kuste van Guinea, na de ontvangst van de rapporten betreffende de verovering van Anoema Atjim, had geschreven dat de vermeestering van den hoofdzetel der Commandeezen, uit een politiek oogpunt, hoogst wenschelijk werd geacht en de kroon zou zetten op het werk reeds door de

[p. 578]

Marine verricht: en toen daarop stond te besluiten of die onderneming plaats zou vinden is door mij, daarover sprekende met het hoofd der expeditie, den Kommandant der Zeemacht, gezegd, dat ook naar mijn gevoelen de tocht naar Kwassiekrom geschieden moest, hoe bezwaarlijk ook, indien althans niet meerdere boschnegers en dragers zich aansloten. Er is toen daarin voorzien en veertien dagen later kreeg ik de uitnoodiging Kwassie-krom bij verrassing of gewonen aanval te nemen.

Dat toen de officieren den tocht te gewaagd vonden, meen ik met grond te mogen betwijfelen, en zeker zou onze eerlijke vriend Luitenant van Braam Houckgeest dan ook niet, zonder daarvan met een enkel woord te gewagen, gezegd hebben, dat die tocht met kans op goeden uitslag kon worden ondernomen. Hij die den recensent inlichtte, heeft blijkbaar de stemming, die bij den aanvang der expeditie in het algemeen tegen boschtochten heerschte, op grond der treurige ervaring daarin door de Engelschen opgedaan, verward met de latere gevoelens, toen eigen ondervinding vrij wat schrikbeelden had doen op zij zetten.

Wellicht waren er ook later nog, die zulk een tocht te gewaagd vonden. - 't Is mogelijk; maar dan moeten wij nog met te meer genoegen herdenken de geestdrift bij de talrijke aanzoeken, zoowel van offlcieren als minderen, om aan den tocht te mogen deelnemen.

P. ten Bosch.