De Gids. Jaargang 7

(1843)– [tijdschrift] Gids, De– rechtenstatus



[pagina 452]
Ik heb u lief! (Jeg elsker Dig.) Gij, kleine plek, van golfgeklots omgeven, Met schoone bloemen op uw groene strand, En 't voglenkoor in uwe groene dreven, Ik heb u lief: gij zijt mijn Vaderland! Gij, vóórtijds ReuzenterpGa naar voetnoot(1), met diepe voren Omploegd, lang vóór nog Skjold of Dan bestond, Door gefion's M larstier met gulden horen, Ik heb u lief, o mijn geboortegrond! Gij, leliebloem der zee! uw zoete geuren, Hoe lieflijk trekken ze ons naar 't zoute strand! 't Is gefion's kelk, die bloem met onschuldskleuren; Ik heb u lief: gij zijt mijn Vaderland! o Land, bestraald door 't morgenzonnegloeijen, Van verre kust tot aan uw groene strand! Schoon om dat strand soms wilde stormen loeijen, 'k Heb toch u lief: gij zijt mijn Vaderland! Gij, bruid des Oceaans, wier eeuwig dralen, Hem, hooploos minnend, drijft van 't koude strand! 'k Wil zingen, tot mijn laatste zon zal dalen: Ik heb u lief: gij zijt mijn Vaderland! Naar het Deensch. Vd.	voetnoot(1) Het eiland Seeland. De traditie maakt er een stuk lands in Zweden van, door Koning gylfe geschonken aan gefion, de Skandinavische Godin der kuischheid, die met den tweeden odin op Fiinen was aangeland. De runderen, waarmede gefion of (gefion) den haar geschonken' grond beploegde, waren zoo sterk, dat zij bij den eersten gang het geheele stuk lands in zee trokken, waar het tegenover Fiinen bleef liggen. Hierdoor ontstond de Mälarzee of zeeboezem.