De Gids. Jaargang 5

[p. 111]

Album.

Korte berigten over boekwerken, vlugschriften, enz., aankondigingen van vertalingen, letterkundig nieuws, enz.

Aanteekeningen en Bedenkingen op het ontwerp van een Wetboek van Strafregt voor het Koningrijk der Nederlanden. Eerste Boek. Assen, bij T.J. van Tricht, 1839.

Met een enkel woord vestigen wij de aandacht onzer Lezers op een geschrift, reeds vóór een jaar, bij gelegenheid van het toen aangeboden ontwerp, in het licht gegeven. Men denke daarom echter niet, dat het alleen van tijdelijk belang was. In tegendeel, de inrigting van het boekje onderscheidt zich van de andere bij die gelegenheid uitgegevene geschriften door eene meer wetenschappelijke behandeling, en juist daardoor zal het ook eene blijvende waarde behouden.

Wij moedigen den voortreffelijken Schrijver tot verdere voortzetting, zoodra de gelegenheid er zich toe aanbiedt, ten sterkste aan. Wij zeggen met nadruk: Zoodra de gelegenheid zich aanbiedt; want wat mag toch wel de reden zijn, dat men het naauw aangevangen Werk reeds weder laat rusten? Terwijl wij dit schrijven, is het vervolg nog niet eens aan de Staten-Generaal voorgesteld. Het is alsof sommige menschen de invoering der eindelijk tegen hunnen wil aangenomene verbeteringen zoo lang mogelijk willen tegenhouden. Ook in dit opzigt verwachten wij veel van den Koning, die reeds getoond heeft, hoezeer hij den nationalen slakkengang haat. A.

Nederlandsche Volks-Almanak voor 1841. (Tiende Jaar.) Te Amsterdam, bij J.H. en G. van Heteren. 1840. Behalve het Voorwerk, 184 blz. in 12^o.

Meermalen is bij ons de vraag opgerezen, en ook reeds vroeger geuit, wat toch de Redactie van dit Jaarboekje eigenlijk onder het woord volk verstaat. Wij noodigen haar uit, om zulks eens bij eenen volgenden Jaargang te ontwikkelen; dan zullen wij ons eerst op het regte standpunt kunnen plaatsen, waaruit wij dit Werkje zullen kunnen beoordeelen.

Thans zullen wij ons bepalen met het aan te kondigen, en

[p. 112]

te zeggen, dat hier, als naar gewoonte, proza en poëzij te vinden is. Stukjes van verschillend gehalte, niet veel uitstekends, niet veel geheel verwerpelijks. De Heer d. dorbeck, thz. bestudere eerst meer de zeden en gebruiken, kortom de kleur der tijden, waaruit hij zijne verhalen ontleent, alvorens zich aan het in het licht geven van historische verhalen te wagen. In de XIV^de eeuw werd de titel van Jonkvrouw nog zoo kwistig niet als in onze dagen gebezigd, en toch zou een edelman thans zeker nog niet eens de dochter van eenen onadellijken, of, zoo als de Schrijver hem noemt, eenvoudigen Schout met dien titel begroeten; en ik geloof, dat de Westvriesche meisjes van die eeuw het voor geen compliment zouden hebben opgenomen, indien men haar schoone waterbloemen uit holland's week moeras had genoemd. De Westvriezen Hollanders te noemen, was destijds zeker aan de eersten niet welgevallig.

Meisjes, die haar bootje verlaten, om met hare geliefden te gaan kouten, raden wij het steviger vast te hechten, dan aan eenen rozenstruik, zoo als het maagdeken doet in het anders aardige liedje van j.p. heije.

Wij maakten in dit Jaarboekje kennis met eene ons tot dusverre nog min bekende Dichteresse. Wij maken ons compliment aan Mijnheer haren echtgenoot, die Haar Ed. zulke gevoelens wist in te boezemen.

Waartoe de Bultenbijter te plaatsen in een boeksken, dat op kieschheid aanspraak schijnt te maken?

Eenige der hier voorkomende 4 steendrukjes zijn niet onaardig. Dat bij het versje van brester: Trek als 't nopt, hetwelk ook zijne verdienste heeft, is door j.w kaiser geestig geteekend.