De Gids. Jaargang 1

Sympathie.
(Franz. Dingelstedt.)

ô Mogt ik, vol van vreeze en zoet verlangen,

Mijn' blik op uwe omnevelde oogen slaan!

ô Wapperde ik rondom uw heete wangen,

Verkoelend als een zephyr af en aan!

Wat zoude ik gaarne aan uwe sponde staan,

Die thans uw leên meêdoogloos houdt omvangen;

En, Engel op mijn ruwe levensbaan,

Daar over d' adem van uw' boezem hangen!

Maar ik ben krank als gij, en zende alleen

Dit kleine lied als bode tot u heen,

Tot u, wier trouw ik nimmer zal vergeten; -

't Brengt u mijn' groet vol liefde en teederheid,

En slingert, daar ons de eigen krankte scheidt,

Om beider spond' de onbreekbre liefdeketen.

B.

[p. t.o. 276]