Op het huwelyk van den heere Jacob Alewyn Ghyzen, junior, en jonkvrouwe Debora Blaaupot (1722)

Op het huwelyk van den heere Jacob Alewyn Ghyzen, junior, en jonkvrouwe Debora Blaaupot

(1722)–Anoniem Op het huwelyk van den heere Jacob Alewyn Ghyzen, junior, en jonkvrouwe Debora Blaaupot– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vereenigd den 8sten van hooymaand, 1722

Vorige Volgende



[Folio A1r]
Geluk aen den heere Jakob Alewyn Ghyzen junior, op zyh Huwelyk met mejuffrouwe Debora Blaaupot Nu den Hemel lof gezongen Ongeveinst met dankbre tongen, Met een' uitgelaten geest, Op dit vrolyk Bruiloftsfeest. Laet ons op vernieude wyzen Zingen 't huwlyxlot van Ghyzen, Die zich spiegelt in het licht Van zyn Deboraes gezicht, Die zyn ziel hout opgetogen Door haer levenwekkende oogen,
[Folio A1v]
En vervult zyn borst met gloet, Die zyn minnevlammen voedt. Na veel droevige onweervlagen Ryst met aengenaem behagen Vreugt en blyschap, die de smart, Die de droefheit zet van 't hart, Smart en droefheit lang geleden, Toen hy wenschen en gebeden, Om het voorwerp dat hy mint, Zagh verstuiven in den wint. Zou geen gunst dat leet verdryven? Zou hy droef en eenzaem blyven Zonder eene gezellin? Neen. dat hinderde de Min, Die hem levende af quam beelden Al de lusten, al de weelden, Die het recht der Huwlyxwet Schenkt volop aen 't echte bedt: Die hem bracht in zyn gedachten Wat geluk hy had te wachten Van een lieve trougenoot, Als zy hem haer hart ontsloot. 't Is gelukt. Van Godt gezegent Wort hy entlyk heusch bejegent Van de maegt, waer in hy vint Alles wat men recht bemint:
[Folio A2r]
Overvloedt van minzaemheden, Prael en puiksieraedt van zeden, Zachte vreedsaemheit van aert, Die zich met haer schoonheit paert; Die getroost met hem te leven, Noit in min hem toe zal geven, Die hem steedts en overal Tot een hulp verstrekken zal. Mis ik? of komt onder 't spreken D'Avondstont vast aengestreken, Die de starren aen den boogh Van den hemel schikt om hoogh, Die zich vast in orde stellen? Hy komt al de kusjes tellen Der gelieven, eens van zin, Al de kusjes, die de Min, Naer den last der Huwlyxwetten, Die hy volgt, te boek zal zetten; Zoo die heelers van de pyn Anders maer te tellen zyn. d'Opperste, die met zyn handen Knoopte d'eerste huwlyxbanden, d'Allerhoogste Zegenaer, Zegene 't vereenigt paer, Tot der Ouderen genoegen, Die hun Spruiten zamenvoegen. D. van HOOGSTRATEN.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

David van Hoogstraten