De gheestelycke vryagie
(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 317]
| |
Alsoo oock mijn ghemoedt,
Met allen recht certeyne,
Dorst naer den vollen vloedt,
Van Iesus leifde soet.
O liefde seer groot,
Die sterck zijt als de doodt,
Wille't toch maecken bloot,
Mijn inwendighe sinnen,
Op dat ick v mach seer,
Mijnen Bruydegom beminnen,
Al met een hert verbreet,
En met eenen wil bereet.
O liefde deur-wont,
Toch mijnder herten grondt,
En maecke't my ghesont,
Van alle mijne quaelen,
En laet my hier,
Niet langher aldus dwaelen,
In dit aerdtsche dal,
Waer strijdt is ouer al.
O liefde seer soet,
My toch versmelten doet,
En bewijset my dit goedt,
Dat ghy mijn ziele doet blaecken,
Soo sal ick snel,
Den aerdtschen troost versaecken,
En door v kracht toch werckt,
Dat mijn hert werde versterckt.
O liefde kostelijck,
Maeckt my van deuchden rijck,
En my arm aerde ende slijck,
| |
[pagina 318]
| |
Wilt doch aenghenaem maecken
Aen v ´topperste goedt,
Daer mijn krachten naer snaecken,
Door menich versucht,
Want ghy zijt mijn toevlucht.
O liefde seer schoon,
Die zijt den hoochsten loon,
Hier bouen in 'sHemels throon:
Waermen nv siet verheughen
Die Godt hier hebben ghedient
Naer allen hun vermeughen:
Ende nv zijn gheraeckt
Tot v liefde volmaeckt.
O liefde seer snel,
Alle dinghen doedy wel:
Alle tribulatie fel,
Die komt ghy oock versoeten,
Als ghy met uwen troost
De ziele komt ontmoeten:
Dan meckt ghy haer ghepaeyt,
Ende gheheel versaeyt.
O liefde seer klaer,
Bouen de Sonne voorwaer,
Maeckt't my openbaer,
En gheue't my te kinnen
Waer ick Godt vinden mocht,
Dit ick soeck te beminnen:
Stellet my hem present,
En my mijn seluen absent.
O princelijcke deucht,
Liefde die deel vermeught,
| |
[pagina 319]
| |
Ghy vermaeckt en verheught,
Iae ghy doet jubileren:
De ziele die ghy bewoont,
En v haer laet regeren,
Dese heeft vrolijckheydt,
In tijdt ende in eeuwicheydt.
|
|