Logo DBNL
De gheestelycke vryagie (1624)

De gheestelycke vryagie

(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


illustratie
 
Segghet den ghenooden datse comen Mat. 22.
 
Salich syn sy, die tot des lams bruyloft geropen syn. Apo. 19.


Noch een seer schoon gebedt eermen ten H. Sacramente gaet, oft om onder de Misse te lesen.

Hier verwondert haer de Bruydt van de groote goedtheydt haers Bruydegoms, om dat hy niet alleen rechtueerdighe menschen, maer oock sondaeren is noodende tot zijnder taefelen te komen, ende bidt hem om gratie, dat haer ziele nemmermeer in yemanden anders ghenoechte en soude soecken, dan in hem alleen.

De 27. Figure.

O Heere Iesu Christe, van waer komt my dit weldaedt, dat ghy Heere der Enghelen ende glorie der Hemelen, van wien alle saecken komen, ende wien alle dinghen toebehooren, v geweerdicht te komen tot my onsuyueren aerdtworm, om my gheheelijck in dit H. Sacrament met v te vereenighen? O met wat een groot

leedtwesen, met wat fonteyne der traenen, vreese, ende reuerentie, ende met wat een volkomen reynicheyt des herten, ende des + lichaems, moeste ick dit hooghe misterie ontfanghen, in't welcke v maeghdelijck vleesch ghenut wordt, ende de goddelijcke ende eeuwighe dingen, door dese onwtsprekelijcke maniere ghemenght worden met menschelijcke ende verganckelijcke, de opperste met de leeghste dingen! o onmetelijcke goedtheydt, dat ghy niet alleen den rechtueerdighen, maer oock den sondaeren zijt noodende tot uwe goddelijcke taefele: ende niet alleen de ghesonde, maer oock de krancke deelachtich maeckt van dese uwe seer krachtighe medecijne. Ghebenedijdt moet ghy zijn die daer komt in den naeme + des Heeren: wiens wellusten zijn te wesen met de kinderen der menschen. O eeuwige goedtheydt, ick beghere ende bidde v oodtmoedelijck +, o Heere Iesu Salighmaecker des werelts, dat ghy my de eyghen vruchten + van dit heylich Sacrament belieft te gheuen, ende mijne voorleden sonden wilt wtwasschen, ende my bewaren van de toekomende sonden, quaede affectien ende beweginghen, te niete doende allen dat v in my mishaeght, mijn verstandt verlichtende, my deuchden instortende, ende die in my vermeerderende, dat ghy my tegen de vyanden ende tentatien versterckt, ende een

medecyne der zielen ende des lichaems gheeft. Ick bidde v oock dat ghy my in't leuen ende in de dot bystaet, om met uwer + helpen al te doen dat v behaeghelijck is. Ende ten lesten dattet v belieue my wonderlijck in v te vernieuwen ende te hermaecken: op dat ick met v eenen gheest mach worden ende blyuen. Dat in my toch geen smette der sonden en blyue, dien ghy met soo heerlijcken stuck van liefden, (welcke ghy tot mijnder zielen saelicheydt zijt draghende) wilt vermaecken: welcke liefde teghen 'tfenijn van alle sonden d'alderkrachtichste ende d'alderbeste medecijne is, + die verleent den ghenen die daer met eerweerdicheyt ende deuotie toegaen, ouervloedicheydt van alle deuchden ende gratien. Heere ick en ben niet weerdich dat ghy sult komen onder mijn dachk, 'tweclk daer is geweest een speloncke ende moordtkuyl, daer in mijn edele ziele, uwe Bruydt soo dickwils in vermoordt is door menigherhande fouten ende sonden. Maer aengesien o goeden Iesu, o alderbermhertichsten, ende goedertierensten Iesu, dat ghy in dit H. Sacrament waerachtich Godt ende mensch, alsoo hongherich ende begherich zijt naer onser alder-salicheydt: ja alsoo hongherich, als oft al v wesen, ende allen uwe saelicheyt aen onse welvaert, ende saelicheydt waer hangende, daer uwe Ma-

jesteyt ons nochtans niet van doene en heeft: ende hebt v geweerdicht ons tot onsen aldergrootsten troost, ende toevlucht v seluen + alsoo te laeten onder de ghedaente des broodts in v heylich Sacrament: ende zijt ons soo vriendelijck ende vaderlijck noodende, seggende: Komt al tot my die daer belast ende beladen zyt. Ende wederom: Ten sy dat ghy eet myn vleesch, ende drinckt myn bloedt, + soo en suldy geen leuen in v + hebben. Soo o soeten Iesu eenich leuen mijnder zielen: weest my genadich. O aldersoetste + hemelschs broot voet my hongerigen mensche. O ghy broodt vanden Hemel nederdaelende, puur om uwer liefden wille ende niet om mijne verdiensten, ende die de werelt het leuen gheuende zijt: werckt in my, die de doodt verdiene, het leuen, sonder welck ick eeuwichlijck steruen moet. Ick verkeerde in perijckelen, in duysternissen, in groote tentatien ende verdruckingen: ontfanght my in den last zijnde, ghelijck ghy Zacheus huys besocht hebt, op dat ick gheheel vernieuwt zijnde, met v seer vriendelijck mach leuen, die my begeert seer minnelijck al te zijn in alle dingen. Siet ghy komt tot my, ende ick tot v blijft toch altijt in my, ende ick in v, op dat ick nemmermeer van v en moet gescheyden worden. O ghy aldersoet-

sten ende vermaeckelijcxsten Iesus, Bruydegom mijnder zielen, laet my toch v bekennen. O ghy kracht mijnder zielen: verthoont my v seluen, o Heere mijnen Vertrooster, laet my v beschouwen. O ghy licht mijnder oogen, komt tot my. O eenige blijtschap mijns geests: Laet my v sien. O ghy vreuchde mijns herten: laet my v minnen. O leuen mijnder zielen; verthoont my v seluen. O mijn welluste, o mijn solaes, mijn genoechte. O mijn Heere, mijn Godt, mijn leuen, ende de gansche glorie mijnder zielen: laet my v weerdichlijck ontfangen. O ghy begeerten mijns herten: Laet my v behouden. O liefde mijnder zielen: laet my v omhelsen O hemelschen Bruydegom: laet my v besitten. O mijne alderhoochste vreucht binnen ende buyten: laet my v vinden + in't midden mijnder herten. O mijn + eeuwige salicheydt! o salige blijdschappe! o hoochste soeticheydt mijnder zielen: laet my v beminnen. O Heere myne sterckheydt, Heere myne vasticheydt, myn toevlucht, ende mynen verlosser. Laet my v beminnen mynen Godt, mynen hulper: die my zijt eenen stercken toren, een soete hope in alle tribulatie: laet my v aenhangen. O goet sonder welck geen goet en is: laet my v gebruycken. O alderbeste: sonder welc geen beter is. O goddelijc woort, scherper suydende dan alle dubbelde sweerden, opent 't binnenste mijns

ooren, dat ick uwe stemme mach hooren. O onsienelijck licht: gheeft my een ghesicht dat ick v sien mach. O reuck des leuens: schept in my eenen nieuwen reuck, die achter + nae v loopt in den reuck uwer kostelijcker saluinghe: heeft mynen smaeck, op dat hy smaecke, kenne, ende onderscheyde hoe groot dat is de menichfuldicheydt uwer soeticheydt, welcke ghy verborghen + ende bereyt hebt den ghenen die v vreesen, oft vol zijn van uwer liefden. Gheeft my een herte, dat op v dencke: eenen moedt die v beminne: eenen sin die op v peyse: een verstandt dat v begrype: een redene, die v o alderhoochste soeticheydt altijdt sterckelijck aenhanghe: een wijse liefde, die v wijselijck beminne. O leuen, dien alle dinghen leuen. O leuen die my gheeft + mijn leuen! O leuen, die daer zijt mijn leuen door welck ick leue, sonder welck ick sterue! O leuen door welck ick verrijse: sonder welcke ick vergae. O leuen door welck ick verblydet worde: sonder welck ick bedroeft blijue. O leuen komt ende verblijdt mijn bedroefde ziele, weest toch + by my in mijnen moedt by my inder herten, by my in den mondt, by my in de ooren, by my inder hulpen: want ick quele van uwe liefden: want ick sonder v sterue: want ick op v denckende weder leue. uwen soeten reuck vermaeckt my, uwe

ghedachtenisse gheneest my, uwe liefde + treckt my, maer ick sal versaet worden, als uwe glorie, o leuen mijnder zielen my sal verthoont worden. Mijn ziele begheert ende beswijckt in uwe ghedachtenissen: wanneer sal ick komen ende verthoont worden voor v aenschijn? O mijne blydschappe! O mijn vreucht! door welcke ick verblijdt worde. O alderschoonste dien ick beghere; waerom sydy aldus hier verborghen in de ghedaente des broots? Ick gheuoele uwen reuck: ick leue, ende worde verblijdt, maer ick en sien v nochtans niet. Ick hoore v stemme, ende ick worde + leuendich: maer waerom verberght ghy v aensicht van my? Ghy sult my by auenturen + antwoorden. VVant my gheen mensch sien en mach, ende sal leuendich blyuen. Och lieve Heere, laet my dan steruen, op dat ick v sien mach. Laet my v sien: op dat ick hier sterue. Ick en wille niet langher leuen: maer ick wille steruen. Ick beghere ontbonden te vvorden: + ende met Christo te vvesen. Ick beghere te steruen: op dat ick Christum sien mach + in zijne glorie. Ick vertye hier langher te leuen: op dat ick met Christo leue. O lieue Heere Iesu, ick offere v mijnen gheest. O mijn leuen, ick offere v mijn ziele. O mijne blydschappe, ick offere v mijn herte, ende maeckt my bereyt om v weerdichlijck te

ontfangen, naer v wel-behaeghen. O mijn soete spijse, laet my v eten, ende blyde wesen. O mijn hooft bestiert my! O licht mijnder ooghen, verlicht my! O mijnen reuck maeckt my leuendich! O krachtich woort Godts, hier teghenwoordich in v heylich Sacrament, vermaeckt my. O Heere, mijne blijdschappe, komt in mijn ziele op dat sy haer in v verblyde. Gaet in + mijne ziele, o mijne hoochste soeticheydt: op dat sy soete dinghen smaecke. O eenich licht, verlicht mijn ziele, dat sy v verstaen, kennen ende beminnen mach: want daerom en bemint sy v niet o Heere om dat sy v niet en kent: ende daerom en kent sy v niet, om dat sy v niet en verstaet: ende daerom en verstaets y v niet, want sy + v licht niet en begrijpt. Ende het licht licht in duysternissen, ende de dysternissen en hebben't niet begrepen. O licht + des herten! O lichtende waerheydt! O waerachtige klaerheydt de welcke verlicht + alle menschen, die in dese werelt komen, komen (segh' ick) maer niet die de werelt + beminnen. Want soo wie de werelt bemint: die wort Godts vyandt ghestelt. Verdrijft o goeden Iesu de duysternissen vanden afgrondt mijnder herten: op dat het v sy verstaende: op dattet v begrypende kenne: op datte't v kennende beminne. Want soo wie v kent, die bemint v, ende

hy vergheet hem seluen, ende bemindt v meer dan hem seluen. Hy verlaet hem seluen, ende komt tot v: op dat hy verblijdt worde van v. Hier wt komt lieue Heere, dat ick v niet soo vele en beminne, als ick schuldig ben. Maer want ick v niet ganschelijck en kenne: daerom beminne ick v oock een weynich. + Ende want ick v een weynich beminne: daerom hebb' ick oock weynich blijdschappen in v. Soo komt dat ick valsche ghenoechten ende blijdschappen soecke in dese toewendighe dinghen: ende soo hebb' ick arm mensch mijn herte ('twelck ick v alleen met ganscher liefden ende ganscher begheerten hadde behooren te gheuen) tot ydelheydt begheuen. Ende daerom ben ick oock ydel geworden: want ick de ydelheydt beminde. Daerom ist oock Heere dat ick my in v niet en verblyde, want ghy bemindt de eenicheydt, ende ick de menichfuldicheyt: Ghy de stilheydt, ende ick de klappagie: ghy de reynicheydt, ende ick de onreynicheydt. Wat wil ick v meer segghen Heere? Ghy zijt goedt, + ende ick ben quaedt: ghy zijt goedertieren, ick ben boos: ghy zijt heylich, ick ben ellendich, ghy zijt rechtueerdich, ick ben onrechtueerdich ende quaet: ghy zijt het licht, ick ben blindt: ghy

den medecijn, ick den krancken: ghy de blijdschap, ick de droefheyt: ghy de hoochste waerheydt, ick de gansche ydelheydt, ghelijck oock alle menschen zijn die leuen. O Heere en versmaet niet het werck uwer + handen. Ick bidde v doch aensiet de wonden uwer handen: siet Heere in uwe handen hebdy my gheschreuen. Leest dit gheschrift, ende gheneest my van mijne wonden: siet ick v creature suchte tot v, maeckt my ghesondt. Siet ick v maeckschel roepe tot v: ghy zijt het leuen, maeckt my leuendich. Spaert my Heere, want mijn daghen + zijn min dan niet. Ick ben sieck, ick roepe tot den Medecijn-meester hier tegenwoordich. Ick ben blindt: ende ick komte tot + het licht. Ick ben doodt, ende ick suchte tot het leuen. Ghy zijt den Medecijn-meester, ghy zijt het licht, ghy zijt het leuen. O Iesu van Nazareth! o Dauids sone, ontfermt v mijnder! o fonteyne der ontfermherticheydt, ontfermt v mijnder! o leuende leuen, hier in v H. Sacrament teghenwoordich verweckt den dooden! maer wat ben ick, ofte wie ben ick, die met v derre spreken? wee my Heere, spaert my Heere. + Och wat ben ick ende wat syde ghy? Ghy zijt alle goedt, ende ick ben alle quaet sonder v. Ghy zijt het leuen mijnder ziele, de blijdschappe mijns geests, ende de vreuchde mijns herten. O Iesu mijn alderliefste

lief, laet toch toe dat de liefde mijnder herten met v vereenicht worde, ghesmolten zijnde door des liefden brandts kracht: ende waer mijne liefde henen gaet sonder v, laetse eerst-gancx daer inne neerstich ondervraecht worden. Want wien mach sy oft behoort sy lief te hebben dan v? want ghy zijt de lusticheydt van alle verwen, ghy zijt de soeticheydt van alle smaecken, + de wel rieckentheydt van alle reucken, het verheughen van allen spel ende gheluydt, de soete wellusticheydt van de binnenste omhelsinghen. In v is de wellustighe ghenoechte, wt v komt de oueruloedighe blijdschappe, tot v is de lustighe aenlockinghe, door v is den liefffelijcken invloedt: ghy zijt den ouervloeyenden afgrondt der Godtheydt. O alderweerdichsten Koninck der Koningen! o wtnemensten Keyser! o doorluchtichsten Prince! o sachtmoedichsten heerschapper, ende aldermachtichsten beschermer, ghy zijt dat leuendich maeckende kostelijck gesteente van den menschelijcken edeldom. O alderkonstichsten werckman, sachtmoedichsten onderwijser, alderwijsten raedtsman, goedertierensten hulper, ende alder-ghetrouwsten vriendt! ghy zijt de smaeckelijcke vereeninge van de binnenste soeticheydt. O lustighen aenlockere ende aldersaechsten bewegher, alder-vierichsten beminner, aldersoetsten Bruydegom, ende

alder-suyuersten yueraer. Ghy zijt de groeyende bloeme van de wel-ghemanierde schoonheydt. O alderlieffelijckxsten broeder! o bloemichsten jonghelinck! o genoechelijcxksten + mede-gheselle! o aldermisdichsten weerdt! o alderhoffelijckxsten dienaer! v verkiese ick voor alle schepselen: om uwent wille versaecke ick alle ghenoechten, voor v soo wille ick allen tegenspoet te ghemoete gaen: ende in alle dese dinghen, en begheer' ick niemandt dan v, die my pryse. V belyde ick metter herten, ende metten monde, dat ghy zijt die dit ende alle goedt bestandich maeckt. Nu dan in de kracht van uwe viericheydt, soo booghe ick de meyninghe van mijne deuotie, met de macht van v ghebedt, ende uwe groote begheerten, die ghy draecht tot onse saelicheydt: biddende v oodtmoedelijck dat v ghelieue my nv ende altoos te spysen met v seluen. Op dat ick hier alsoo met v vereenicht zijnde hier in den tijdt der gratien: hier naemaels eeuwichlijck met v vereenicht mach worden in de eeuwighe blijdschappe ende glorie, Amen.


Vorige Volgende