De gheestelycke vryagie
(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 165]
| |
Hier begheert de gheestelijcke Bruydt ontbonden te zijn van allen des werelts gherucht.
VVie sal my moghen gheuen,
Mijn broeder seer ghemeen,
Dat ick v sal moghen vinden,
Hier buyten al alleen,
VVant ghy en anders gheen,
Zijt toch mynen wel-beminden,
Tot wien mijn ziel versucht,
Onder alle dit gherucht,
Och mijn eenich toe-vlucht,
Och wout ghy my ontbinden.
Ick hebb' v Heere ghesocht,
En in't soecken ouerghebrocht,
Veel uren ende daeghen,
Noch en vinde ick v niet,
't VVelck my is groot verdriedt,
Soo dat ick moet beklaeghen,
VVant my mijn hert benauwt,
Ende soo seer verlanght,
Naer v daer't al aenhanght,
Och mocht ick v behaeghen.
| |
[pagina 166]
| |
Niet en ist v onbekint,
V die mijn ziele bemint,
Dat om v te verwinnen,
Ick Heere hebbe versaeckt,
'tVVelck de nature vermaeckt,
Dat hebb' ick willen deruen,
Op dat ick vinden mocht,
V die ick alleen socht,
En seer te wenschen plocht,
Och mocht ick v be-eruen.
Niet en gheuet my rust,
Niet en werde't ghebluscht,
Mijn begheerte van binnen,
De Heere daer toe streckt,
Dat ghy my naer v treckt,
Ende doet sien en kinnen,
V minnelijck aenschijn soet,
Het welck verblyden doet,
Men wel belyden moet,
Met de brandende Seraphinnen.
O Iesu treckt my naer dy,
En stelt mijn herte vry,
En wilt mijn ziel vermaecken,
Laet den tijdt naecken by,
Dat ick ontslaeghen sy,
Allen dees' aertsche saecken,
Op dat ick metter spoedt,
Aen v o hoochste goedt.
Mijn sinnen kleuen moet,
En in v liefde mach blaecken.
| |
[pagina 167]
| |
Laet toch komen den tijdt,
Dat ick mach werden quydt,
Al dat my hier kan letten,
Op dat ick breedt en wijdt,
'tVerstandt sonder respijt,
In v gherust mach setten,
Och Bruydegom laete ´t gheschien,
Dat ick hier mach vlien,
d´Onrusten die ick ontsien,
Die mijnen gheest verpletten.
Ick soeck voor-by te gaen,
Ick vvensche te zijn ontslaen,
De gheschaepen creaturen,
Op dat tot elcker stondt,
Met eenen puren grondt,
Ick 'therte mach opsturen,
Tot v o hoochste goedt,
En dat der liefden vloedt,
Seer dickmael mijnen moedt,
Mach stillen, en oock mach beruren.
|
|