Logo DBNL
De gheestelycke vryagie (1624)

De gheestelycke vryagie

(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


illustratie
 
Dum scrutaris in lucernis
 
Et vestigas cum laternis
 
Cor peccatis obsitum.
 
 
 
O quot monstra deprehendis!
 
Iesv, scopas ni prehendis,
 
Manet culpis perditum.
Ioan Boel excud.


Noch een seer schoon ghebedt eermen onsen Heere ontfanght, oft om onder de Misse te lesen.

Hier begeert de Bruyt van haren Bruydegom vergiffenisse van alle haere sonden, ende reynicheyt des herten, om hem weerdichlijck te ontfangen naer haers Bruydegoms begeerten.

De 21. Figure.

Ick gelooue in Godt, als dat ghy Heere in my zijt, ende zijt dat leuen mijnder zielen, ende sult altijdt by my blyuen: ende hoe vele quaedts dat ick doe, oft gedaen hebbe, ghy zijt altijdt by my geebleuen naer uwe Godtheydt, want ghy zijt het leuen mijnder zielen. Ghy en werdt op my oock niet gram: + want ghy zijt eenen onbegelijcken Godt: maer ghy en wilt met mijne ziele geen vrientschappe hebben, noch het licht uwer gratien daer inne storten, noch oock in laten schynen, soo lange als ick in sonden ben: want ghy zijt rechtueerdich ende bermhertich, alsoo dat ghy geenquaet ongestraft en wilt laten, ende oock geen goet ongeloont. dAerom als ic gesondicht hebbe, soo

sal ick v van binnen toespreken, seggende: O mijnen Heere, mijnen Godt, nv gheuoel' ick in my wat dat v mishaeght: daerom bidd' ick v door uwe heylighe verdiensten ende bitter lijden, gheeft my een oprecht leedtwesen van all' daer ick uwe Goddelijcke Majesteydt inne vergramt hebbe, ende dat ick't + oprechtelijck mach biechten, ende niet meer en doe, ick wilt oock gheerne biechten, ende ick hope (met uwer hulpe) my te beteren, v toe betrouwende dat ghy't my oock wilt vergheuen: want ick begheer' uvven vriendt oft vriendinne te zijn, ende eeuwichlijck te blijuen. Maer want ick sonder v niet en vermach, ende ghy my niet en wilt saelich maecken buyten mijn consent ende vryen wille: soo bidd' ick v mijnen Bruydegom mijnen Heere, ende mijnen Godt, want ghy door uwe onwtsprekelijcke liefde, die ghy tot ons zijt draeghen, (o alder-opperste goedt, sonder welck geen goedt en is) v alsoo met my vereenicht + hebt: soo blijft toch altijdt by my met uwer gratien, op dat ghy ghenoechte mooghe hebben in my te rusten. O ghebenedyden Godt, al sydy in my naer uwe Godtheydt: soo zijt ghy oock in alle redelijcke creaturen, die ghy naer v beeldt gheschaepen hebt, in Turcken ende ongheloouighe. Want in v en is gheen wtnemen der persoonen: want sy alle heben hunnen vryen wille. Oock houdt ghy die leuendich, ende en schey-

det niet van hunlieden: maer hun leuen en behaeght v niet, ende uwe wtnemende vriendtschappen en thoondy hunlieden niet, om dat sy in v niet en gheloouen. Maer ons uwe geloouigen hebdy v seluen ghelaeten in't heylich Sacrament des authaers: om ons daer door met v te vereenigen, ende alsoo een met v te maecken. O groote onwtsprekelijcke liefde! daerom bidd' ick v, o alderliefste, want ick niet leuen en kan noch en mach sonder uwe gratie, ende sonder het ontfanghen van v heylich Sacrament ('twelck is v heylich lichaem, v heylige ziele met v geheele Godtheydt): soow ilt toch mijn hongherighe ziele spyse, ende mijn dorstich herte laeuen met uwe gheglorificeerde ziele ende lichaem, ende met uwe ghebenedyde Godtheydt, die hier verborghen is in dit heylich Sacrament, tot + onsen aldergrootsten troost. Op dat ick in v, ende door v, ende met v vereenicht mach worden, ende alsoo in uwe gratie, ende grondeloose liefde blyuen: Gheeft my oock dat ick v mach ontfanghen in gedenckenisse dat ghy voor my ghekruyst, ende de doodt voor my ghestoruen zijt. Ick bidde v door de groote pynelijckheydt die ghy leedt aen den kruyce, dat ghy wt my wilt trecken alle quaede genoechte des vleechs, ende my helpen dat ick gheen genoechte in Hemel oft op der Aerden emmermeer en soecke, dan in v, mijnen alderliefsten ende ghetrouwsten vriendt: ende

gheeft my dat ick om de liefde van v, allen pijnen, versmaedtheden, tentatien ende allen tribulatien altoos mach lijden, op dattet v gheluste in my, naer uwen alderliefsten wille te rusten in tijdt, ende in eeuwicheydt. Ick bidde v door de groote armoede, die ghy ter liefden van my dryendertich jaeren lanck geleden hebt: soo wilt toch wt my trecken + alle begheerlijckheydt des vleeschs, ende der tytelijcker dinghen, ende gheeft my al dat v behaeght aen ziele, ende aen lichaem, want ghy weet wat my van noode is. Ick beuele v mijn sorghe, ende ick wille gheerne doen al dat v behaeghelijck is. Ick bidde v door de groote schande, die ghy ledet ter liefden van my aen den kruyce, soo dat ghy argher gheestimeert wout wesen dan eenen moordenaer: dat ghy wt my wilt trecken alle begheerte der eeren ende hoouerdijen, op dat uwen heylighen naem in my gheeert mach worden, gheeft my dat ick niet hoochmoedich en sy, maer grootmoedich op v hulpe, ende oock niet kleynmoedich, maer oodtmoedich, ende + altijdt kleyn gheuoelen van my seluen hebbe. Want allen goedt dat ick doen, dat doetdy in my, ende door my, gheeft my een oodtmoedich geuoelen, altijdt te hebben van my seluen, ende altijdt te dencken. O lieue Heere, buyten v en vermach ick niet: al datter wel door my ghedaen is, dat hebdy o Heere ghedaen, daer af sy v lof ende eere. Ende al

datter quaelijck door my ghedaen is, dat is altemael mijn schuldt: ick bidde v oodtmoedelijck, wille't my om uwer liefden wille, die welcke ghy ons bethoont hebt, alsnoch bethoont, ende inder eeuwicheydt bethoonen wilt, altemael vergheuen. Ick bidde v mijn alderliefste, helpt my dat ick om niemandts wille het goedt oyt en moet laeten, ende als ick lijde bouen recht ende redene, verduldich mach wesen: want dan lijde ick met v, ende met allen uwe heylighen Gheest my dat ick altijdt langhmoedich ende saechtmoedich mach zijn: op dat ick my met v altijdts verblyden mach. Dat gunne ick v mijn alderliefste: want ghy zijt toch + alleen, die my verblyden ende versaeden mach. Maeckt my een mensch naer v herte: op dat ick v mach behaeghen, ende ghy v seluen mooght ontfanghen in't heylich Sacrament in my, alsoo dickwils als v belieft, gheestelijck ende Sacramentelijck naer uwen alderliefsten wille. O mijnen Heere ende Godt, ick bedancke v, datte't v belieft heeft v beeldt en my te schaepen: op + dat ick v souden louen, v soude dienen, v soude beminnen. Maer nv is v beeldt in my alsoo verduystert van den roock der sonden, soo dat ick niet goedts doen en kan: 'ten sy dat ghy't vernieuwt. Daerom o Heere die den gheloouighen verstandenisse gheeft: gheeft my dat ick

verstaen mach, soo vele als ghy weet dat my voorderlijck is. O Godt ghy zijt het licht der + herten, die v sien, ende de kracht der ghepeysen, die v soecken: helpt my dat ick uwe heylighe minne altijdt aenhanghen mach. Ick bidde v komt in mijn herte: ende maeckt dat droncken van de vruchtbaerheyt uwer weelden: op dat ick dese verganckelijcke dinghen mach vergeten. Ick schaeme my, ende 'tverdriet my alsulcken dinghen te lijden, ende te peysen, als de werelt doet: 'tis my verdrietetelijck al dat ick sien, 'tvalt my suere al dat ick van verganckelijcke dinghen hoore. O mijn Heere, mijn Godt, helpt my, gheeft my vreuchdt in mijn herte, ende blijdschap in mijnen geest. Komt in my, op dat ick v, in v heylich Sacrament omhelsen, ende vriendelijck kussen mach: maer het huys mijnder zielen + is seer enghe, dan aenghesien dattet v alsoo belieft daer inne te komen, soo moet het nootsaeckelijck van v ghewijdt ende hermaeckt worden: want het is t'eenemael vervallen. Wille't toch door uwe onmetelijcke goedtheydt weder hermaecken: 'theeft vele dinghen die uwe Goddelijcke ooghen vergrammen ende mishaeghen. Ick belijde 't ende wete't wel: maer wie kan't reyn maecken, oft tot wien sal ick anders roepen dan tot v, die het kan doen ende niemant anders? O Heere maeckt my toch reyn van mijne heymelijcke + misdaeden, ende spaert uwen (dienaer,

ofte dienersse) van vremde sonden. O aldergoedertierenste Godt, ick aenroepe v, dat ghy mijn ziele gheweerdicht t'ontfanghen, die haer bereydt om v te ontfangen wt alle haere begeerten, welcke ghy o Godt in haer gestort + hebt. Ick bidde v komt in haer, ende maecktse v bequaem: op dat ghyse mooght besitten, die ghy naer v beeldt gheschaepen ende ghemaeckt ende weder gemaeckt hebt: op dat ick v hebben mach als een teecken op mijn herte. O aldergoedertierenste Heere, o Bruydegom mijnder zielen, ick bidde v, en verlaet my niet, die v aenroepe: ghy riept ende socht my door uwe goedtheydt, eer ick v aenriepe, om dat ick uwen dienaer ofte dienersse, v soecken soude, ende al soeckende vinden, ende v gheuonden hebbende lief hebben ende beminnen; Och vermeerdert mijne begheerten, ontsteeckt mijne affectien, booghet mijnen wille, ende gheeft my dat ick van v oodtmoedelijck eyssche: want al gaefdy my, al dat ghy gheschaepen ende gemaeckt hebt, soo en kan't mijn hongherich verlanghen naer v niet voldoen, noch 'ten behaeght my al niet, ten sy dae ghy my v seluen geeft, daer mijn ziele soo naer verlanght: daerom geeft my toch v seluen, ende gheeft my v weder: siet ick minne v: ende isse't te luttel, soo geeft my dat ick v sterckelijcker lief hebben mach. Daerom haecke ende snaecke ick alsoo seer naer uwe liefde: daerom berne ick in dijnre

begheerte om dattet v alsoo belieft, dat ick + soude welluste ende ghenoechte hebben in v, ende in uwe soete ghedenckenisse van uwe onwtblusschelijcke liefde, ende goedtheydt tot ons. O Heere Iesu, ick bidde v helpt my, die niet en ben, die niet en kan, die niet en vermach, die niet en weet, die niet en heeft. O ghy zijt het toch al, ghy wete't al, ghy kon't het al, ghy vermoget al, ghy hebbe't al. Och maeckt van my dat ick niet en ben, gheeft my dat ic niet en hebbe, betaelt door my dat ick schuldich ben, voldoet voor my dat ick + menichvuldichlijck versuymt hebbe, ende maeckt my sulckx als ghy wilt, dat ick inder eeuwicheydt wesen sal: ende dat al naer de menichvuldicheydt van uwe oude bermherticheden, die ghy vanden beginne aen uwe schepselen bewesen hebt, ende al noch bewijst, ende inder eeuwicheydt sult bewijsen. Want het v eyghen is te ontfermen, ende altoos te spaeren, ghebenedijt moet ghy daer van zijn in de eeuwicheydt der eeuwicheden. O oneyndelijcke, onbegrypelijcke ende onwtsprekelijcke goetheydt, en gaet toch niet met uwen armen dienaer, ofte dienersse, in't recht: want ist dat ghy onse boosheden ende sonden wilt ophouden, ende niet quijdt schelden, soo en sal daer niemandt moghen inne-gaen in't Rijck der Hemelen, want daer niet en mach inkomen dat besmet is. O soeten Iesu, ick bidde v helpt my, vertroost toch mijn be-

droefde ende seer hongherige ziele. Al hongherich hebb' ick v begonst te soecken: ick bidde v, en laet my niet onghenoot blyuen; al hongherich ben ick tot v ghekomen: en laet my doch niet ongespijst wech gaen. Ick ben arm ghekomen totten rijcken, onsaelich ende vol sonden totten ontfermhertigen: ick bidde v, en laet my niet ydel ende versmaet van hier gaen. Heere + ick ben verkromt, ende ick en kan niet sien dan nederwaerts: recht my toch op, op dat ick sien mach, ende aenmercken allen uwe teeckenen van uwe groote liefde, die ghy my onweerdighen sondaer, ofte sondersse, aen alle kanten zijt bethoonende. Mijne boos-heden zijn my beswaerende als eenen swaren last, o Heere ontlast my: de droefheden + der doodt hebben my omuangen, ende de perijckelen der Hellen hebben my gheuonden, och leert my v soecken, want ick en kan niet soecken ten sy dat ghy my leert: noch vinden, ten sy dat ghy my v seluen verthoont. O soeticheydt der minnen, ende minne der soeticheydt, mijn herte moet v eten, ende de binnensten mijnder zielen moeten van den soeten dranck dijnre minnen droncken worden: op dat mijn hert wtruysen mach dat goedt woordt. O liefde! o mijnen Saelighmaecker! o mijnen Godt! ghy zijt een spyse der grooter, doet my wassen in v, op dat ghy van my met ge-

sonden monde mooght gegeten worden. Ghy zijt mijn leuen, daer ick van leue, de hope + daer ick aenhange, de glorie, die ick begeere te verkryghen. Bewaert mijn herte, stiert mijn verstandt, heft op mijn liefde tot v maeckt mijn ziele vast aen v, na de hemelsche riuieren soo treckt altoos den dorstigen mont mijns geests. O Heere laet mijn ziele onder uwe verborgen heylicheden versekert worden van de soeticheyt uwer Goddelijcker tegenwoordicheyt, ende laet haer ghenoeghen altoos by v te wesen, gheweerdicht v altoos by haer te zijn: gheeft datse haer doch alleen van v verblyde. O vier dat altoos licht! o minne die altoos brant! o soete Iesu! o goeden Iesu! o eeuwich + licht, ende nemmermeer wtgaende! o broot des leuens! ghy die altoos spijst, ende nemmermeer en vergaet. Ghy wort dagelijcx geten, ende blijft altoos gheheel: stercke my, ontfangt my, verlicht my, maeckt het vadt mijnder zielen ydel van boosheyt, ende vervult dat met uwer gratien, besware't ende houde't vol, op dat ick de spyse ws vleeschs tot uwere eeren ende tot mijnder zielen saelicheydt mach eten: op dat ick v etende mach leuen, ende door v mach gaen, tot v mach komen, ende in v mach salichlijck rusten, O mijn ziele met wat costelijcke ende edele spijse wort ghy gespijst, als ghy dit heylich Sacrament zijt ontfangende? te weten met Godt seluer,

die daer is een spyse ende glorie der Engelen, de blijdschappe van alle heyligen, den loon van de eewige salicheyt. Ende wat kostelijcken schat ontfangdy inder aerden, waerdoor ghy wort versekert te wesen een erfgenaem des eeuwigen leuens: want ghy ontfanght + daer zijn selfs hant-teecken, ende den brief met vijf segelen, als met de H. vijf wonden besegelt ende vast gemaeckt. O mijn ziele en wilt dese edele spyse niet versuymen: op dat v herte niet en verdorre, ende onmachtich en worde in den wech der deuchden voorts te gaen. Hanght allen uwe liefde ende affectie aen dese kostelijcken schat, door welcken wy den Engelen gelijck worden, ende alle aertsche dingen versmaeden, ende alle tentatien wederstaen, ende de hemelsche glorie verkrygen! o wat een groote gifte ende gebenedydinghe wort v hier gepresenteert! daerom bedwingt toch uwe sinne, dat sy niet ontbonden wt en loopen, om eenigen valschen verganckelijcken troost te soecken: door welcken ghy berooft sout worden van desen waerachtigen troost, die daer allen troost te bouen gaet, 'twelc de werelt niet en verstaet. O mijn ziele verblijdt v, maer niet in uwe wijsheyt, schoonheydt, noch in uwe sterckheyt, noch in v rijckdom: maer verheugt ende verblijt v, dat ghy alsulck eenen kostelijcken schat, ja God seluer, bekent ende weet te wesen voor v in 't H. Sacrament des autaers. Die

soo edelen goet is; sulcken stercken beschermer is: soo dat duyuel, noch doodt, noch helle, noch alle tormenten der booser menschen en konnen beschuldighen een ziele die haer met dese heylighe spijse dickmaels is versterckende. + O ghy geuangen dochter van Syon ontbindt de banden ws hals, dat is uwen eyghen wille, ende al ist dat ghy tot + noch toe, uwen goeden Heere ende Godt alsoo ondanckbaer zijt gheweest, soo dat ghy hem alsoo dickmaels hebt laeten kloppen met zijne goede inspraecken, goede vermaninghen, ende goede exempelen van andere goede menschen; nochtans niet en hebt willen waernemen, die hy om zijnder goetheydt wille v alsoo dickwils heeft ghethoont ghepresenteert, ende alsoo hertelijcken gegunt: wilt hem toch nv voorts aen neerstelijck waernemen met de gheestelijcke Bruydt, waer hy rust in den middach, hem biddende dat hy v belieue te verlossen wt alder gheuanghenissen uwer ouwder ghebreken ende fouten, ende als een verdoolt schaepken, op den rechten wech wil brengen, ende uwen wille alsoo vast maecken aen den zijnen, soo dat ghy noch in tijdt, noch in eeuwicheydt van hem die v ziele alsoo bemindt, en mooght ghescheyden worden.


Vorige Volgende