Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijStemme: Doen Daphne.
MAria d'onbevleckte Maeght,
Den brandende Dooren, en nimmer verbrant
Had boven al den Heer behaeght,
Hy sondt haer in Nazareth sijnen Gesant,
Haestig gevleugelt uyt d'Hemelsche Salen,
Soeter als Sephyry soetste geruys,
Schoonder als d'eerste weerschijnende stralen,
Neder quam dalen in't Maeghdelijck huys
Den Engel Gabriel,
En naer het hoogh bevel,
Groete de Maget op d'aerde gedaelt,
En heeft haer den wille des Heeren verhaelt
Hy sprack haer aen met diep ootmoet,
Met oogen ootmoedelijck dalende neer:
Sijn woorden waren: weest gegroet,
Maria vol gracy, met u in den Heer,
Gebenedijt zijt gy boven de Vrouwen,
Sy de toekomende Moeder van Godt,
| |
[pagina 218]
| |
Derfde den Hemelschen Geest niet aenschouwen,
Niet en verwacht dit opperste lot:
Den rooden dageraet, Ontstack in haer gelaet,
Hooger de schaemte dee stijghen het bloet,
De woorden verstoorden het suyver gemoet.
Haest van de liefde Godts gewont,
Was diep in haer hooge gedachten verwert,
Den Engel Gabriel terstont
Dreef alle de vrees uyt het maeghdelijck hert,
Vreest niet, vreest niet(seyd' hy) Maria,
Gy sult ontfangen en baren een Soon,
Die sal besitten (verheught u Maria)
In het huys Iacobs den eeuwigen Throon
Den jongen Erfgenaem:
Sult geven eenen naem
Die sijnen Vader den weerdighsten vint,
Den lieven naem (Jesus) sal hebben het Kint.
Noch meer verschrickt sy daer van,
En vraeghde den Hemelschen Bode daerom
Van mijn bekent is geenen man,
Hoe sal dit geschieden? den Engel weerom,
Seyde tot haer, soo verwert in gedachten!
In u sal komen den Heyligen Geest,
En overschaduwen sullen de krachten
Van het Hoogh wesen, Maria niet vreest;
Daerom het Heyligh, dat
Sal uyt u suyver vat
Worden geboren, naer't hooghste gebodt:
Sal worden geheeten den Sonde van Godt.
| |
[pagina 219]
| |
Siet uwe Nicht Elizabeth,
Die heeft in haer outheydt ontfangen een vrucht:
En ghy, O Bloem van Nazareth, O roede van Aaron en weest niet beducht:
Sal't aen den Schepper onmogelijck wesen
Dat aen het Schepsel onmogelijck schijnt?
En is de Werelt uyt hem niet geresen,
Is hy niet wiens woort noyt en verdwijnt?
En wilt niet vreesen meer;
Maria seyde weer;
Siet sijne Dienstmaeght onweerdigh hem hoort,
Dat my soo gheschiede naer 't Goddelijck Woort.
|
|