Een gheestelijck lust hofken

LXVIII. [Goede Godt ick moet u klagen].

Op de wijse: Schoon Jongh-vrou ick moet u klagen.

GOede Godt ick moet u klagen
Al mijn tegen spoedt,
Dat mijn ziel alhier moet dragen,
't Welck mijn treuren doet:
Moet ick langh u gratie derven
En u klaer aenschijn?
Soo moet ick van rouwe sterven,
En van bitter pijn.

Siet mijn dagen sijn vol lijden,

Met sonden bezwaert;
Sorg' en vrees aen alle zijden
Over my vergaert:
Veel bekooringen my quellen
En brengen ten val,
Groote sorgen my ontstellen,
Swaer sonder getal,

Och! wanneer sal't eynd' eens wesen

Van al dit ellendt?
Wanneer sal het quaet mispresen
Van my zijn ontwendt:
Wanneer sult ghy mijn ghedachten
En mijn gemoedt,

[p. 144]

 

Maken vry van alle klachten,

 

O mijn hooghste goedt;

 

Wanneer sal ick hebben vreede

 

Met bestendigheydt;

 

Vreede binnen, buyten mede

 

Rust en eenigheydt?

 

Seer schoon laet my doch aenschouwen

 

Eens u soet aenschijn;

 

Helpt my oock uyt dit benouwen,

 

Anders ick verdwijn.

 

Ick ben hier als een verlaten

 

Verr' in vreemde lant,

 

By de ghene die my haten

 

En soecken tot schant:

 

Dus Heer, met troost wilt u keeren

 

Tot my in mijn noot,

 

Want tot u streckt mijn begeeren

 

En verlangen groot.

 

Al des werelts consolaci

 

Is my een verdriet;

 

V soeck ick tot alder-spacy,

 

Dus my Heer aensiet;

 

Maer ick kan u niet ghenaken,

 

Want mijn vleesch en bloedt

 

Druckt my neer tot aerdtsche saken,

 

Tegen mijn gemoedt

 

Aldus moet ick altijdt strijden

 

Ick onsalich mensch:

 

En mijn selven dickwils mijden

 

Tegen mijnen wensch:

 

O wat last lijd' ick van binnen

 

Als den Geest hoogh tracht,

 

's Hemels saken te beminnen

[p. 145]

 

Die het vleysch kleyn acht.

 

Wilt o Heer! niet van my wijcken

 

Maer vertroost altijdt

 

Laet u dienaer niet bezwijcken

 

Door des vyandts strijdt:

 

Maer verdrijft zijn phantasyen

 

Door u graci' goedt,

 

Die de ziel tot allen tij'en

 

Eeuwigh leven doet.

 

Machtigh Prins, laet u bewegen

 

Al mijn ongeval,

 

Geeft my uwen soeten zegen

 

O mijn Godt, en al:

 

Komt mijn hoop wilt niet vertoeven

 

Komt mijns herten vreucht,

 

Komt mijn vyanden bedroeven

 

En mijn ziel verheught,