Een gheestelijck lust hofken

LII. Tot de Geestelijcke Maeghden, Op-weckinghe tot de liefde Godts.

Op de wijse: Het voer een Schipken over den Rhijn.

MYn hert is op een lief geset,
Die reynder is als Lelien net,
Ich heb hem uytgelesen:
In hem is geen rimpel of smet,
Hoe mocht hy puerder wesen.

Hy is oock uytgenomen schoon,

Der Heyl'gen glori', vreught en kroon;
Hy mach wel zijn gepresen,
Want hy verciert des Hemels Troon,
Hoe mocht hy schoonder wesen?

Hy is een almachtighen heldt,

Hemel en aerde heeft hy gestelt,
Niemant soo groot als desen
Hy heeft alles in sijn gewelt,
Hoe mocht hy meerder wesen.

[p. 112]

 

Hy is oock overvloedigh rijck,

 

Sijn macht die streckt in alle wijck,

 

Vyt hem is't al geresen:

 

Men vint hier niemand sijns gelijck,

 

Hoe mocht hy rijcker wesen.

 

Hy is oock ongemeten goet,

 

Hy spijst ons met sijn lichaem soet,

 

Door hem zijn wy genesen,

 

Hy heeft verlost ons door sijn bloedt.

 

Hoe mocht hy beter wesen.

 

Hy is te schouwen suyverlijck,

 

Om by te wesen vriendelijck,

 

Niemandt soo soet als desen:

 

Hy is gheheel ghenoegelijck,

 

Hoe mocht hy soeter wesen.

 

O Iesu alderliefste lief!

 

Ick schenck u mijn hert tot een Brief,

 

V liefd' wilt daer in schrijven

 

Op dat ick leef na u gerief,

 

Goet en getrou te blijven.

 

Wilt dit hooren gy Maeghden fijn

 

Laet Iesus uwen Bruygom zijn

 

En dient hem al u leven,

 

Hy sal u schencken soeten wijn

 

In sijn Bruyloft verheven.