Een gheestelijck lust hofken
(1632)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijMet schoone lieffelijcke geestelijcke ghesanghen beplant, door eenen Catholijcken pastoor
Op de wijse: Eylaes ick mach bewenen.
EYlaes! ick mach beclagen
Mijn druck, mijn droefheyt groot,
Mijn cruys dat 't hert moet dragen,
'T welck my mijn liefd' aendoet
| |
[pagina 93]
| |
Ick heb gesocht mijn leven lanck
Haer met so menigen droeven ganck
En nu de doot
Sterf voor haer, siet liefde groot.
Nochtans mijn siel gaet vluchten,
O wat ondanckbaerheyt,
Van my, versmaet mijn suchten,
En al mijn droevich leydt,
Is dan vergeefs mijn lijden al,
Mijn tranen seer veel int getal.
O wat voor pijn
Komt my van u siele mijn.
Siet aen mijn hooft doorgraven
Met doornen wonder groot.
Van onderen tot baven
Mijn lijf van bloede root,
Dat ick wt liefd' voor u vergoot.
En my gegeven inden doot
O siele mijn
Mocht toch dit int herte sijn.
Hebt ghy aen mijn bevonden
Gedroch of ontrouheyt,
Nu of t'eenigen stonden
Dat ghy soo van my scheyt,
Ick had dat noyt van u verwacht,
[W]ie had dit oyt van u ghedacht,
[O] siele mijn
[W]aer is u verstant en sin.
Ghy weet ghy hebt mijn hert,
Ghy weet dat ick u minne,
Om u soo lijd' ick smert.
| |
[pagina 94]
| |
Meucht ghy dan scheyden dus van my.
Daer ick u altoos blijve by ?
Wilt het verstaen,
'T is van u niet wel ghedaen.
Wilt ghy my nu verlaten,
Denckt eens aen uwen eedt,
Waer met ghy my beslaten
Te dienen als ghy weet,
Int doopsel hebt ghy 's duyvels prach
Sijn raedt, en werrelt af ghesaght,
O siele mijn
Sal dit dus vergeten sijn ?
Siet hoe ick hier ghehanghen
Mijn erm' heb wt ghespreyt,
Om u daer in t'ontfanghen
Och waer u hert bereyt !
Segt my die werrelt wat profijt
Geeft s' u, dat ghy dus van my vliedt,
O siele mijn
V verlies aendoet my pijn.
Och mochte in u dalen
Een bloedich dropken root,
Dat ick stort te betalen
Vw'r sonden schulden groot,
Mocht toch u steenich hert een traen
Die ick wt mijn oogh' pars ontfaen,
O siele mijn
Sal dit al verloren sijn ?
En wilt ghy in mijn armen,
Met liefste vluchten niet,
Soo wilt u selfs erbarmen,
Om u eeuwich verdriet.
| |
[pagina 95]
| |
Dan ick dien ghy nu dus versmaedt
Sal branden doen den wille quaet,
O siele mijn
Keert u wil en wilde sin.
|
|