Een gheestelijck lust hofken

Met schoone lieffelijcke geestelijcke ghesanghen beplant, door eenen Catholijcken pastoor

Een ander aenspraecke Jesu Christi tot een sondige siele.

Op die wijse: Comt nu schoone Veltgoddinne.

COmt mijn siel by my verheven
V ick dus bemin:
Maer siet u verkeerde sin,
Ghy gaet my begeven
Door des werelts schijn.

Wat voor schoonheyt sich doet blijcken

In de werrelt wijt,
Wat tot liefd' treckt insgelijcken
En u hert verblijt:
Is toch tegen my altijt.
Ist niet stof en slijcke ?
Brengt int lest verdriet ?

Schoonheyt ben ick van natuere

Lust en minlijckheyt,
Vreughden in my altijt duyren
Met vermaeck'lijckheyt,
Nochtans ghy van my afscheyt,
Maer u doet vervuyren,
's Vleyschs bedrieg'lijckheyt.

[p. 96]

 

My heb ick u gansch gegeven,

 

V eyghen te sijn

 

Voor u stelde ick mijn leven,

 

Leed tormenten en pijn.

 

Dat ghy mocht o siele mijn,

 

V hert my aencleven

 

En mijn dieners sijn.

 

Ick heb dryendertich jaren

 

V ghesocht met vlyt,

 

V mijn schaepken lang verlaren

 

'K gaf my noyt respijt,

 

Al dees moeten acht ghy niet ?

 

Sonder ruste waren,

 

Dach en nacht altijt.

 

Wat mocht ghy meer van my wachten ?

 

Als ghy hebt ontfaen,

 

Wilt toch letten op mijn klachten

 

Want het gaet u aen,

 

Sal dan dus die brede baen

 

In al u ghedachten

 

En u sinnen staen.

 

Tot u heb ick lang geroepen,

 

Maer verdooft blijft ghy,

 

Mijn ermen wtgereyckt u open,

 

V oogh is van my.

 

Ick sie dat u wille vry,

 

En u sin gaen lopen,

 

Daer in sijt ghy bly.

 

G'hebt ghehoort my voor u deure

 

Daeg'licx kloppen aen,

 

Wil mijn lief mijn woorden horen

 

Laet my inne gaen,

[p. 97]

 

Dach en nacht heb ick gestaen,

 

Maer tot allen uren

 

Doet ghy my versmaen.

 

Wilt ghy dan u domme sinnen,

 

Volgen tot u schaedt ?

 

Mach mijn bid aen u niet winnen

 

Mijnen goeden raedt,

 

'T is u wil dat ghy vergaet.

 

Ghy verwerpt mijn minne,

 

'T doen u sinnen quaet.

 

Denckt dan dat u sal erschijnen

 

Eenen wreden dach,

 

Waer in ghy benaut met pijne

 

Sult doen groot geklach.

 

Schreyen sal dan sijn u lach,

 

Maer suchten en grijnen

 

Dan niet en vermach.

 

Comt noch mijn siel wtvercoren,

 

Cort is desen tijt.

 

Neygt toch eens tot my u ooren

 

Die my kost'lijck sijt,

 

'T smert my dat ghy van my vliet.

 

Dus eer ghy verloren

 

Gaet, de werelt mijt.