Een gheestelijck lust hofken
(1632)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijMet schoone lieffelijcke geestelijcke ghesanghen beplant, door eenen Catholijcken pastoor
[pagina 39]
| |
Op de wijse: Pangelingua gloriosa. Ofte Wilt ontspringhen.Tot die Voeten.
O Ghy salicheyt der eerden,
Soete Jesu weest gegroet:
Ick wil met u Cruys aenveerden,
Met een blijdelick gemoet:
Maer ghy Heere hooch van weerden
Deylt my mede van u bloet.
Als of ghy 't waert in persone,
So beweecht my u gelaet:
Siende u so naeckt vertoonen,
Die straffen van mijn misdaet,
Wilt int oordeel doch verschoonen
Die ootmoedich voor u staet.
Dese nagels uwer voeten,
Die ick sie van bloede root,
's Heeren toornicheyt versoeten,
Omhels ick wt liefde bloot,
| |
[pagina 40]
| |
Maer ick vrees die te ontmoeten,
Siende die soo diep en groot.
Wy dancken u allegader
Wt compassie gewont:
Dat ghy als een goeden vader
Maeckt u kinderen gesont,
Dus moet u mijn zielen-ader,
Mijn hert loven, ende mont.
Al mijn fauten en misdaden,
Die seer menichvoudich sijn:
En mijn droeve ziel beladen,
Als een doodelick fenijn,
Geneest die door u genaden
Met so soeten medicijn.
Aen dat Cruys sien ick u hanghen,
Met u armen wijt ontdaen:
Om de gene te ontfanghen,
Die in sonden nu vergaen,
Dies com ick oock met verlanghen
Wilt u dienaer doch ontfaen.
Heer u bloedighe wonden,
Die soo diep zijn ende groot:
Laet mijn hert tot allen stonden
Overdencken in sijn noot,
Ende neerstelick doorgronden,
Een so costelicken doot.
Al ben ick vernedert seere,
Door mijn sonden in verdriet,
Ick omhels u voeten Heere,
O Jesu verstoot my niet,
Mijn hert ick u presenteere,
Om te volgen u gebiedt.
| |
[pagina 41]
| |
Aen u Cruys lig ick beneden,
En omvang al met ootmoet
Vol van druck die teere leden
Van u voeten root van bloet,
Hoort van boven ons gebeden
Die ons droevich hert u doet.
Siet my aen, o mijn beminde,
Geeft my een troostelick woort,
Dat ick, Jesu, gracy vinde,
In u oogen rechtevoort,
Wilt van sonden my ontbinden,
Eer mijn ziel daer in versmoort.
Tot die handen.
Weest gegroet Jesu mijn Heere
Die vermoeyt zijt inden strijdt,
Men reckt u armen te seere,
Het is te veel dat ghy lijdt,
Want al u lidtmaten teere
Wt haer plaetsen gaen seer wijt.
Zijt gegroet doorboorde handen
Met nieu Roosen schoon beplant,
Ja doornagelt t'uwer schande
Dat het bloet aen elcken kant
Neder comt geloopen, vanden
Hoogen Cruyce in het zant.
Siet het valt van beyde zijden,
Wt de handen nederwaert
Root als roosen, want sy lijden,
De pijn die mijn ziel beswaert,
U droefheyt is mijn verblijden,
| |
[pagina 42]
| |
Laet ons eenmael zijn gepaert.
In mijn hert druck ick de wonden
Van u handen root van bloet,
Die ick geerne met den monde
Wt sou drincken, vont ghyt goet
Want niet beter voor mijn sonde
Dan soo lieffelijcken vloet.
Hoe gereet comt ghy vertoonen
Aen een yeder u bystant,
Ghy roept al die goe personen
De qua' treckt ghy metter handt
Om een yeder te beloonen
Vande vrucht aen 't cruys geplant.
Laet my oock deelachtich wesen
Van soo costelijcken prijs,
Die mijn ziele kan genesen,
Op soo wonderlijcken wijs,
Gevende hen die u vreesen,
V lichame tot een spijs.
Treckt tot u al mijn sinnen,
Mijn macht, wil, om met verstant
t'Overdencken dese minne:
Die u heeft aen 't cruys gheplant,
Dat ick eens gevoel van binnen,
Wat een liefd' u heeft ghebrant.
O Jesu wt liefde pueren
Maeckt my suyver, reyn, en kuys,
Laet my aensien t'allen ueren
Die victory van u Cruys,
Deylt die meed' u creatueren,
Die daer woonen in u huys.
O alderheylichste handen
| |
[pagina 43]
| |
Suchtende omhels ick dy,
Voor u pijn, u smert, u schanden
Danck ick u, aensiet doch my,
Mijn tranen menigerhande,
Maeckt my eens van droefheyt vry.
Laet de droppels op my dalen
Die daer vallen nederwaert,
En de schulden al betalen,
Daer mijn ziel meed' is beswaert
Laet u handen die onthaelen,
Als mijn lichaem gaet ter aerdt.
Tot de Zijde.
ZYt gegroet o Jesu goedich,
Vol van troost en soeticheyt,
Hoe werden u leden woedich
Wtgereckt ende gescheyt,
Aen t'cruys, zijnde soo ootmoedich
Als een Lamken daer gheleyt.
Weest gegroet mijns Heeren zijde,
Schuylende vol liefdens kracht,
Die mijn herte doet verblijden,
Om de vreuchd' die het verwacht,
Die Fonteyn van sulcken lijden
Met haer bloet mijn pijn versacht.
Ick moet u wat naerder comen
Spaert my Jesu, o mijn Heer,
Die benautheyt doet my schromen,
Maer de liefd' volgt u veel meer,
Want ick heb my voorgenomen,
Te doorsien u wonden teer.
| |
[pagina 44]
| |
Zijt gegroet o Jesus wonde,
Daer so soeten bloet uytloopt,
Ghy zijt groot en diep van gronde
Als een Roose root geknoopt,
Ghy suyvert van alle sonden
Die in u werden gedoopt.
Vwen reuck passeert de wijnen,
Vwe smaeck is Hemels dranck,
Die verdrijft alle fenijnen,
Al is de siel noch soo cranck,
Comt al tot dees medicijne
Die de sone Gods u schanck.
Opent u ghy roode zijde,
Vloeyt int diepste van mijn hert,
Wilt nu eenmael dat verblijde,
Soete Heer, geneest mijn smert,
Ick clop aen sonder vermijden
Tot ick ingelaten wert.
Met mijn mont raeck ick u ane,
En treck u tot my o Heer,
Mijn siel sou geern in u dalen,
En sich keeren gins en weer,
Mijn hert sucht tot u met tranen
En versmaet my nemmermeer.
O Jesu, hoe soeten smake
Gevoelt hy die u eens proeft:
Die wt liefde u geraken,
s'Werelts lust haer hert bedroeft:
En die u maer eens geraken,
Ontfanght soo veel hy behoeft.
In u zijde wilt my leyden,
Tot int diepste van de gront,
| |
[pagina 45]
| |
In rust sal ick my vermeyden,
In soo lieffelijcken wondt,
Niemants vrees sal my doen scheyden,
Niemants liefde, t'gener stondt.
Laet mijn geest in uwe zijde
Gaen, in d'uyre mijnder doot:
Laet de Leeu my niet bestrijden
In de sware leste noot,
Maeckt deelachtich my u lijden,
Al zijn mijn sonden soo groot.
Tot het aengesicht.
O Bloedige hooft mijns Heeren,
Met die wreede doorns bedeckt,
Ghewont uytermaten seere,
Met Rietslagen oock begeckt,
Dat het bloet van boven neere,
Langs het aensicht nederleckt.
Zijt gegroet o aensicht schoone
Hoe verandert is u beelt ?
V wesen en heeft geen toone,
Soo verbleeckt ist, en vergeelt,
't Welck spand' eertijdts de croone,
Siet hoe dat nu is ont-eelt.
Hoe seer is u jeuchd vergane,
Vwe fleur ende fatsoen ?
Hoe mager en ongedane,
Dat soo fris was ende groen ?
V doot-verw', verweckt mijn tranen,
Wie sout anders connen doen ?
Ghy die zijt om mijnent wille
Soo veracht ende versmaet,
| |
[pagina 46]
| |
Veecht af de bloedige schille,
Siet eens wie hier voor u staet,
Nemmermeer u liefd' is stille,
Dus u oogen op my slaet.
Al zijt ghy aen 't cruys gehangen
Drinckende den bitteren kelck,
Ick heb wt u mont ontfangen,
Soeten Honich ende Melck,
Vloeyende wt uwe wangen,
Al sijn sy bleeck ende verwelckt.
Wilt my sondaer niet versmaden,
Al ben ick het weerdich niet,
V hooft met den doorn geladen,
En doorslagen met het riet,
My van sonden wilt ontladen,
Dat ick u faveur geniet.
Cond' ick dat eenmael verwerven,
O hoe seer waer ick verblijdt,
Aen het cruys met u te sterven,
En te lijden dat ghy lijdt,
Alle vreuchd alhier te derven,
't Eynden onder 't cruys mijn strijdt.
O Jesu ick bid u seeren
Door u bitterlijcke doot,
Wilt nacomen mijn begeeren,
Als ick ligh in mijnen noot:
Wilt u dan t'mywaerts keeren
En ontfangen in u schoot.
Wilt u mijnder dan ontfermen
Als ghy reeckent ons gelach:
En de Duyvels om ons swermen,
't Welck niemant voorby en mach,
| |
[pagina 47]
| |
Wilt Jesu my dan beschermen,
In den schromelijcken dach.
Als ick buyten moet gaen woonen,
En vertrecken bloot en naeckt,
Wilt u dan aen my vertoonen
Aen het cruyce vast gemaeckt
En ontfangen voor u Sone
Want mijn ziele na u haeckt.
|
|