'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 724]
| |
Op de wijse: Aurora quam uyt Hemels troon.Patientie is soo nobele kruyt,
‘t Staet altijdt in ‘t saysoene,
Zijn kracht is groot, en zijn virtuyt,
Heeft yeghelijck wel van doene,
Wilt u tot plucken spoene,
Dit edel kruydeken soet,
En sluytent binnen, in ‘t herte dijn,
En dencken het sal eens beter zijn,
Sterckt in Godt uwen moet.
| |
[pagina 725]
| |
Wilt ghy patientie kryghen saen,
Hoort toe, men sal ‘t u leeren,
Ghy moet die daghelijcks plucken gaen,
In ‘t groot lijden ons Heeren,
V herte wilt daer toe keeren,
Met tranen, en wilt aensien,
Wat God voor ons gheleden heeft,
Hy ist die ons patientie gheeft,
Alle die tot hem vlien.
Maer soude patientie groeyen wel,
Allenckx moet ghy die saeyen,
Vertroosten, die sijn in ‘t ghequel,
Soo sal u Godt verfrayen,
Ghy sult patientie maeyen,
Als ghy in lyden zijt,
Want soo ghy uwen naesten doet,
Soo sult ghy vinden, quaet of goedt,
Voor Godt ghebenedijdt.
| |
[pagina 726]
| |
Ons kruyce moeten wy draghen al,
Want Christus gaet ons vooren,
En al sijn vriende, ‘t lief ghetal,
Zijn tot lyden gheboren,
Dus en wilt u niet stooren,
Al valt u kruyce zwaer,
Wilt maken van der noodt een deucht,
In ‘t kruyce Christi u verheucht,
En ‘t verblyden hier naer.
Alle die onpacientigh zijn,
In dese quade tyden,
Sy doen haer selven dubbele pijn,
Want elck een, die moet lyden,
Ten baet vechten, noch stryden,
Stelt u in Godt gherust,
Dat elck sijn sondich leven liet,
Den tijdt soude wel beteren siet,
Den hongher waer uytgheblust.
| |
[pagina 727]
| |
Wilt ghy met patiency verciert
Wesen, ghy moet verdraghen,
Ten baet ghestampt, noch oock getiert,
Want ‘t sijn ons sonden plaghen,
Die Godt in onse daghen,
Ons sent over den hals,
Van Oorloch, Pest, en dieren tijdt,
Met dese roeden hy ons kastijdt,
Weest doch patientich in als.
Maer elck klaegt dat hy ‘t niet kan sien
d’Een gaet op d’ander steecken,
Ons sonden zijn d’oorsake van dien,
‘t Welck ons d’ooghen doet leecken,
Als Godt u quaet sal wreken,
Dan doch patiency draeght,
Bidt om gratie, en siet wel toe,
God die en kastijdt maer met een Roe,
Zijn Kindt dathem behaeght.
| |
[pagina 728]
| |
In wellusten en ‘t aertsche goedt,
En vint men gheen patienty,
Ghy moet die planten met ootmoet,
In een goede conscienty,
Daer heeft sy residency,
Leert dit, en wertes my danck.
Prijs God altijdt, waer dat ghy zijt,
Ons leven duert eenen korten tijd,
Maer eeuwigh duert soo lanck.
Wilt om patientie bidden hier,
Den Heer sal ‘t u verleenen,
En bevryden van ‘t eeuwigh vier,
Wilt u sonden beweenen,
En wilt niet anders meenen,
Dan olyden in desen tijdt,
Want als d’een quellinghe is ghedaen,
Dan salder wel drie ander opstaen,
Ons leven is niet dan strijdt.
| |
[pagina 729]
| |
Die dit Liedeken heeft ghedicht,
Heeft veel leedts moeten draghen,
Groot en kleen van alle ghewicht,
Tot in zijn oude daghen,
En wilt dat niemant klaghen,
Dan God die ‘t beteren mach,
Ick rade een yeghelijck als mijn vrient,
Dat hy sal dencken, ick hebt verdient,
En dienen God, dach en nacht.
Oorlof Prince op dit termijn,
Soo wel Mannen, als Vrouwen,
Wilt doch in als patientigh zijn,
En mijn Liedt wel onthouwen,
En wilt doch niet verflouwen,
Maer scheyt in ‘t lyden moet,
Ten baet lyden, nochte ghetreur,
Wy sijnder in, wy moetender deur,
God is goedt die ‘t ons doet.
|
|