'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 582]
| |
Op de wijse: O domme Ieught, &c.Die soete vreught die uyt een Ziele vloeyt,
Wiens reyn gemoet met God in liefde vloeyt
Die soete vreughd, recht in den Heer ghegrondt,
Die is, die is, die is ghedurigh nu en t’aller stont.
| |
[pagina 583]
| |
Wanneer verdriet van buyten ‘t hert beklemt,
En wordt soo niet van dese vreught vervremt,
Of ‘t kan altijd in hope zijn verblijdt,
En ‘t siet, en ‘t siet, en ‘t siet op ‘t eynd dat alle dingh verslijt.
Die soete vreught, die God uyt liefde gheeft,
Als hy den Mensch ghetrou bevonden heeft,
Die soete vreught, die blijschap in den Gheest,
En sal, en sal, en sal niet wijcken in lijdens tempeest.
Die soete vreught, en ‘t Goddelijck vermaeck,
Die vrolijckheydt en die Hemelsche smaeck,
Die in een Ziel gansch afghescheyden rust,
Die gaet, die gaet, die gaet te boven alle aerdtsche lust.
Gheen lust soo groot, haer hier te voren staet,
Waer door sy haer listigh bekoren laet,
Lieff’lijck gheniet van Gods heyligh aenschijn,
Daer by, daer by, daer by soo acht sy alle vreughde pijn.
Die soete vreught, die den Mensche bevint,
Wanneer hy Godt en synen naesten (mint)
| |
[pagina 584]
| |
Die is soo soet, wanneer sy wordt bekent,
Terstont, terstont, terstont hy al zijn krachten daer toe went.
Want door de liefd’ hy alle dingh omvanght
‘t Sy wat ghebreck dat dees of die aenhanght,
Reyn liefde drijft zijn herte tot ootmoet.
Hy denckt, hy denckt, hy denckt het wert noch al in ‘t eynt goedt.
Die soete vreught, die ‘s menschen hert ontsteeckt,
Als hy met God in den ghebede spreeckt,
En dat hy aen sijn lieve vrienden denckt,
Wt liefd’, uyt liefd’, uyt liefd’ hy synes hertn tranen schenckt.
Want door ‘t secreet des Geests dat by hem is,
En den Magneet des herten tuyght ghewis,
Die eenigheyd en den ghelijcken graet,
Daer in, daer in, daer in hymet sijn lieve vrienden staet.
Al weet hy niet wat dingh hy bidden sal,
Den Gheest nochtans met suchten drinckt door al,
En door ‘t gheloof treckt hy de krachten soet,
Van hem, van hem, van hem die soo ghewilligh hulpe doet.
| |
[pagina 585]
| |
Die soete vreught, die de Ziele bestraelt,
Wanneer de Heer in ‘t midden lieflijckdaelt,
[...]n twee of drie vergadert in sijn naem,
Die vreught, die vreught, die vreught verbint de reyne herten t’saem.
Niet sy, maer hy wiens liefde stadigh brandt,
[...]er hert vervult met sijn ghenade, want
[...]n gaven soet deylt hy soo vriendlijck uyt,
So haest, so haest, so haest als yemant hem sijn hert ontsluyt.
Die soete vreught die in noyt hert en lagh,
Noyt oor en hoord’, en noyt gheen oogh en sach,
Die vreught die God den synen heeft bereyd,
Die wensch, die wensch, die wensch ick u al inder eeuwigheyt.
|
|