'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het neghentighste Liedt, Een klachte der bedruckter Zielen tot Godt over de benautheyd en d’armoede deser wereld, met den troost der selver, elcke reden van 2. versen.

Op de wijse: O ghy Nymphe hoogh vermaert.

Klachte. O mijn alderliefste Heer!
Ick legh mijn handen t’saem,

[p. 537]

 

En met droefheyt val ick neer,

 

Voor uwen weerden Naem:

 

Want mijn hert // is vol smert,

 

Door het Cruys dat op my dringht;

 

Doch ick weet // u secreet

 

Sonder reden niet ghehinght:

 

Nochtans ‘t fondament // is my onbekent,

 

Waerom ghy ‘t my sendt.

 

Ben ick niet van u bemind

 

Ghelijck een ander Mensch?

 

Och ick meynd ick was u kindt:

 

Veel hebben ‘t hier nae wensch,

 

En ick moet // vleys en bloedt

 

Waghen om de sober kost,

 

En daer toe // werd ick moe

 

Van veel stryden onverlost:

 

Och! ick denck somtijdt // sal ick nimmermeer quijt

 

Werden desen strijdt.

[p. 538]

 

Troost.  Och! mijn arme leden zeer,

 

Ick weet al uwen gangh,

 

Somtijdts als ghy struyckelt neer,

 

Valt u het kruyce bangh:

 

Maer ghedenck // wat gheschenck,

 

Datter in u hert besief,

 

Als ick weer // nae begheer,

 

Met u spreeck, als met mijn lief;

 

Siet van desen pant // en ghevoelt niemant,

 

Door een aertsch verstant.

 

Denckt of ick u gaf den keur,

 

Dat ghy na ‘s herten lust,

 

Hier mocht bloeyen in den fleur,

 

Met veel ghemack en rust:

 

En u Ziel // die verviel,

 

In des Weerelts vuyle min,

 

Soo dat ghy // los en vry,

 

In mijn kruys had weder sin,

[p. 539]

 

En mijn soete spraeck // waer u geen vermaeck:

 

Denckt om dese saeck.

 

^mO mijn lieven Bruydegom,

 

‘k Versta wel wat ghy seydt:

 

Daer en geldet gheen rijckdom,

 

By dese soetigheydt.

 

Gheenen schat // sonder dat

 

Mach vermaken ons ghemoet,

 

Het verscheel // is te veel,

 

Tusschen dit, en ‘t eeuwich goedt:

 

Maer en souder niet // even veel gheniet,

 

Sijn, met min verdriet.

 

My dunckt als het recht sou gaen,

 

Ick sie soo hier en daer,

 

Menich, die de smalle baen,

 

Hier niet en valt soo zwaer,

 

Moet ick dan // soo voor an,

 

Altijdt in de spitse staen,

m Klachte.

[p. 540]

 

En ick sie // dees en die,

 

Datse oock al binnen gaen:

 

Waerom moet ick meer // lijden lieve Heer?

 

Laet het nemen keer.

 

Troost.  Ghy en vveet niet vvat ghy bidt,

 

Och laet u zijn gheseydt,

 

Niemant komt in mijn besit,

 

Dan door de lijdsaemheydt:

 

Uwen schijn // maeckt u pijn,

 

En sy kan bedrieghen wel,

 

Want die ghy // siet als vry

 

Hebben dickwils veel ghequel:

 

Noyt heeft ‘s werelts weeld’ // in een hert gespeelt

 

Daer in rust mijn beeldt.

 

Hemelsch vreught, en aertsch jolijt,

 

Sijn nimmermeer by een,

 

Isser somtijds voor een tijdt,

 

Niet even veel gheween,

[p. 541]

 

Mynen vrient // die my dient,

 

Heeft ter Weerelt altijd druck,

 

Tijd’lijck goedt // en voorspoet,

 

Dan en acht hy gheen gheluck:

 

Maer zijn Zielen vreught // is alleen in deught:

 

Dits al zijn gheneucht.

 

Het vvaer noch een kleyn bescheet,       Klachte.

 

Mijn alderliefste Godt,

 

Dat ick voor my selven leedt,

 

Om ‘t alderhoochste lot:

 

Maer ‘t oordeel // van soo veel

 

Erghert hem in mynen staet,

 

Dencken al // ’t is te mal

 

Dat dit volck soo henen gaet;

 

Was ick dan voorwaer // dit ghedencke maer,

 

Het valt my soo zwaer.

 

Maer want ghy de wijsheydt zijt,

 

??? stel ick mijnen wil

[p. 542]

 

In u handen t’aller tijdt,

 

Maeckt ghy mijn Ziele stil:

 

Siet den ringh // aller dingh,

 

Op het naust, is u bekent:

 

Dus wilt my // wesen by,

 

Tot een troost in mijn ellent;

 

Soo ghy by my blijft // en mijn Ziel gerijft,

 

‘t Kruys als dan beklijft.

 

Troost.  Alles wat u over komt.

 

Beveelt my maer de saeck,

 

Schoon of yemant u verdoemt,

 

Ghy hebt my tot een baeck,

 

Denckt hoe ick // door den schick,

 

Van mijn Vader was in ly,

 

‘k Vont niemant // diens verstant,

 

Was geheel op myner sy:

 

Elck gaf my de schult // maer mijn groot ghedult

 

Werdt hier door vervult.

[p. 543]

 

Is hier yemant in armoed’,

 

Ick hadde noch veel meer,

 

In het vleys leed’ ick ten bloed’,

 

Men schaemde myner seer,

 

Onghesont // en ghewont,

 

Hingh ick aen des kruycen stam:

 

En mijn mond // sonder sond’,

 

Hiel ick stil, ghelijck een Lam:

 

Och! dit deed’ de min // op dat ghy ghewin,

 

Soudt soecken hier in.

 

Klachte.  ‘t Is my vvel een grooten troost,

 

Als ick u kruys aensie:

 

Maer mijn sinnen West, en Oost,

 

Sien al op dees’ en die:

 

En hier door // mis ick ‘t spoor,

 

Want het leyd’ my van de wegh,

 

Alst natuer // hier valt suer,

 

Maecktse al dit overlegh,

[p. 544]

 

En eylaes! ‘t is al // voor haer niemendal,

 

‘t Brenght haer niet dan gal.

 

‘t Waer goe dingh, dat elck de liefd’

 

Soo droegh in zijn ghemoet,

 

Dat hy in der noodt gheriefd’,

 

My met zijn tijd’lijck goedt,

 

Denck ick dick // maer dien schick,

 

Brenght my niet dan hert ghequel,

 

Het is best // dat ick vest,

 

En op u mijn hope stel:

 

Want als ghy maer spreeckt // en de Ziel ontsteeckt

 

Gheen dinck my ontbreeckt.

 

Troost.  Leght u selver dit niet toe,

 

Van ‘s Werelts eygendom:

 

Maeckt u sinnen niet soo moe,

 

Ick ben u Bruydegom:

 

Neemt u lust // in mijn rust;

 

Rust u Ziel in mynen schoot,

[p. 545]

 

‘t Proevens vier // leert u hier,

 

Wat vermach de liefde groot?

 

In het kruys men voelt // dat geen stroom en spoelt,

 

Die haer brant verkoelt.

 

Minnen als het gaet al wel,

 

Dat schijnt zijn om ‘t gheluck:

 

Maer te minnen in ghequel,

 

Dat is een minne stuck:

 

Hier door ist // dat het mist

 

Menig minnaer, door mijn wil,

 

Als hy vint // dat hy mint,

 

Soo is hy gherust en stil:

 

Wat den Mensch aenkleeft,

 

En daer in hy leeft,

 

Druck of vreuchde heeft.