'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het drie-en-tachtighste Liedt, Van den Boetveerdighen Sondaer.

Op de wijse: Van den 8. Psalm.

Des Heeren Lof wil ick met luyder kelen,
En tot zijn eer met groote blijdschap quelen,

[p. 510]

 

Ick wil zijn roem verkonden met gheschal,

 

Soo langh de Ziel mijn lippen roeren sal.

 

Hy heeft my uyt het slijm en stof der Aerden,

 

Sijn even beelt gheciert in grooter waerden,

 

Hy heeft my, daer ick lach ghesmoort in ‘t quaet,

 

Door synen Soon ghenesen metter daet.

 

Ick was verdoolt, ick ginck te vreemde wegen,

 

Van ‘t rechte pat verwilderd’ ick te deghen,

 

Ick ginck met vreught, gewentelt in ‘t verdriet,

 

Ick past op God, noch sijn gheboden niet.

 

Met volle zeyl begaf ick my de Werelt,

 

Ick sach haer glans met heerlijckheydt bepeerlt,

 

Hoe lachte doen mijn wanckelbare Ziel:

 

En dit was ‘t heyl dat haer soo wel beviel.

 

Maer alsoo haest ick merckte Godes wetten,

 

Wild’ ick door u, o Heer, dit quaet verpletten,

 

Ick nam ‘t gheloof, door ‘t roeren van u kracht,

 

Ick sach vergaen de Werelt met haer pracht.

[p. 511]

 

So haest een pluym verstroyt word door de winden,

 

Soo haest was niet van al dien hoop te vinden,

 

O dacht ick, ist alsoo met u ghestelt,

 

Vaertt wel, vaert wel, ick kies een trouwer Helt.

 

Ick oeffen my ghestadich in u waerheydt,

 

Wat vind’ ick daer een over groote klaerheydt,

 

Ick leere daer dat ‘s Werelts hooghe prael,

 

Noch ‘t Godloos heyr verschijnt in Godes zael.

 

O woort is my een licht op uwe paden:

 

Een bad daer in ick ‘t sondich vleesch kon baden,

 

V woort is my een Leyd’-sterr’ tot u School,

 

Daer in ick leer, en nimmermeer en dool.

 

O God voert ons door uwe gunst ten Hemel,

 

Daer moet door ‘t oogh eens naelden doch een kemel,

 

Ick ben alree soo dweegh (door uw’ ghenaed’,)

 

Dat ick door boet versterck een sijnen draet.

 

Want u berout den vloeck op ons ghesproken,

 

Ghy soeckt het schaep dat elders leydt ghedoken,

[p. 512]

 

Ghy draeght dat weer, en brenght het in de Stal,

 

Daer ‘t nimmermeer van u verdwalen sal.

 

Ghy wilt den doodt des Sondaers niet, maer ‘t leven,

 

Ghy kondt uyt steen, een vleeschen herte gheven:

 

De sond’ als bloedt, jae als een Carmosijn,

 

Sal wit als Woll’: door u ghenade zijn.