'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
Stemme: Meenenaers u verkleentAenhoort wat Marcus schrijft // van Iesus wandelingh
Nae ‘t Doopsel hy beklijft, in Sathans bekooringh,
| |
[pagina 368]
| |
Symon zijn Nett afgingh // onreyne gheest moet vreesen,
Die koorts’ oorlof ontfingh Melaetsen wort ghenesen.
Boven door ‘t dack een Gicht // afdaelt en wert gesont,
Levi zijn voeten licht // medecijn krancken vondt:
Vasten is gheen verbondt // Sabboth is heel ghebleven
Als ‘t Kooren met den mont // door honger wert gewreven.
Cleyn tijd hier nae geneest // hy een verdorde handt,
Raet is daerom geweest // doch hy wijckt aen een kant:
Verkiest tvvaelef Ghesan’ // en des Belzebubs treken
Duyden sy hem tot schant // sijn Moeder wil hem spreken.
Door zaets ghelijckenis // hy ‘t rijcke Godts voorstelt,
Driederley hinder is // van Mostert hy vertelt,
‘t Licht nummermeer bewelt // wie heeft, die wort gegeven
Tempeest het schipkan quelt // het welck hy heeft verdreven.
En komend’ aen het Landt // verdrijft hy ‘t Legioen,
Die haest hebben vermant // de verckens in het groen:
Den bloedt-ganck krijght versoen // Dochter van tvvalef jaren
Des Oversten als doen // brocht hy uyt ‘s doots bezwaren.
| |
[pagina 369]
| |
Flauw was zijn kracht bekent // by zijn Lants-volck verdooft
Apostels hy uyt sendt // Iohannes wordt onthooft:
Den hongher wordt berooft // van vijf duysent. Hy vvandelt
Op zee: en wie ghelooft // in zieckt zijn Zoom behandelt.
Ghevvasch van hand en mondt // van binnen niet en baet,
En door der menschen vondt // men Godts gebodt verlaet:
Hondeken wordt verzaedt // van d’afghevallen kruymen:
Den dooven hy ontslaet // van zijn ghehoor ‘t versuymen.
Hier nae vier duysent Mann’ // verzadinghe gheniet:
Die teycken soecken an // van haren deessem vliedt;
De blinde boomen siet // Petrus komt hem belyden,
Die hem hier schamen niet // sal hy naemaels bevryden.
In klaerheydt hy vertoont // Elias komen sal:
Geseten hy verschoont // die schuyn’ en wenteld’ al,
Sy ‘t Kindeken houdt stal // en leert ootmoedigheden,
Niemandt brenget ten val // door ergherlijcke leden.
Kracht heeft nu geen Scheyd-brief // Kinders hy benedijt:
Iongh’lingh heeft rijckdom lief // loon vint men in dees tijdt:
| |
[pagina 370]
| |
‘t Hooch sitten maeckt veel spijt // dus zijnt Heydensche werck
Bartimeus met vlijt // het dachlicht kan bemercken.
Looft Syons Koningh dan // die sit op d’Edelin,
Den Vygheboom en kan // gheen vruchten brengen in,
Iesus en heeft gheen sin // aen Wisselaers in Tempel,
Sy eysschen machts begin // hy wijst des Doops exempel.
Met de Wijngaerdeniers // haer ontrou hy bewijst,
De Phariseen vol vyers // vraeg’ waerom men Exyst,
Hoe naemaels men verrijst // oock nae de hoochste Leere,
d’Arme Wedyvve hy prijst // Davids Soon is zijn Heere.
Neder op d’olijf bergh // sittende hy voorseyt,
Van seer veel secten ergh // die menich Mensch verleydt,
Oock Oorlogh uytghebreyd // eer synen dach sal naecken,
Dus met voorsichtigheyd // beveelt hy haer te vraecken,
Oop hem men Salve giet // Broot brekingh en Paeschlam,
Hy met de sijn gheniet // Droefheyt hem over quam,
Ghevanghen werd hy tam // voor Cayphas lijdt hy schennis,
Die hem te quellen nam // Petrus ontkent zijn kennis.
| |
[pagina 371]
| |
Pilatus saed den haet // doen men hem ‘t kruyce boot.
Hy woud’ hem doen genaed’ // maer d’ander hoop was groot
Tusschen tvvee Moorders snoot // is hy ghekruyst ghestorven,
Hy heeft ons dood, ghedoot // en ons verderf verdorven.
Qualijck den dach aenbrack // de Vrouwen zijn verschrickt,
Den Enghel met haer sprack // de klaerheyt Iesu blickt,
Doch werden sy verquickt // als hy met haer quam spreken,
Als hy ‘t al hadd’ beschickt // is ten Henel gheweken.
|
|