'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 320]

Het negen-en-veertighste Liedt, Twee-spraeck Bruylofts-Liedt, Tusschen Iongman en Dochter.

Stemme: Garbrande wils ghy leven recht gherust.

I. Dene tijd, natuyr en ‘s Hemels wysen raet
Die wysen ons tot eenen soeten staet.
D. Een sal’gen staet: by tijds, eer tijd verstrijckt.
Eer aert veraerdt, en ‘s hemels Sonne wijckt.
I. ‘t Is soo, dat zy ons wijsen d’hemel-pat:
Maer nevens dien soo leeren sy noch wat.

[p. 321]

 

D. In ‘t hooghste goedt is al, wat is, vervat:

 

Geen goedt, hoe goet in schijn, goet sonder dat.

 

I. Geen quaet met goet kan t’seffens wel bestaen:

 

Noch quaet noch goet moet somtijts zijn gedaen.

 

D. Het middelbaer heeft dese Wet tot maet,

 

Wanneer het lockt tot goet en leydt van quaet.

 

I. D’eensaemheyd vond den hemel niet voor goet:

 

Tijd en natuyr versamens lusten voedt:

 

Dat God selfs schickt, end’ in den aert instort,

 

Is geensins quaet, noch tot het quade port.

 

D. Dien hoogh verlichten heydenschen Gesant,

 

De vryheyt prijst, verr’ boven d’Echten-stant;

 

Laet d’Echt al goet, de Vryheyd beter is:

 

Die ‘t beste kiest en volght, die gaet gewis.

 

I. Het schijnt gewis, maer ongewis is ‘t my;

 

Is Vryheyd best, misschien niet best voor dy:

[p. 322]

 

Die teghen aerdt met macht wil worden vry,

 

Onrustigh leeft in vryheydts slaverny.

 

 

 

Elck heeft zijn gaef, en wie daer teghen streeft,

 

Onmogh’lijck ist dat hy in vryheydt leeft,

 

Gheen staet of ampt de ware vryheydt gheeft:

 

Maer leyt in ‘t wel-vernoeghen soo men ‘t heeft.

 

D. ‘s Vleys wil en lust moet die niet zijn beheert?

 

I. Iae lust tot quaedt moet gants zijn om gekeert,

 

Soo niet natuyr, wie dorst of honghert niet,

 

Lust wordt beheert, natuere selfs ghebiedt.

 

D. Maer vry te zijn, en onder niemands wet,

 

Gheeft veyligheydt om Godt te dienen bet,

 

I. Geen staet en maeckt den mensch noch goet noch quaet:

 

Maer soo elck is, soo is oock zynen staet.

 

 

 

Voorhuyt of geen en gelt niet meer voor Godt,

 

Maer ‘t vlytigh doen van zijn heyligh Ghebodt:

[p. 323]

 

Nu acht ick niet yemand soo dom of slecht,

 

Die waent men kan niet dienen God in echt.

 

 

 

Een eerbaer Vrouw die kuysheyd heeft in acht,

 

Die vredigh, stil, haer Man ghelieven tracht.

 

Die in Godvrucht haer kinderen op treckt,

 

En voor ‘t ghesin een deughdigh voorbeeld streckt.

 

 

 

Die ‘t Huys-bedrijf nae Christi wetten bout:

 

En seght of die met Gods gheboden houdt?

 

S. ‘t Kan zijn, ick kent, maer wat ramp of gevaer,

 

Hoe menigh kruys volgt ‘t Houwelijck wel naer’

 

I. ‘t Kan zijn: oock niet. Wie geeft u seeckerheydt,

 

Of dijn selfs kruys in Echt of buyten leydt?

 

Wat weet ghy doch, of dy min ongheval

 

In Vryheydt dan in Echt ontmoeten sal?

 

 

 

Blijf soo ghy zijt, blijft nochtans een mensch.

 

Kiest wat ghy wilt, ‘t zal minder gaen nae wensch.

[p. 324]

 

Neemt so ‘t God geeft: want God noyt quaet en gaf.

 

Gebruyckt het kruys als Godes tucht en straf.

 

 

 

Wat weet ghy van gheluck of teghenspoet,

 

Van druck of vreught, wat u is quaet of goet?

 

‘t Dierlijck vernuft de vreught voor ‘t beste keurt:

 

En vaeck is ‘t nutst te wesen daermen treurt.

 

 

 

Ontmoet u kruys, ghy draghet niet alleen:

 

Dus wort de zwaert’ vant kruys allenxkens kleen;

 

Ghy hebt een Hooft, een stut, een troost, een raet,

 

Daer ghy naest God u sekerst op verlaet.

 

 

 

D. Het Houwelijck dat heeft veel sorghen in.

 

I. En sorgh’lijck ist te branden door de Min.

 

D. Ick waeck noch sorgh, ick sie naer niemand nu.

 

I. In wat gheval oock niemand niet naer u?

 

D. Daer veel behoeft, daer hoeft veel sorgen toe.

 

I. Die alleen werckt, die wordt te eerder moe.

[p. 325]

 

D. Maer kinder sorgh’ en eyndt schier nimmermeer.

 

I. Maer kinders deught is d’ouders vreught en eer.

 

D. ‘t Luckt vaek soo niet, dan ist des ouders graf.

 

I. Maer d’ouders zijn hier dickwils d’oorsaeck af.

 

En quelt u niet, is ‘t buyten macht of schult,

 

Of overal, ghy quel-stof vinden sult.

 

 

 

Is d’Echt verselt met last en kommernis,

 

Die d’eensaemheyd niet onderworpen is;

 

D’eensaemheyd heeft oock zijn besonder last.

 

Ontwordt u selfs, soo zijt ghy nergens vast.

 

 

 

D. Ick voelt, ick ken, het komt hier meest op aen.

 

I. En volght dan niet een inghenomen waen:

 

Proeft wel u selfs, port u natuyr en tijd’,

 

Halstarrigh niet te heftigh weder-strijd.

 

 

 

Wilt ghy het engh’ en ‘t heyligh paetjen door,

 

Petrus steld u een vrome Sara voor:

[p. 326]

 

Laet d’Echt door u, als door haer, zijn vereert:

 

‘t Is niet soo vreemt, of ‘t is beradens weert.