'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
Voys: Van den 16. Psalm.O Heer, hoe is mijn hert soo seer ontstelt?
Mijn Geest die sucht, en ick ben seer verslagen:
Niemand en weet hoe seer ick ben ghequelt:
| |
[pagina 277]
| |
Ick gae al wou mijn Ziele schier vertsaghen,
Want ick en doe gheen dinck nae mijn ghenoeghen,
Waer toe, O Heer, waer toe sal ick my voeghen.
Waer heen dat ick my keer, of waer ick wend’,
Ick sie niets niet, dan al mijn grove sonden
Ick sie niets niet, dan smert en groot ellent,
Ick sie niets niet, dan al mijn Ziel vol wonden,
Noch sien ick niet, wat ick behoor t’aenschouwen,
Maer waer ‘t yet niet, Godt mocht uyt niet ‘t al bouwen.
Of ick al denck, O Heer, ghy zijt soo goedt,
En dat ick leef van al u groote daden,
Dat helpt nu niet, al wast my voormaels soet,
Want als ick denck, aen al mijn groote quaden,
En als ick denck, aen al u langh’ verwachten,
Soo wil mijn Ziel van schaemt’ al heel versmachten.
Ick weet niet, wat ick sal begheeren Heer,
Soo seltsaem ben ick in mijn eyghen ooghen,
Want ghy gheeft meer als ick, O Heer, begheer,
| |
[pagina 278]
| |
Maer mocht ick zijn de alderlaeghst’ ghebooghen,
En dat ick mocht u voet-banck altijdt blyven,
Soo soud u Gheest my stadigh moghen dryven.
Ick soude, o Heer, wel biechten myn misdaet,
Maer ick en weet niet waer ick sal beginnen,
‘T is t’over veul, en ‘t heeft noch tal, noch maet,
Ten is oock niet te baten met myn sinnen:
Wat raedt my dan? in als ben ick verleghen,
Daer is oock niet, of ‘t is my alles teghen.
Hoe langh hebt ghy, o Heer, met my gheslooft,
En my soo menighmael myn sond vergheven,
En ick heb u soo menighmael belooft
Te leyden nu een Euangelijs leven:
Maer recht verkeert, soo ist altijdt bevonden:
Ick schaemt my Heer, ick mah ‘t schier niet vermonden.
Of ick u graey nu al weerom socht,
Hoe kond op my ontrouw mensch verlaten?
Ick derf ‘t niet doen, want ick heb wel ghedocht
| |
[pagina 279]
| |
Wat sal Gods goetheydt my doch moghen baten?
Ick hael maer straf, ja straf op straf na desen,
Hoe sal ‘t noch gaen? hoe sal ‘t noch met my wesen?
Wat sal ick doen, o Heer, in dese saeck?
My dunckt ick hoor voortaen niet meer te spreken,
En al myn tijdt te nemen mijn vermaeck,
In stille zijn, en geern mijn wille breken,
In Eenigheydt my selven heel bepalen,
Soo mocht u Gheest eens weerom komen dalen.
Maer siet toch eens, wat legg’ ick my al toe,
Ist niet een schand voor God en al de sijnen?
‘Dat soo een mensch, noch soeckt ghenae, wel hoe?
Daer niet dan quaet en on-deught uyt komt schijnen.
‘t Waer meer als recht, dat God myn straf vergrooten,
En my in plaets van graey ginck verstooten.
Ick gheloof niet dat yemandt is die leeft,
Die soo voorwetent soo veel heeft ghesondight,
Dit seydt mijn Gheest die hier dan kennis heeft,
| |
[pagina 280]
| |
Hoe wel Gods Geest, my dickmaels heeft verkondicht,
Siet toe, siet toe, misbruyckt niet Gods ghenade,
En denckt altijd, ‘t exempel van te spade.
En ghy, o God ick spreeck’ tot uwer eer,
Wat ghy my nu, en dan hebt laten smaecken,
Dat was soo soet, en ‘t roock altijd nae meer,
En ‘t was daerom dat ick nae meer sou haecken,
Och, hadd’ ick doch Gods gratie waer ghenomen,
Wat mocht’ ick verr’, jae wijd al zijn ghekomen.
Hoe klaer hebt ghy my ‘t onderscheyt ghetoont,
Wat van het vlees,ofuyt Geest was gheboren,
Hoe dat de deucht, en hoe de sonde loont,
En dat ghy niemand liet te veel bekooren,
Iae lieve Heer, wat hebb’ ick al ghenooten,
Tis wonder Heer, datt’ u noyt heeft verdrooten.
O Heer, dat ghy in alles niet beweest,
V goedich hert, sou nu en t’allen tyden,
Soo waer mijn Boom langh uytgheroeyt gheweest,
| |
[pagina 281]
| |
Dit moet ick voor de waerheyd hier belyden,
Maer dit troost my, u vonckjen is noch bleven,
Als ghy dan wilt kond ghy weer ‘t leven gheven.
Bewaert my slechs, O Heer, van meerder quaed,
En laet my uwen goeden Gheest ghenieten,
En laet my uwen over goeden raed,
In wat voor kruys, doch nimmermeer verdrieten,
‘t Mach zijn wat ‘t wil, gheeft my kracht tot versaecken,
V wijsheyd kant dan nimmer qualijck maecken,
Swant sonder u, O Heer, ist alles niet,
Dat weetmen niet, als door verscheyden lijden,
Dat weet hy niet, die meynt dat hy wel siet,
Maer die beproeft is in verscheyden strijden,
Die weet wat meer, die kend die wonder weghen,
Dat ‘t vleys zijn kruys, is Ziel en Gheest haer zeghen.
O ghy mijn wonder goedt, en machtigh Heer,
Verlost my van, ghy weet wat voor vyanden,
Ontfermt u mijns, ghy weet wat ick begheer,
| |
[pagina 282]
| |
Proeft hoe ick ‘t meen, Dit zijn mijn Offerhanden,
Ontfangt door boett’ wat ick u heb ontdraghen,
En laet mijn ziel, mijn ontrouw steeds beklaghen.
|
|