'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 257]
| |
Het eerste Deel. Hoe den Mensche den waren Bruydegom der Zielen, Christus Iesus laet buyten staen, ende vermenght hem met vremde boelen, namelijc de aertsche genugten. | |
Voys: Psalm 129. Van der jeught aen, hebben sy my ghequelt.Och datter niemant hier zijn hert ontsluyt,
Om ‘s Heestes liefd’, in hem te laten dalen,
Daer God nochtans bidt met een soet gheluydt,
Och laet my in, ontfanght mijn minne stralen.
Quammer slechts een, met geld, en goed ghegaen,
En dat hy ‘t hert, met doornen woud’ beladen,
Hoe haest soud’ hem de deur zijn opghedaen,
O mensch, aenmerckt u heymelijcke schaden.
| |
[pagina 258]
| |
Dat Venus hier met al haer schoonheyd quam,
Met schijn-goed en bedrieghelijcke reden,
Sy kreegh inganck: maer dat onnoosel Lam
En kanmen hier gheen plaets in ‘t hert besteden.
Iae dat meer is, een wreed en boos ghedrocht
Dat niet met Minn’ maer met toorn is ontsteken,
Krijght hier een plaets in herten onbedocht:
Siet eens o Mensch! hoe verr’ ghy zijt geweken.
Een dartel zin, droncken van spot en smaedt,
Doorkruypt het hert met heymelijcke listen,
Een snoo wellust die ‘t hert subtijl verraedt.
Wort plaets gegunt in ‘t binnenst van een Christen.
Waerom en wilt gh’ o hert u eyghen Heer,
V liefste pandt, den Autheur van ons leven,
Waerom en wilt ghy niet beminnen meer
Dien Ziel spijst, als diese wil vergheven?
Wat heeft u Heer, u Godt u oyt ghetoont?
Wat voor een quaed heeft hy u laten blijcken?
| |
[pagina 259]
| |
hy hem staegh soo stueren toont,
Als of ghy iet en woud nae hem om te kijcken.
Sal dan den Boel die hier u hert verleydt
‘t Zy Mammon, nijdt, wellust, of valsche loghen;
Sal dan den Boel brenghen u saligheydt?
Soo ghy dat meynt, voorwaer ghy zijt bedroghen.
Keer om, keer om, en weest niet langher dwaes,
Bekendt u Heer, u Bruydegom vol minne:
Ontfermt u zijns, hy staet en wacht eylaes,
Oft u belieft hem eens te laten inne.
Beproeft het eens, en gaet met hem wat om,
Brengt hy u niet der zielen blyschap mede,
Soo heet dan al u Boelen wellekom:
Doch wat vreucht kander zijn in vremde stede.
‘t Hert is haer vremt, u Schepper hoort het toe?
Als hy daer komt hy voelt een soete ruste,
En nimmer wortmen Ziels ghelijckheyd moe,
Daer die ontbreeckt is gheen volkomen luste.
| |
[pagina 260]
| |
Elck Boel brenght wel een weynigh tijds vermaeck,
Maer vaste echt, gaet al die vreught te boven,
Het schepsel mind natuerlijck zijn oorsaeck,
Het blijft ontrust, alst daer van is verschoven.
Ghy soeckt wellust, hy wilse gheven dy,
Ghy soeckt blijdschap, hy wils’ u doen ghenieten,
Alleen dat hy en niemand vremts en sy,
Die dese vreucht in u hert soude gieten.
Oorsaeck hier van, is liefdens soeten brand,
Die selver wil, ‘t gheliefde deught bewijsen,
Want Liefde weet datter doch is niemand,
Die als sy selfs, de Ziel kan waerlijck spijsen.
| |
[pagina 261]
| |
Het tweede Deel. Hoe den Mensche de gelijckheyt Gods sijnde minder dinghen dan hy is, dwaeslijck eert, waer door hy de Doodt, voor ‘t Leven be-erft, en aenneemt.Godt is een Geest, Geest hebt ghy in u hert,
Sal geeft van Geestm of Geest van vleys hem laven
‘t Meerder van ‘t minder niet ghevoedt en werdt,
Ghelijckheyd kan ghelijckheyd, best behaven.
‘t Heydens ghedwael, hier voormaels uyt ontstondt,
Dat sy hun selfs ghemaeckte Godt aenbaden,
Dit misverstant, verfoeyt ghy metten mondt,
Maer siet toe dat ghy ‘t niet en prijst met daden.
Gierigheyd werd ghenoemt afgodery,
Om datse ‘t hert oftreckt tot Creaturen,
| |
[pagina 262]
| |
En dattet nimmermeer kan wesen vry
Om Godes Gheest te gunnen dagh of uren.
Al wat men mint, aenbidt men in het hert;
Al watm’ aenhangt, dat wortmen oock deelachtig:
Wie God aenkleeft met hem hy eenigh wert;
Wie ‘t schepsel eert, ‘t wordt in zijn ziele machtigh.
Een leven langh wenscht elck te hebben hier,
Nochtans ghy werckt om ‘t leven te vernielen,
Als ghy ‘t belast met veelderley dangier,
Onwetens zijt ghy vyand uwer Zielen.
Een dagh in God besteet is meerder weert
Dan duysend, die men quist in ydelheden,
Indien u dan kortheyd des levens deert,
Soo wilt op ‘t best u tijdt in God besteden.
En weest niet angh van God, want hy is ‘t goet,
Hy is veel meer dan ghy soud mogen wenschen;
Hy is de Liefd, en ‘t leven van ‘t ghemoedt;
Hy is het heyl van u en alle Menschen.
| |
[pagina 263]
| |
Mint ghy u selfs, u leven, en u bloedt,
Soud ghy niet geern de Lucht oft Sonne derven?
Soo denckt dat God dit al te samen voedt,
Want sonder hem meest alle dingen sterven.
Het soetste van de Min dat ghy bevoelt
Is God het naest, laet dat met hem vereenen,
‘t Is jammer dat dees vonck in u verkoelt:
En geeft u Liefd doch aen geen hout noch steenen.
Als ghy ontfanght hem in u binnen-zael,
Eet dan met hem, en hy met u de spijse;
De spijse van zijn gheest’lijck Avondmael,
Des levens Hout midden in ‘t Paradijse.
Hier is de rust, hier is den vrede t’huys,
Dit is ‘t waerom dat Christus heeft ghebeden;
Dit is het eynd van al ‘t verdriet en kruys;
Dit is d’oorsaeck daer hy om heeft gheleden.
Hier geniet Liefd haer Lief en soet vermaeck,
Wat kan sy meer dan hebben haer begeeren?
| |
[pagina 264]
| |
Die sy vergheefs soeckt in een aerdsche saeck,
Door welcks gheniet, sy volheyd moet ontbeeren.
Klaer is den Geest, dick is het Creatuer,
Klaerheyd verdickt werd, door schaduws bedecken,
‘t Licht eclipseert op sulcken stond en uer,
Als ‘t Aertrijck zwaer, zijn straelen komt betrecken.
Siet dan wel toe, dat ghy ‘t punt van u hert,
Dat altijd moet den Hemels Sonn’ ghenieten,
Door ‘s werelts schauw’, niet maeckt doncker en zwert
Want van hem selfs, en kant gheen stralen schieten.
‘t Hooft licht alleen, den oorspronck is van al,
Al d’ander zijn ghelijck des Hemels Sterren,
Die klaer en schoon zijn, soo langh ‘t ruyme dal,
Niet word belet, door ‘t middel-want van verren.
‘t Gheen een is, mach nummermeer worden twee,
Een is den Heer, een is met hem zijn beelde,
Deylingh’ hier in causeert een eeuwigh wee,
Maer d’eenigheyd brenght voort, de hooghste weelde.
| |
[pagina 265]
| |
Het derde Deel. Hoe de Goddelijcke schoonheyt, boven alle schoonheydt der Weereldt is, waer van dese maer een Beelt in ‘t sienelijcke wesen en draghen.Schoon is het kleed, van eens Konincx cieraet,
Schoon is den staet, van zijn Princen en Heeren,
Noch schoonder is de Bruyd in haer ghewaet,
Die met haer Bruyd’gom Iesus gaet spanceeren.
Lieff’lijck en soet, zijn twee gheheven hier,
Die inder Ieught malkanderen beminnen,
Maer noch veel meer, vermach het liefden vier,
Dat inde Ziel dees Liefde kan verwinnen.
Soet is den reuck van specery en Kruyt,
Maer gheen Apteeck, en is soo soet van roken,
| |
[pagina 266]
| |
Als ‘t binnenst’ hert, van Christi reyne Bruydt,
D’welck voor haer Bruyd’gom altijt staet ontloken.
Een schoon vermaeck is in Musijcken sanck,
Als met ackoord soet klincken al de Snaren:
Maer dit is niet, by ‘s Hemels lof en danck,
Geest’lijcke vreught doet al dees vreught bedaren.
Schoon is ‘t gebouw van ‘t Konincklijck Paleys,
Maer ‘t geen dat God door syne konst gaet wercken
Dat is, in all ‘s volkommen nae den eysch,
In ‘s werelds best kanmen gebreck noch mercken.
Och mensch, of ghy verstont den Rijckdom groot
Van al Gods Liefd, vol kost’lijcke Iuweelen,
Onmog’lijck waert dat ghy des werelds snood
Soud willen voor die schoone Godheyd deelen.
Dus bid doch altijd om Gods wijsheyd soet,
Dat syne strael u herte mach verlichten,
Op dat ghy door de kennis van zijn goedt
Meught van het dwaes en blinde oordeel zwichten.
| |
[pagina 267]
| |
Nu werd ghy door onkund ghesleept, gesleurt,
Als of ghy ’s werelds verkochte slave,
So dat u nauw een troost’lijck woort ghebeurt
Van hem, die u wil schencken al zijn Have.
De Duyvel toond u Goud en kost’lijck dingh,
Op dat ghy hem soud eeren en aenbeden:
Maer acht al dese ydelheyd geringh,
Want ‘t wordt doch altemael als dreck vertreden.
Daer is in u veel meer verborghen goedt
Dan al ‘t bedrogh van buyten u kan bieden,
Een wooningh selfs van Godt is u gemoedt,
Ist dat ghy kond de minder dinghen vlieden.
Eert dan u Prins, bereyd hem uwen Geest,
Soo sal hy u oock wederom vereeren
Met synen Geest, en dit is noch het meest:
Al wat hy heeft sal eeuwigh noch vermeeren.
|
|