'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het ses-en-twintighste Liedt, Hoemen Godt voor het hooghste goedt sal houden, ende dat dan al het ander niet mach schaden.

Stemme: Soet Zieltjen van mijn Ziel.

Die voor zijn hooghste goed,
God kend, en oock verkiest,
Wat schaed hem hier ontmoed,
Seer weynigh hy verliest,
Al het aerdsch hoe schoon dat schijnt,
Voor dit goed terstont verdwijnt.

[p. 144]

 

Die ‘t aertsch met anghst beslooft,

 

En voor yet sonders keurt,

 

Door schijn te licht ghelooft,

 

Eer ‘t oordeel, waerheyd speurt,

 

Hy verbeelt sich vry al yet,

 

Maer gheniet, veel min als niet.

 

Die d’albestierend macht,

 

Tot vrienden eyghen heeft,

 

Op hem gheen val heeft kracht,

 

Hy vol vernoeghen leeft,

 

Wat hy hier verliest, en derft,

 

In Godt, hy vind en erft.

 

Sijn Ziel vrolijck en stil,

 

In Gods behaghen rust,

 

Zijn wil, staet in Gods wil,

 

God is zijn hooghste lust,

 

Al wat dreyght, of troond, of vleyt,

 

Hem niet schrickt, of lockt, of leydt.

[p. 145]

 

Ten goed hem alles diend,

 

Beleeft hy Vrienden dood,

 

Hy houd zijn trouwsten Vriend,

 

En toevlucht inden nood,

 

God een Heere van ‘t gheval,

 

Die helpen kan, wil, en sal.

 

Of hy van aerdsche haef,

 

En goeden is ontbloot,

 

Hy is gheen Weerelds slaef,

 

Noch acht gheen rijckdom groot,

 

Die God heeft, die heeft al dat,

 

Die God derft, die heeft gheen schat.

 

Leyd op hem ’s Menschen haet,

 

Waent men hem boers, en grof,

 

Hem treft gheen Menschen smaet,

 

Hy acht gheen Weerelds Lof,

 

Met zijn, Gods eer hy betracht,

 

Van God wil hy zijn gheacht.

[p. 146]

 

Al ’s Werelts schijn gheluck,

 

Houdt hy maer dreck ghelijck,

 

Hy is vrolijck in druck,

 

In armoed, is hy rijck,

 

Of schoon, d’Aerden Hut vergaet,

 

Gheen sieckt’, of quael, is hem quaet.

 

Of zijnder Zielen woonst,

 

Allencxkens keert tot stof,

 

Hy ooght op ‘t alderschoonst,

 

Op ‘t heerlijck, Hemel-hof,

 

Iae of d’Aerdn, en Hemel viel,

 

In God hoopt, en leest zijn Ziel.

 

Hy voor ‘t ghekruyste vleys,

 

Geen leven langher wenscht,

 

Hy willich wil, op reys,

 

En langht te zijn ontmenscht

 

Want ‘t derven van ‘t aerdsche goed,

 

Hem een beter erven doet.