'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[p. 120]

Het negenthiende Liedt, Een Ghebedt.

Op de wijse: Van den 8. Psalm.

Voor dy o God, buygh ick de knyen mijns herten,
Door kennis en ghevoel, van sondich smerten,
Door last vermoeyt, traen klachten stort ick neer.
In diep ootmoed, voor dy ghenadich Heer.

Als my te rugh, nadacht en vroeghen leyden,

Tot dat de Son van red’lijck, onderscheyden,
My eerst bescheen, ‘t beset dijn goetheyd groot,
Die my soo vaeck, tot boete heeft ghenoot.

Als ick nae speur, ghedachten, woorden, daden:

‘k Vind’ my in als, met sonden overladen,

[p. 121]

 

Als ick ballans, ‘t schult boeck van mijn ghewis,

 

Tien duysent pont, mijn Ziel ten acht’ren is.

 

Almogend God, soo ghy maer woud’ rechtveerdigh,

 

Verghelden my, naer dat ick wel ben weerdigh,

 

Voorwaer, ick ken de straf op ‘t hooghst verschult,

 

Treet niet int recht, maer hebt met mijn ghedult.

 

Of ick al schoon, mijn sonden woud’ verbergen,

 

En schuylen gaen, in reten van de Berghen,

 

Waer of ick vlucht, dy kan ick niet ontvlien,

 

V hand my raeckt, dijn oogh heeft my ghesien.

 

Mijn ydel Ziel, wilt sich somtijds wel voeghen,

 

Aensichtbaers yet, maer vind’ daer geen ghenoeghen,

 

En dynen haet, rechtveerdigh op de sond,

 

Leght my verbaest de hand vaeck op de mond.

 

Nochtans o God, nadien ghy soo genadich,

 

V selven toond, en roept dijn schepsel stadich,

 

Tot ware boet, jae by u selven zweert,

 

Dat ghy den dood des Sondaers niet begeert.

[p. 122]

 

Dat ghy laet door u woord en daden mercken,

 

Hoe dijn ghenae gaet boven al dijn wercken:

 

Kom ick, o Heer, en val voor dy te voet,

 

Ghebroocken, en verslaghen van ghemoedt.

 

O Heer, ick biecht voor dy al mijn ghebreecken,

 

Mijn zonden zijn meer als ick kan uytspreken:

 

‘k Bely versuym van dijn bevel en raedt,

 

En ‘t yv’righ doen van het verboden quaedt.

 

De zond’, o Godt, in mijn ziel baert onvrede,

 

‘t Berouwt my Heer, dat ick u oyt misdede,

 

‘k Betreur het quaedt dat my verschuldight heeft.

 

Ontfermt u mijns, mijn zonden toch vergheeft.

 

Ghenadigh Godt, dy lust gheen reuckigh branden:

 

V walght doch van de deughdeloos off’randen:

 

Ontbloot van deughd, op gheen verdienst ick stae,

 

Ick steun maer op dijn grond’loose ghenae.

 

Barmhertigh Godt, barmhertigheydt wilt toonen,

 

En my sondaer, niet nae verdiensten loonen:

[p. 123]

 

Maer door verdienst dijns Soons ghenade doet,

 

En suyvert my door zijn vergoten bloedt.

 

Ghy hebt belooft de sonden te vergheven,

 

Die met berouw, van ‘t boos voorgaende leven

 

Nemen opset, te wand’len nae dijn woordt;

 

Nae dijn goetheydt, o Heer, my dan verhoordt.

 

Laet my de kracht van dijn ghenade smaecken,

 

Wilt mijn ghewiss’ door troost verseeckert maecken:

 

Sterckt mijn gheloof, o Godt, mijn leyder weest,

 

En seyndt in my een straeltjen van dijn Gheest.

 

Op dat ick voorts van deught tot deught opstijge,

 

En mijn ghemoedt een levend’ hope krijghe

 

In u, o Godt, door uwen Soon, door wien

 

My nu verhoort: Amen, dat moet gheschien.