'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

Het veerthiende Liedt, ‘t Gheest’lijck Nieu-jaer.

Stemme: Op den 51. Psalm.

O Godt aenschouwt doch dan dijn hoogen Throon,
En siet eens op u aerdtrijck hier beneden,
Verlicht ‘t ghesicht, en maecket klaer, en schoon,
Op dat wy sien uyt licht, hoe wonderbaer
Dat ghy voor al de eeuwen hebt besloten:

[p. 95]

 

Dijn Soons gheboort in ‘t vreedaem Nieuwe-Iaer:

 

Ach laet ons sien ‘t gheen hier door wordt ghenoten.

 

Want ‘t schijnt of al u liefd’, en wonderdaet

 

Door ‘t selfs-ghesoeck in ‘t vergheet is ghekomen;

 

Door ‘t selfs-ghesoeck is uyt ‘t hert wech ghenomen;

 

Door ‘t selfs-ghesoeck ghenoeghsaem wordt versmaedt;

 

Door ‘t selfs-ghesoeck ten vollen wordt ghehaet;

 

Door ‘t selfs-ghesoeck met voeten wordt ghetreden;

 

Door ‘t selfs-ghesoeck, o snood, en gruw’lijck quaedt!

 

Wordt metter daedt hier teghen aen ghestreden.

 

O harde aerdt! o hert versteende grondt!

 

Sal dan dees Son u Hart niet eens deur-boren?

 

Sal al ’s Gheests douw en reghen zijn verloren?

 

Sal al Gods kracht als niet zijn, van al ‘t rondt?

 

Sal al dien tijdt u tijdt niet doen verstaen?

 

Sal al zijn goedt dijn hert niet eens versoeten?

 

Sal ‘t al vergheefs om u dan zijn ghedaen?

 

O wee! wat quaedt sal u dan nae ontmoeten?

[p. 96]

 

Hoe langh, hoe veel, hoe wel hebt ghy ghesien

 

Gods leersaem handt, doot al zijn Creatueren,

 

Hoe dat sy u vermanen, en betrueren;

 

Hoe dat sy u haer dienst soo steedts aen bien;

 

Hoe dat sy u soo overgunstigh zijn;

 

Hoe dat sy u gheduerigh komen smeecken;

 

Hoe dat sy u in smert, in anghst, en pijn

 

Met al haer kracht dijn hert eens mochten breecken.

 

O waerde Mensch! heeft bidden eenigh kracht,

 

Soo neyght u hert en ‘t oor eens om te hooren;

 

Soo laet u Godt door zijn Soon eens bekoren;

 

Soo laet u Godt door hem eens doen zijn klacht;

 

Soo laet zijn Liefd door ‘t Cruys u ‘t hert doorslaen;

 

Soo laet zijn gunst doort bloedigh zweet u roeren;

 

Soo laet zijn dood u doodt u wijsen aen,

 

Op dat hy u uyt ‘t oud in ‘t nieuw mach voeren.

 

Wordt doch vernieuwt, wat leeft en niet en leeft;

 

‘t Wordt al vernieuwt, ‘t ghewas, en al de dieren;

[p. 97]

 

‘t Wordt al vernieuwt wat God in ‘t rond doet zwieren;

 

‘t Wordt al vernieuwt om Mensch die ‘t God al geeft;

 

‘t Wordt al vernieuwt: Alleen den Mensch helaes,

 

Den Mensch, den Mensch die blijft in sonden slapen.

 

O Mensch, o Mensch! blijft ghy alleen dan dwaes?

 

Soo waert ver best dat ghy noyt waert gheschapen.

 

‘t Is langh ghenoegh in desen nacht ghedwaelt;

 

‘t Is langh ghenoegh in ‘t oude Iaer ghebleven.

 

‘t Is langh ghenoegh veel sond, op sond bedreven;

 

‘t Is langh ghenoeg slechs straf op straf ghehaelt;

 

‘t Is langh ghenoegh versmaedt, benijdt, ghetwist;

 

‘t Is langh ghenoegh in ‘t oud om ‘t Ouwd ghestreden;

 

‘t Is langh ghenoegh nae ’s naestens feel ghevist:

 

Want Christi Iaer stelt alle dingh in vreden.

 

Dit nieuwe Iaer is al t’saem even naer;

 

Dit nieuwe Iaer moet g’in u Ziel ghevoelen;

 

Dit nieuwe Iaer moet vruchtbaer in u woelen;

 

Dit nieuwe Iaer maeckt alles openbaer;

[p. 98]

 

Dit Nieuwe Iaer, merckt eens hoe God dit kroont;

 

Dit Nieuwe Iaer bewijst ons overvloedigh

 

Hoe Godt dit Iaer ons met sich selven loont:

 

O heerlijck Iaer! hoe bent ghy ons soo goedigh.

 

Dijns Gheestes douw dael op ons dorre Landt;

 

Dijns Gheestes vloedt maeck ons bequame voren;

 

Dijns Gheestes gloedt laet ‘t zaedt in ons niet smoren;

 

Dijns Gheestes kracht ontsluyt ons d’aertschen bandt;

 

Dijns Gheestes Oogst, en volheydt zy ons lust’

 

Dijns Gheestes troost verlos ons, van ons sonden;

 

Dijns Gheestes vreed zy al ons vreughd, en rust:

 

Op dat u mensch u deughden mach verkonden.

 

Vernieuwt, o Mensch! u hert, ziel, en ghemoedt,

 

Verheft u stem, laet alle dinghen loven

 

Dien grooten Godt, den Koninck van hier boven:

 

Maekt ruymt, maekt baen, voor ‘t best en ‘t hoogste goet

 

Ontfanght dijn Vorst, Godts glorieuse Kindt;

 

Ontfanght u Heer in u versaeckte Zielen;

[p. 99]

 

Ontfanght zijn Gheest, waer deur hy u soo mint:

 

Hy sal u al ‘t ouwde Iaer vernielen.