'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 4]
| |
Op de wijse: Wie met den Wijsen omme gaet, mach wijsheydt, &c.Ghy Christen leden al te saem,
In dees periculeuse tijden
Gy die aenroept des Heeren naem,
Wilt onrechtveerdigheyt vermijden
Laet u niet leyden // als Heydenen blint // maer wel versint
Wat Gods gesanten u oyt seyden.
Al spreeckt de slange noch so moy
Ey eter van, ten zijn geen sonden:
| |
[pagina 5]
| |
Al haer beloften zijn maer Hoy,
Dat heeft Eva te laet bevonden
Doens’ hadde gegeten // gebeten,
Voorwaer // het bleeck daer naer
Dats’ haer te veel hadde vermeten.
Al waer ghy groot perijckel siet:
Wacht u, en wilt het niet beminnen
Want ghy en zijt so machtig niet
Dat ghy het al soud overwinnen.
Merckt op de verslagen // de plagen
Gedenckt // eer het u krenckt,
Och! wacht u voor des Vyandts laghen
Waer dronckenschap, en gierigheyt,
En onrechtveerdigheyd regeeren,
Al schenet groote heyligheyd:
God wil u door die teyckens leeren,
Waer stadig van winnen // de sinnen
Sijn vol // jae schier als dol:
Daer sit de slang int hol van binnen.
Al waert men met vijf stuyvers wint
Vijf hondert guldens, of verliesen:
Denckt hier is de Conscienti blint
‘k Wil my een ander weg verkiesen
Mijns Heeren geboden // die noden
My soet // tot hooger goet.
Geen leven komter uyt den dooden.
Waer men met droncken drincken krijght
Gelt in de buyl, en gaet spanceren:
Dan eens in de schriftuere stijght,
En siet of sy u dat sal leeren:
Iae oock de Poeeten // sy weten
Veel meer // sy souden eer
’t Gelt in de zee hebben gesmeten.
Waer men siet dat het al vergaet,
Verstant, vernuft, en goede zeden,
En dat men ’t al int wilde slaet,
| |
[pagina 6]
| |
’t Geen eertijdts wel bestondt in reden:
Daer ’t doen en ’t leeren // verkeeren
Men siet // om het gheniet:
Wilt uwen sin van desen weeren.
Elck boom wort aen zijn vrucht bekent,
Alsoo elck dinck aen zijn uytbeelden:
Daermen eerst prees armoeds ellent,
En nu aenhanght des rijckdoms weelden,
Conscienti onstuymer // en ruymer
Ghestelt // nae goedt, en geldt:
Daer leyt den Gheest in diepen sluymer.
Waer men alsulcke sotheydt siet,
Dat hem ’t verstant daer af moet schamen,
Ist dat ghy noch een Christen hiet,
Denckt: dit en sou my niet betamen,
Dat ick met handel // of wandel
Hier toe // sou helpen, hoe?
Voorwaer ’t ghemoedt is te verstandel.
| |
[pagina 7]
| |
Dringht u daer toe den honghers noot,
En dat u d’armoed’ schijnt te dreyghen:
Denckt Godes hulp en is niet doot,
Hy sal zijn goedtheyd tot my neyghen,
’t Ghewin voor schade // ten quade
Bekent // d’Apostel jent,
Met Christo lyden is ghenade.
Al toont men u het gulden beeld,
Met alle schoone Musijck-spelen,
En dat men u tot buyghen streelt,
Wilt u in Godes handt bevelen:
Den Ovens ellenden // hy wenden
Wel sal // maer ‘t misten al:
En laet nochtans u ziel niet schenden.
Met kommer, druck, en onghemack
Leefden de Heyl’gen in voortyden,
S’hadden ’t niet altijdt even vlack,
Somtijdts most de natuere lyden:
| |
[pagina 8]
| |
Daer voren sy kreghen // den zeghen
Van God // het eeuwigh lot,
Kond’ al dit lyden overweghen.
Denckt altijd op des Vyants list,
Die rondom uwe Ziel gaet loeren,
En snel op zijn ghetye gist,
Om u door Lock-aes wech te voeren,
Door dit vertoonen // van loonen
Met goud // socht hy seer stout,
Christo van zijn Lof t’ontkroonen.
De Leden zijn deelachtigth ’t hooft,
Soo wel het lyden als ’t verblyden,
Door het lyden werd de deught ghelooft,
En daer men siet de sonden myden,
Maer daer men het goede // schijnt moede
Te zijn // om minder pijn,
Siet toe en weest dan op u hoede.
|
|