'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 1]
| |
Stemme: Laest als de Goden banqueteerden.Als ick aenschouw, al ’s werelds wesen,
En selfs verkoren slaverny,
Vol ydelheyds, vol zorgh, vol vreesen,
Versucht ick, om te wesen vry,
Van hier verhuyst // eensaem ghekluyst.
Van hier verhuyst, in nare wilderbis,
Daer mensch, noch mensch ghelijck te vinden is.
Waen, onversocht, heeft my bedroghen:
Want waer ick my selven begheef,
Ick wensch de wereld uyt mijn ooghen,
| |
[pagina 2]
| |
Als ick noch in de wereld leef,
Daer strijdt onrust // begheert, en lust
Niet zijn gheblust // reys ick veer of nae-by,
Ick vinde steeds een wereld selfs in my.
Kond ick maer in my selven treden,
En smalen op mijn eyghen feyl:
Kond ick my selfs met my bevreden,
De wereld brocht my gheen onheyl:
Maer mijn ghesicht // verstroyt te licht;
Maer mijn gesicht // verspreyd sich gins en weer
En daelt nauw eensjes in zijn selven neer.
Sie ick de haest verdwijnde stralen
Van rijckdom, eer, van staet van weeld;
Sie ick de hooghten schielijck dalen,
Laet my dit zijn een leersaem beeld,
Dat mijn ghemoedt // van ’t aerdtsche goedt
Opstijghen doet // en dringht de wolcken door,
In ’t vrolijck soet // verheven Hemels Choor.
| |
[pagina 3]
| |
Laet dan de wereld woelen, rasen,
En strijden om Scepter, of Kroon,
Laet d’een voor d’anders glans verbasen,
En vieren hun ghemaeckte Goon:
Mijn ziele stil // rust in Gods wil;
Mijn ziel is stil // en al ’t gheen d’oogh oyt sach,
My van dees rust, noch Liefde scheyden mach.
Blijft d’aerd’ aen d’aerd’ noch wat verbonden,
Moet aerd’ door aerd’ noch zijn ghevoedt?
Mijn zieltjen is voor heen ghesonden,
En wordt ghelaeft met Nectar soet,
Met Hemels Man // en voor-smaeck van
’t Volkomen dan // O zaligh Kluysenaer!
Die maer soo uyt, end’ in de wereld waer.
|
|