Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Dat .xvij. Capittel.

1

DEn last van Damascus: ⁺Siet Damascus sal ophouden een stadt te sijne, ende si sal sijn als eenen hoop steenen in die veruallinghe.

+ A

2

Die verlaten steden van Aroer sullen voor die cudden wesen, ende die sullen daer rusten, ende daer en sal niemant sijn diese veruare.

3

Ende die helpe sal ophouden van Ephraim, ende het rijck van Damasco, ende die bleuelinghen van Syrien sullen als die glorie der kinderen van Israel wesen, seyt die Heere der heyrscaren.

4

Ende tsal sijn in dien dach, dat die glorie van Iacob sal vermindert worden, ende die vetticheyt sijns vleeschs sal verdwijnen.

5

Ende hy sal wesen als vergaderende inden oochst datter ouerbleuen is, ⁺ende sijnen arm sal aren vergaderen, ende hy sal sijn als een die is aren soeckende in die valleye van Raphaim.

+ B

6

Ende in hem sal achterghelaten worden als eenen wijndruyf, ende gelijc een affslaen des olijfbooms van twee oft drij olijuen in dopperste vanden tack, oft van viere oft vijue in haer toppen soo sijn haer vruchten, seyt die Heere Israels Godt.

7

In dien dach sal die mensch gheneycht worden tot sijnen makere, ende zijn ooghen sullen tot den heylighen van Israel aensien,

8

ende hy en sal niet gheneycht worden tot die outaren die zijn handen ghemaect hebben, ende dat sijn vingheren ghewracht hebben en sal hy niet aensien, die boschkens ende die affgods tempels.

9

⁺In dien dach sullen die steden van sijnder stercheyt verlaten zijn ghelijck ploeghen, ende die coren saden die achterghelaten waren van daensicht der kinderen van Israel, ende ghy sult verwoest wesen

+ C

10

want ghy vergeten hebt Godt uwen salichmaker, ende ws stercke helpers en hebdi niet ghedachtich gheweest, daerom suldi planten een ghetrouwe plantinghe, ende ghy sult vreemt saet saeyen.

11

In den dach van uwer plantinghen sal den wilden wijngaert gheworden sijn, ende des morghens vroech sal v saet bloeyen, den oochst is wechghenomen inden dach der erffenissen, ende hi sal swaerlijc bedroeft zijn.

12

⁺Wee der menichten van veel volcken, als een menichte der zee gheluyt gheuende ende gherucht der scharen als tgheluyt van veel wateren.

+ D

13

Die volcken sullen gheluyt maken alst tgheluyt van oueruloeyende wateren, ende hy sal hem straffen, ende hy sal verre vlieden, ende hy sal wech ghenomen worden als dat stof der berghen van daenschijn des wints, ende als een onweder voor den tempeest.

14

Inden tijt des auonts, ende siet verstooringhe inden morghenstont, ende hy en sal niet blijuen staende, dit is tdeel der gheender die ons verdoruen hebben, ende dlot der gheender die ons beroouen.