Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)
(2008)–Anoniem Leuvens bijbel 1548– Auteursrechtelijk beschermd1Ga naar margenoot+MEt eenen slijckachtighen steen is die traghe ghesteent, ende sij sullen alle spreken van sijnder versmadelijcheyt. | |
2Met ossenmest es die traghe ghesteent, ende alle die hem raect sal die handen aff scudden. | |
3Die bescaemtheyt des vaders is van eenen ongheleerden sone, maer een dochter sal tot een verminderinghe wesen. | |
4Een wijse dochter is een erffelijcheyt haren man, maer die scandelijck leeft, wert tot een versmaetheit haers vaders. | |
5Haren vader ende haren man beschaemt een stoute dochter, ende sij en sal niet vermindert worden van die ongoddelijcke, maer van beyde sal sij onteert worden. | |
6Muysijck spel inden rouwe, is een vertellinghe niet te sijnen tijde ghesproken, gheesselen ende leeringhe sijn in allen tijden wijsheyt. | |
8Die een woert vertelt den ghenen diet niet en hoort, die is ghelijck die eenen slapende wect wt eenen swaren slaep. | |
9Hy spreect met eenen slapende die eenen sot wijsheyt vertelt, ende ten eynde vander vertellinghen, soo seyt hy, Wie is dese? | |
10Weent ouer eenen dooden, want sijn licht is vergaen, ende weent ouer eenen dwasen, want hem ghebreect verstant. | |
11Weent luttel ouer den dooden want hy is gherust | |
12want het archste leuen vanden archsten is bouen die doot van den sot. | |
13Den rouwe van den dooden duert seuen daghen, maer den rouwe vanden sot ende vanden ongoddelijcke dueren alle die daghen haers leuens. | |
14Met eenen sot en spreect niet vele, ende meyt | |
[pagina *539]
| |
eenen onuerstandighen en gaet niet wech. | |
15Wacht u voer dien op dat ghy gheen verdriet en hebt, ende soo en suldi niet besmet worden van sijn sonde. | |
16Keert u aff van dien, ende ghy sult ruste vinden, ende ghy en sult niet beswaert worden in zijn dwaesheyt. | |
17Wat sal swaerder sijn dan loot, ende wat naem heeft hy anders dan sot? | |
18Tes lichter te draghen sant oft sout oft eenen clomp ysers, dan eenen onwijsen dwasen ende ongoddelijcken mensche. | |
19Een ghebintsel van houte tsamen ghebonden met dat fundament der timmeragien, en sal niet ontbonden worden, alsoo ooc een herte dat ghevesticht is int ghedachte des raets. | |
20Dat ghepeyns van eenen verstandighen en sal in gheender tijt noch ooc doer vreese verkeert worden. | |
21Ghelijck caff in die hoochden, ende gruys van steenen sonder calck mortel ghestelt teghen daenschijn des wints niet blijuen en sullen, | |
22alsoo en sal ooc het bevreest herte in des sots ghedachte teghen den oploop der vreesen niet wederstaen. | |
23Ga naar margenoot+Ghelijck dat beuende herte in des sots ghedachte tot allen tijden niet vreesen en sal, alsoo ooc die in Godts gheboden altoos blijft. | |
24Die de ooghen nijpt brengt tranen wt, ende die therte noept brengt verstant wt. | |
25Die eenen steen worpt onder die voghelen, sal die nederworpen, alsoo ooc die sijnen vrient scande spreect sal die vrientscap sceyden. | |
26Al hebdi op eenen vriendt een sweert ghetrocken, soo en wilt niet mishopen, want daer es een wederkeren tot eenen vrient. | |
27Eest dat hy eenen droeuen mont open doet, en vreest niet, want daer is noch een peysmakinghe, wt ghenomen die lasteringhe ende tverwijt, ende hoouerdie, ende openbaringhe der secreten, ende die bedrieghelijcke wonde. In alle dese sal een vriendt veriaecht worden. | |
28Ga naar margenoot+Houdt trouwe met uwen vrient in sijn armoede, op dat ghy oock in zijn goeden v moecht verblijden. | |
29In den tijt sijns lijdens blijft hem ghetrouwe, op dat ghy oock in zijn erue moecht mede erffghenaem zijn. | |
30Voer dat vier des forneys sal den domp ende den roock des viers hooghe oghen, alsoo oock voer tbloet sullen vloekinghen ende scantspraken, ende dreyghementen opgaen. | |
31En wilt v niet scamen uwen vrient te groeten, van sijn aensicht en sal ick my niet verberghen, ende eest dat my quade dinghen ghescieden doer hem ick salt verdraghen, | |
32elck diet hoort, sal hem van dien wachten. | |
33Wie sal mijnen mont een bewaringhe gheuen, ende op mijn lippen eenen sekeren seghel, dat ick doer die niet en valle, ende dat mijn tonghe my niet en bederue? |