Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Dat .xvij. Capittel.

1

⁺VVant groot sijn v ordeelen Heere, ende onsprekelijck sijn v woorden, daerom hebben die onwetende zielen ghedoelt,

+ A

2

want als die boose meynen dat sij sullen moghen dat heylich gheslachte verheeren, soo worden sij gheuetert met die banden der duysternissen, ende der langher nacht ende besloten onder die daken hebben sij gheleghen vluchtich van uwer eewigher voorsienicheyt.

3

Ende als sij meynen verborghen te sijne in hen doncker sonden, doort duyster decsel der verghetenheyt, soo worden sij verstroeyt grouwelijck veruaert sijnde, ende door wtermaten groot verwonderen verbaest,

4

want die speluncke diese omuanghen hadde en bewaerdese niet sonder vreese, want een nederdalende gheluyt maectese verbaest, ende droeuighe personagien hen openbarende maectense veruaert.

5

⁺Ende gheen macht des viers en mocht hen licht gheuen, noch die blinckende vlammen der sterren en mochten niet verlichten dien grouwelijcken nacht.

+ B

6

Ende hen openbaerde een vier onuerhoets comende vol vreesen, ende als sij verslaghen waren met vreesen des aensichts dwelc men niet en sach, soo meynden sij dat die dinghen noch quader waren die ghesien worden,

7

Ende die ghecsmaren der toouernien waren daer toe ghedaen, ende die glorie der wijsheyt, was een berispinghe met versmaetheyt,

8

Want die ghene die beloefden dat sij souden verdrijuen die vreesen ende verbaestheden van die quelende ziele, die queelden selue met bespottinghe vol vreesen,

9

want al waert dat hen gheen van dien monstren en verbaesde, nochtans door den doorganc der dieren, ende dat blasen der serpenten beruert sijnde storuen sij al beuende, ⁺ende sij loochende dat si die locht saghen die niemant in gheender manieren en mach ontulieden,

+ C

10

want dicmael comen te voren die alder quaetste dinghen, als die conscientie wroecht. Want om dat die boosheyt vreesachtich is, so gheeft sij een ghetuyghenis der verdoemenissen, want een verbaesde conscientie beducht haer altijt van wreede straffinghe,

11

want die vreese en is anders niet dan een helpe des quaden vermoedens, ende een vertoonen van die ghedachte der helpen.

12

Ende als die hope van binnen minder is soo acht si die kennisse der saken meerder daer die pijne af coemt,

13

maer die ghene die door den warachtelijck ommachtighen ende vanden ondersten ende vanden diepsten der hellen ouercomenden nacht eenen slaep slapende waren,

14

worden somtijts ghequelt door die vreese der monstren, ende somtijts beswijmden sij doort ouergheuen van haren gheest, want hen was een haestighe ende onuerwachte vreese ouercomen.

15

Voorts waert datter iemant van dien aff gheuallen was, die worde bewaert inden kercker sonder yser besloten,

16

want tsij oft iemant een lantman, oft een herder, oft werckman van des velts arbeyden haestelijck beuanghen was, ⁺die ghedoochde eenen noot die hy niet ontulieden en mocht,

+ D

17

want met een ketene der duysternissen waren sij alle tsamen ghebonden. Tsij oft eenen blasenden wint was oft tusschen die dicke tacken der boomen suet gheluyt der voghelen, oft cracht des waters te seer nederwaerts loopende,

18

oft groot gheluydt van nedergheworpen steenen, oft eenen onghesienen loop der spelender dieren, oft een stercke stemme der loeyender beesten, oft den teghenluydenden wedergalm van die hoochste berghen dedense beswijmen van vreesen,

19

Want alle den omganck der eerden worde met een claer blinckende licht verlicht, ende met ombeletten wercken onthouden.

20

Maer hen alleen was eenen swaren nacht opgheleydt een ghelijckenisse de duysternissen die hen ouercomen soude. Daerom waren si hen seluen swaerder, dan die duysternissen.