Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Dat .v. Capittel.

1

⁺DAn sullen die rechtuerdighe staen in groote volstandicheyt teghen die ghene die hen benaut hebben, ende die hen arbeyden wechghenomen hebben,

+ A

2

Dit siende sullen sij verbaest worden met een grouwelijcke veruaertheyt, ende sij sullen hen verwonderen van die onuersienlijcke vertooninghe der onuerwachter salicheyt

3

segghende by hen seluen berou hebbende, ende van benautheyt haers gheests suchtende. Dit sijnse die wij somtijts in spot hebben ghehadt, ende in ghelijckenisse der lachteringhe.

4

Wij onuerstandighe achteden hen leuen te wesen rasernie, ende hen eynde sonder eere,

5

siet hoe si gherekent sijn onder die kinderen Godts, ende onder die heylighen is hen deel.

6

Daerom hebben wi ghedoelt vanden wech der waerheyt, ende dlicht der rechtuerdicheyt en heeft ons niet ghescenen, ende die sonne der verstandicheyt en is ons niet opgheghaen.

7

Wij sijn moede gheworden inden wech der boosheden, ende der verderffenissen, ⁺ende wij hebben swaer weghen ghewandelt, maer den wech des Heeren en hebben wij niet gheweten.

+ B

8

Wat heeft ons die hoouerdie ghebatet? oft wat heeft ons die beroeminghe der rijckdommen ghegheuen?

9

Alle die dinghen sijn voorby ghegaen als een scaduwe, ende als een voorloopende bode,

10

en als een scip dat gaet door een vloeyende water des welcks spuer (alst voorby gheghaen is) niet te vinden en is, noch den wech van sijnen bodem in die vloeden,

11

oft ghelijck eenen voghel die door die locht vliecht, van welcs wech men gheen teeken en vint, maer alleen dat gheluyt der voghelen slaende den lichten wint, ende snijdende die locht door die cracht des voorgancs is dien metten roerende vloghelen door gheuloghen, ende daer nae en vintmen gheen teeken van sijnen wech,

12

oft ghelijck eenen pijl wtghescoten ter gheoechder plaetsen, die ghedeylde locht is ter stont in haer seluen weder ghesloten, alsoo datmen sijnen doorganck niet en kent,

13

⁺alsoo oock wij gheboren sijnde hebben ter stont opghehouden van te sijne ende vander duecht en hebben wij voorwaer gheen teeken connen ghetoonen, maer in ons quaetheyt sijn wi vernielt.

+ C

14

Sulcke dinghen hebben gheseyt in die helle dese die ghesondicht hebben,

15

want die hope vanden ongoddelijcken is ghelijc een licht wolleken dat vanden wint wech gheuoert wort, ende ghelijck een dunne schuym die vanden waterbaren verstroeyt wort ende als eenen roock die verbreydt is, ende ghelijck die ghedenckenisse eens voorby gaende gasts van eenen daghe,

16

Maer die rechtuerdighe sullen inder eewicheyt leuen, ende by den Heere is haren loon, ende hen ghedachtenisse is by den alderhoochsten.

17

Daerom sullen sij ontfanghen het rijck der schoonheyt, ende die croone der cierlijcheyt van des Heeren hant, want met sijn rechte hant sal hy hen bedecken, ende met sijnen heylighen arm sal hy die beschermen.

18

Ende sijn gramme liefde sal wapeninghe nemen, ⁺ende hy sal die creatuere wapenen ter wraken sijnder vianden.

+ D

19

Hy sal aendoen voor dat borstghetuyghe rechtuerdicheyt, ende hy sal nemen voor eenen helm seker ordeel.

20

Hy sal nemen den onuerwinnelijcken scilt die gherechticheyt,

21

ende hi sal sijn grouwelijcke gramscap scerpen tot een lancie, ende met hem sal vechten den omganck der eerden teghen die onuerstandighe.

22

Die wtworpinghen der blixemen sullen recht wt ghaen, ende als van eenen wel ghecromden boghe der wolcken sullen sij wtghedreuen worden, ende si sullen tot in een seker plaetse springhen.

23

Ende van die steenachtighe gramscap sullen veel haghel steenen gheworpen worden, dat water der zee sal op hen vergramt worden, ende die vloeden sullen straffelijc te samen loopen.

24

Teghen hen sal staen den wint der cracht, ende ghelijck eenen

[p. *519]

storm des wints sal hy die sceyden, ende hy sal alle dlant van haerder boosheyt tot een verwoestinghe brenghen, ende die quaetwillicheyt sal omworpen die setelen der machtigher.