Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Dat .ij. Capittel.

1

⁺VVant sij hebben gheseyt denckende bi hen seluen niet rechtelijck. Cleyne ende met verdriet is den tijt ons leuens, ende daer en is gheen vercoelinghe in des menschen eynde, ende daer en is niemant bekent die weder ghecomen is vander hellen,

+ A

2

want wij sijn van niet gheboren, ende hier nae sullen wij sijn, als oft wij niet gheweest en hadden, want eenen roock des adems is onse nuesgaten, ende een sprake der ghensteren om ons herte te berueren,

3

want wtgheblusschen asschen sal ons lichaem sijn, ende den gheest sal verstroeyt worden ghelijc een saechte locht ende ons leuen sal voorby gaen als die spuere der wolcken, ende tsal vergaen ghelijc eenen neuel die verdreuen is van die stralen der sonnen, ende van haerder hitten met cracht verwonnen,

4

ende onsen naem sal vergheten worden metter tijt, ⁺ende niemant en sal ghedenckenisse hebben van onsen wercken.

+ B

5

Want eenen doorganc der scaduwen is onsen tijt, ende daer en is gheen wederkeeren van onsen eynde, want dat is toegheseghelt, ende niemant en coemt wederom.

6

Daerom coemt ende laet ons met ghenoechten ghebruycken die goeden die nv sijn, ende laet ons die creatuere ghebruycken snellijck als inder ioncheyt.

7

Laet ons met costelijcken wijn ende welrieckende saluen ons seluen veruullen, ende en laet die bloeme des tijts ons niet voorby gaen.

8

Laet ons ons seluen met roosen croonen, eer sij versluyeren en laet gheenen beemt sijn daer onse ouerdaet der wellusticheyt niet door en gae.

9

Niemant van v en sij wtghesloten van onser ouerdadigher wellusticheyt, laet ons tot alle plaetsen die teekenen onser blijschappen achter laten, ⁺want dit is ons deel ende ons auontuere.

+ C

10

Laet ons verdrucken den armen rechtuerdigen, ende die weduwe niet sparen, noch den ouden man, noch en laet ons gheen eere bewijsen den grijsen hoofden van veel tijden.

11

Maer onse stercheyt sij een wet der onrechtuerdicheyt, want wat cranc is dat wort onnut gheuonden.

12

Daerom laet ons den rechtuerdighen bedrieghen, want hy is ons onnutte, ende contrarie onsen wercken ende hy verwijdt ons die sonden der wet, ende hi beruchtet teghen ons die sonden onser leeringhen.

13

Hy beroemt hem dat hy die kennisse Gods heeft, ende hi noemt sij seluen den soon Gods.

14

Hy is ons gheworden tot een voortbrenghen van onsen ghedachten.

15

Hy is ons onlijdelijc ooc om te sien, want sijn leuen is den anderen onghelijc, ende sijn weghen sijn verandert.

16

Als lueghenaers worden wij van hem gheacht, ende hy wacht hem van onsen weghen als van onreynicheden, ⁺ende hi houdt beter duyterste der rechtuerdigher, ende hy glorieert dat hy Godt tot eenen vader heeft.

+ D

17

Daerom laet ons besien oft sijn woorden warachtich sijn, ende laet ons ondersoecken die dinghen die hem toecomen sullen, ende wij sullen weten hoedanich sijn wterste sijn sullen.

18

Want is hy die warachtighe sone Gods soo sal hy hem ontfanghen, ende hem verlossen wt die handen sijnder wederpartijders.

19

Laet ons hem met versmaethede ende pijne ondervraghen, dat wij weten moghen sijn eerweerdicheyt, ende proeuen sijn lijdtsaemheyt.

20

Laet ons hem met die alderschandelijcste doot verdoemen, want hy sal aensien worden na sijn woorden.

21

Dese dinghen hebben si ghedacht, ende hebben ghedoelt want hen quaetheyt heeftse verblint.

22

Ende si en hebben niet gheweten Gods verholentheden, noch sij en hebben gheenen loon der rechtuerdicheyt ghehoept, noch si en hebben niet gheacht die eere der heyligher zielen.

23

Want God heeft den mensch ghescapen onuerganckelijc, ende nae dat beelt sijnder ghelijckenissen heeft hy dien ghemaect.

24

Maer door die nijdicheyt des duyuels is die doodt comen op den omganck der eerden,

25

ende sij volghen hem nae die van sijnder partien sijn.