Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Den .C.iij. Psalm.

Benedic anima mea.

1

GHebenedijt mijn ziele den Heere, Heere mijn Godt ghy sijt machtelijcken groot gheworden.

Belijdinghe ende schoonheyt hebdi aengehedaen,

2

omhanghen met licht als met een cleedt.

Wtspannende den hemel als een vel,

3

die met wateren sijn ouerste dect.

Die de wolcken maect uwen opganc, die wandelt bouen die vederen der winden.

4

Die de gheesten uwe enghelen maect, ende dat brandende vier uwe dienaers.

5

Die de eerde ghefundeert hebt op haer vasticheyt, sij en sal niet gheneycht worden inder eewicheyt.

6

Den afgront is ghelijck een cleedt sijn omhancsel, bouen die berghen sullen die wateren staen.

7

Van uwer berispinghen sullen sij vlieden, van die stemme ws donders sullen sij vreesen.

8

Die berghen gaen opwaerts, ende die velden nederwaerts, ter plaetsen die ghi hen ghefundeert hebt.

9

Een pale hebdi hen ghestelt, daer si niet ouer gaen en sullen, noch sij en sullen niet wedercomen om die eerde te ouerdecken.

10

Die de fonteynen wt latet in die valleyen, int midden der berghen sullen die wateren passeren.

11

Alle die beesten des velts sullen drincken, die wilde ezelen sullen verbeyden in haren dorst.

12

Op hen sullen die voghelen des hemels woonen, wt dat midden der steenrootsen sullen sij stemmen gheuen.

13

Veruersschende die berghen van sijnen hoochden, van die vrucht uwer wercken sal die eerde versaet worden.

14

Voorts brenghende gras voor die beesten, ende cruyt totten dienst der menschen.

Om dat ghy broot wter eerden soudt brenghen,

15

ende dat den wijn des menschen herten verblijde.

Om dat hy sijn aensicht met olie soude blijde maken, ende dat het broot des menschen herte verstercken soude.

16

Die boomen des velts sullen versaedt worden, ende die cederboomen van Libano, die hy gheplant heeft

17

aldaer sullen die musschen nestelen.

Des valcs huys is hen leydtsman,

18

die hooghe berghen voor die herten, die steenrootse is een toevlucht den eghelen.

19

Hy heeft die mane ghemaect tot seker tijden, die sonne heeft haren onderganck gheweten.

20

Ghy hebt die duysternissen ghesteldt ende tis nacht gheworden, daer in sullen ouerghaen alle die beesten der bosschagien.

21

Die welpens der leeuwen briesschende om te roouen, ende om spijse voor hen van Gode te soecken.

22

Die sonne is opghegaen, ende sij sijn vergadert, ende in hen rustplaetsen sullen sij gheleydt worden.

23

Die mensch sal wtgaen tot sijn werck, ende tot sijn hanteringhe totten auont toe.

24

Hoe heerlijck sijn v wercken gheworden Heere? ghy hebbet al in wijsheyt ghemaect, die eerde is veruult met uwer besittinghen.

25

Dese zee is groot ende wijt van armen, daer sijn cruypende dieren der welcker gheen ghetal en is.

Cleyn dieren metten grooten,

26

daer sullen die scepen door varen.

Desen draeck den welcken ghy ghemaect hebt om hem te bespotten

27

sij verbeyden alle van v, dat ghy hen spijse gheuen soudt te tijde.

28

Als ghy hen gheeft soo sullen sijt verghaderen, als ghy v hant open doet, soo sullen sij alle met goetheden veruult worden.

29

Maer als ghy v aensicht afkeert, soo sullen sij verstoort worden, ghy sult haren gheest wech nemen, ende sij sullen verghaen, ende in hen stubbe wederkeeren.

30

Ghy sult uwen gheest wt senden, ende sij sullen ghescapen worden, ende ghy sult vernieuwen daensicht der eerden.

31

Die glorie des Heeren si inder eewicheyt, die Heere sal verblijden in sijn wercken.

32

Die deerde aensiet, ende doetse beuen, die de berghen raect ende doetse rooken.

33

Ick sal den Heere singhen in mijn leuen, ick sal lof singhen mijnen Godt soo langhe als ick ben.

[p. *478]

34

Ghenoeghelijck moet hem mijn wtsprake wesen, maer ick sal in den Heere ghenoechte hebben.

35

Laet die sondaers vander eerden vergaen, ende die boose, alsoo dat si niet en sijn, o mijn ziele ghebenedijt den Heere.