Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Den .lxxxix. Psalm.

Domine refugium.

1

HEere ghy sijt ons een toeulucht gheworden, van gheboorte tot gheboorte.

2

Eer die berghen ghemaect waren, oft die aerde ghescapen ende die werelt, van eewicheyt tot eewicheyt sijt ghy Godt.

3

En keert den mensch niet af ter vernederinghen, ende ghy hebt gheseyt, bekeert v kinderen der menschen.

4

Want duysent iaren sijn voor v ooghen, als den dach van ghisteren die voorleden is.

Ende als die wachte inder nacht,

5

die voor niet ghehouden worden, soo sullen hen iaren wesen.

6

Des morghens vroech laet hem voorby ghaen als cruyt, des morghens vroech laet hem bloeyen ende voorby gaen, des auonts laet hem nederuallen, hart worden, ende verdort.

7

Want wij sijn crachteloos worden in v gramscappe, ende in uwen rasenden torn sijn wij verbaest.

8

Ghi hebt ons boosheden voor v aensicht ghestelt, ons leuens tijt int verlichten ws aensichts.

9

Want alle onse daghen sijn vergaen, ende in v gramscappe sijn wij verdwenen.

Onse iaren sullen bedacht worden als een spinne,

10

die daghen onser iaren sijn in hen seluen tseuentich iaren.

Maer eest in stercke complexien soo wordent tachtentich iaren, ende dat daer ouer is, dats arbeydt ende pijne.

Want die saechtmoedicheyt is ouerghecomen, ende wij sullen berispt worden.

11

Wie kent die macht van uwer gramscappen, ende wie mach om uwer vreesen

12

v gramscappe tellen?

V rechte hant maect alsoo bekent, ende die gheleerde van herten in wijsheden.

13

Heere keert v omme och hoe langhe? Ende weest

[p. *474]

verbiddelijc ouer uwe dienaers.

14

Wij sijn vroech veruult met v bermherticheyt, ende wij hebben ons verhuecht, ende ghenoechte ghehadt in alle onse daghen.

15

Wij sijn verblijdt gheweest om die daghen, in die welcke ghy ons verootmoedicht hebt, om die iaren in die welcke wij quade dinghen ghesien hebben.

16

Siet toe op v knechten, ende op v wercken, ende bescict hen kinderen.

17

Ende laet het scijnsel des Heeren ons Godt op ons wesen, ende die wercken onser handen bescict ouer ons, ende dat werck onser handen bescict.