Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Den .xxxiiij. Psalm.

Iudica Domine nocentes me.

1

ORdeelt Heere die ghene die my hinder doen, verwint die ghene die my beuechten.

2

Neemt aen die wapenen ende den scilt, ende staet op tot mijnder helpen.

3

Rupt wt dat sweert ende besluyt teghen hen, die my veruolghen, segghet mijnder zielen, v salicheyt ben ick.

4

Laetse beschaemt worden ende beureest, die mijn ziele soecken.

Achterwaerts moeten sij ghekeert worden ende bescaemt, die my quaet dencken.

5

Worden moeten sij als stof der eerden voor daenschijn des wints, ende die enghel des Heeren werde hen benauwende.

6

Haren wech moet worden duysternisse ende slibberachtich, ende die enghel des Heeren hen veruolghende.

7

Want sonder sake hebben sij voor my verborghen die doodt van haren stricke, te vergheefs hebben sij mijn ziel bescimpt.

8

Laet hem ouercomen den strick die hy niet en weet, ende dat gheuanghenisse dat hy verborghen heeft moet hem aengrijpen, ende inden seluen strick moet hy vallen.

9

Maer mijn ziele sal haer verhueghen inden Heere, ende sij sal ghenoechte hebben ouer haren salichmakere.

10

Alle mijn ghebeenten sullen segghen. Heere wie is ws ghelijcke?

Verlossende den allendighen wt die handen vanden ghenen die stercker sijn dan hy, den behoeuighen ende armen vanden ghenen die hem beroouen.

11

Die boose ghetuyghen opstaende hebben my geuraecht, dat ick niet en wiste.

12

Sij loonden my quaet voor goet, die onvruchtbaerheyt mijnder zielen.

13

Maer doen sy my quellijck waren, heb ick my ghecleedt met een hairen cleedt.

Ick verootmoedichde mijn ziele met vasten, ende mijn ghebedt sal in mijnen schoot wederom keeren.

14

Als den naesten als onsen broeder soo wel behaechde ick, ghelijck een die rouwig ende bedroeft is soo worde ick verootmoedicht.

15

Ende sij hebben hen teghen my verblijdt ende sijn versaemt, die gheesselen sijn op my verghadert, ende ick en wistes niet.

16

Sy sijn verstroyt, ende niet tot rouwe beweecht, sij hebben my ghetempteert, sij hebben my bescimpt met een scimpernie, sij hebben op my ghegrimt met haren tanden.

17

Heere wanneer suldijt aensien? steldt wederom mijn ziele van hen quaetwillicheyt, ende vanden leeuwen mijn eenighe.

18

Ick sal v belijden in die groote kercke, in een swaer volck sal ick v louen.

19

En laetse ouer my niet blijde sijn die my booslijck teghen sijn, die my haten sonder sake, ende wencken toe metten ooghen.

20

Want tot my soo spraken sij voorwaer vredelijck, ende in die gramscap der eerden sprekende dachten sij bedriechlijcheden.

21

Ende sij hebben op my haren mont verbreydt sy hebben gheseyt, wel aen, wel aen, ons ooghen hebbent ghesien.

22

Ghy hebbet ghesien Heere, en swijghet niet Heere en gaet van my niet.

23

Staet op ende merct op mijn ordeel, mijn God, ende mijn Heere in mijn sake.

24

Ordeelt my nae uwe rechtuerdicheyt Heere mijn Godt, ende en laetse ouer my niet blijde sijn.

25

En laetse niet segghen in hen herten, wel aen, wel aen onser zielen, noch en laetse niet segghen, wij sullen hem verslinden.

26

Laetse bescaemt worden ende bevreest tesamen, die hen verblijden van mijnen quaden.

Laetse ghecleedt worden met bescaemtheyt ende beureestheyt, die quade dinghen spreken op my.

27

Laetse verhuecht worden ende blijde sijn die mijn rechtuerdicheyt willen, ende laetse altijt segghen, groot moet die Heere worden, die den vrede van sijnen knecht willen.

28

Ende mijn tonghe sal v rechtuerdicheyt bedencken, alle den dach uwen lof.