Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Dat .ij. Capittel.

1

⁺MAer nae dese dinghen alst enen feestdach des Heeren was, ende eenen goeden noenmaeltijt ghehouden was in Tobias huys,

+ A

2

soo heeft hij sijnen sone geseyt, Gaet henen ende brenct herwaerts eenighe van onsen geslachte Godt vreesende dat sij met ons moghen blijde chiere maken.

3

Ende doen hij wech ghegaen was, soo keerde hij wederom, ende heeft hem ghebootscapt, datter een vanden kinderen van Israel ghekeelt lach op die strate. Ende hij ter stont op springhende van sijnder plaetsen daer hij sadt, latende den noenmaeltijt, is al nuchteren ghecomen tot dat lichaem,

4

ende dat op nemende heeft hijt ghedraghen tot sijn huys bedectelijc, op dat hijt (als die sonne onder ware) behoedelijck soude begrauen.

5

Ende als hij dat lichaem hadde gheborghen so heeft hij broot gheten met rouwe ende anxt,

6

ghedenckende des woerts dat die Heere gheseyt hadde door Amos den propheet, ⁺V feestdaghen sullen verkeert worden in beclaghinghen, ende droefheyt.

+ B

7

Maer doen die sonne onder ghegaen was soo is hij wech ghegaen, ende heeft hem begrauen.

8

Ende alle sijn naesten berispten hem segghende, Het was nv corts gheboden datmen v dooden soude om dese sake, ende nauwelijcs en sijdi ontvloden tghebot der doot, ende begraefdi weder die dooden?

9

Maer Tobias meer vreesende Godt dan den coninck, nam die lichamen der verslaghenen wech, ende verberchdese in sijn huys, ende ten middernachten soo begroef hij die,

10

Ende het geschiede dat hi op eenen dach vermoeydt van die begrauinghe comende in sijn huys hem gheworpen hadde aen den want, ende ontslapen was,

11

ende dat wten nest de swaluwen warme drecken vielen op sijn ooghen, doen hij sliep, ende dat hij blent worde.

12

Ende dese becoringhe heeft die Heere daer om laten op hem comen, dat den nacomelinghen soude ghegheuen worden een exempel sijnder verduldicheyt, ⁺ghelijck oock is vanden heylighen Iob.

+ C

13

Want hoe wel hij van sijn kintsheyt altijt Godt gheureest hadde, ende sijn gheboden bewaert, so en is hij niet bedroeft gheweest teghen Godt, dat die plaghe der blentheyt hem aen ghecomen was,

14

Maer onberuert is hij in die vreese Gods ghebleuen, danckende Godt alle die daghen sijns leuens.

15

Want ghelijck die coninghen den salighen Iob bescimpten, alsoo bespotten het leuen van desen, sijn ouders ende maghen, segghende,

16

Waer is v hope, daer om dat ghij almissen ende begrauinghen dedet?

17

Maer Thobias straftese segghende, En wilt alsoo niet spreken,

18

want wij sijn kinderen der heylighen, ende verwachten dat leuen dwelck Godt gheuen sal den ghenen die hen ghelooue nemmermeer van hem en veranderen.

19

⁺Maer Anna sijn huysvrouwe ghinck daghelijcs tot dat weefwerck, ende van den arbeyt haerder handen bracht sij den cost die sij crijghen mocht.

+ D

20

Waer wt eest ghesciet dat sij een boxken vanden gheyten ontfanghende thuys ghebracht hadde.

21

Wiens bletende stemme als haer man ghehoort hadde, soo heeft hij gheseyt, Besiet oft bijauontueren niet ghestolen en is, gheuet sijnen heeren weder, want ten is ons niet gheoorloft, dat wij iet eten souden van ghestolen goet, oft ghenaken.

22

Waer op sijn huysvrouwe gram sijnde gheantwoort heeft, Openbaerlijck is v hope ydel gheworden, ende v almissen sijn nv gheopenbaert.

23

Ende met desen ende ander der ghelijcke woorden heeft sij hem bescimpt.