Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

Dat .x. Capittel.

1

⁺DIe besegelaers waren Nehemias Athersatha die sone Hachelai, ende Sedechias,

+ A

2

Saraias, Azarias, Ieremias,

3

Pheshur, Amarias, Melchias,

4

Hattus, Sebenia, Melluch,

5

Harem, Merimuth, Obdias,

6

Daniel, Genthon, Baruch,

7

Mosollam, Abia, Miamin,

8

Maazia, Belgai, Semeia, dese priesters,

9

Maer die Leuiten Iosue die sone Ananie, Bennui vanden kinderen Henadad, Cedmiel

10

ende hen broeders, Sebenia, Odaia, Celita, Phalaia, Hanan

11

Micha, Rohob, Hasebia,

12

Zachur, Serebia, Sabania,

13

Odaia, Bani Baninu,

14

Die hoofden des volcks Pharos, Phahath, Moab, Elam, Zethui, Bani,

15

Bonni, Azgad, Bebai,

16

Adonia, Begoai, Adin,

17

Ater Hezecia, Azur,

18

Odaia, Hasum, Besai,

19

Hareph, Anathoth, Nebai,

20

Mephias, Mosollam, Hazur,

21

Misizabel, Sadoc, Ieddua,

22

Pheltia, Hanan, Anaia,

23

Osee, Hanania, Hasub,

24

Alohes, Phalea, Sobec,

25

Rehum, Maasia,

26

Echaia, Hanan, Anam,

27

Melluch, Haram, Baana,

28

ende dander vanden volcke, priesters, Leuiten, doorwaerders, ende sanghers Nathineen, ⁺ende alle die hen ghescheyden hebben van die volcken des lants tot die wet Godts, Hen huysvrouwen hen sonen ende hen dochteren

+ B

29

alle die wijs ghenoech waren om te verstaen voor hen broeders sprekende hen machtichste mannen ende die ghene die quamen om te ghelouen ende te sweren dat sij in de wet Godts souden wandelen, die hy ghegheuen hadde in die hant van Moyses Godts dienaer, dat sij doen ende bewaren souden alle die gheboden des Heeren ons Gods ende sijn ordeelen ende sijn ceremonien,

30

ende dat wij onse dochteren niet en souden gheuen den volcke des lants, ende hen dochteren niet en souden nemen voor onse sonen,

31

Ende dat volck des lants die comenscap ende alle dinghen ten ghebruycke inbrenghen op den sabboth dach om te vercoopen, dat wij van hemlieden niet nemen en sullen opden sabboth ende opden gheheylichden dach, Ende wij sullen vrijlaten het seuenste iaer, ende die beswaringhe van allen handen,

32

Ende wij sullen op ons ordineren gheboden, ⁺dat wij gheuen sullen tderdendeel van eenen sicle alle iare tot dat werck des Heeren ons Godts,

+ C

33

tot die brooden der voorlegghinghen, ende tot dat eewich sacrificie ende tot den eewighen brantoffer, in die sabbathen in die nieuwe maenden, in die hoochtijden, ende in die gheheylichde daghen, ende voor die sonde, datter ghebeden mach worden voor Israel ende tot alle ghebruyc vanden huyse ons Gods,

34

Hierom hebben wi loten gheworpen ouer die offeranden des houts tusschen die priesters ende Leuiten ende tvolck, datmen dat halen soude int huys ons Godts, nae die huysen van onsen vaderen, by seker tijden, van die tijden des iaers tot dat ander iaer, dat die bernen souden opden outaer des Heeren ons Gods ghelijck dat ghescreuen is in die wet Moysi,

35

ende dat wij brenghen souden dierste vruchten van onsen lande, ende dierste vruchten van allen boomen van iaer te iaer, in des Heeren huys,

36

ende dierste gheboren onser sonen, ende van onse vee ghelijck dat ghescreuen is in die wet, ende dierste gheboren van onsen rinderen ende onser scapen, ⁺dat die gheoffert worden int huys ons Godts den priesteren die dienen int huys ons Gods,

+ D

37

Ende dat wij dierste vruchten van onse spij-

[p. *368]

sen ende drancken, ende vanden vruchten van allen boomen, ende van die vergaderinghe des wijns ende der olien souden brenghen den priesters, tot die offerkiste ons Gods, ende thiende van onsen landen den Leuiten, Die Leuiten sullen ontfanghen die thienden van onse wercken wt allen die steden,

38

Ende die priester Aarons sone sal metten Leuiten sijn inder Leuiten thienden, Ende die Leuiten sullen offeren het thiende deel van haren thienden in ons Godts huys aen die offerkiste in des scats huys,

39

want tot die offer kiste sullen die kinderen van Israhel ende die kinderen Leui draghen die ierste vruchten van coren, wijn, ende olie, ende daer sullen gheheylichde vaten sijn, ende priesters, ende sangers, ende doorwaerders, ende dienaers, ende wij en sullen thuys ons Godts niet verlaten.