Die gheestelicke melody

Van Sint Agniet, martelaer

O Jhesu heer,
Verlicht mijn synnen,
Tot uwer eer
Laet my beghinnen
Een zuete suver melody.
Van Sint Agniet,
U uutvercoren,
Die anders niet
En woude horen
Dan sclechs van u haers herts ghecry.

Gy waert haer syn,
Al haer begheren.
Sy droech u myn
Mit groter [65v] eeren,
Ghestadich was sy talre tijt,
End suet van zeden
End goedertieren.
Het heeft wel reden
In al manieren
Dat sy nu mit u is verblijt.

O maecht Agniet,
O coninghinne,
Ghegruet so siet
Mit Jhesus mynne
Veel meer dan hondert dusentfout,
Die u vercoes
Zeer mynnentlicke
Om tsijn een roes
In hemmelrijcke
Int lant dat alle vruechd inhout.

Gy sijt daer scoen,
Zeer wonderlicke.
Die hoechste throen
Dat is u rijcke.
Die enghelen sijn u dijnres [66r] daer.
Gi sijt daer vrou
Seer hoech verheven,
Want gi ghetrou
Waert in u leven
Ju brugom Jhesu openbaer.

Een jonghelinc
U seer begheerde.
Sijn hert verghinc,
Hem docht, tverteerde,
Want gi zeer waert in sijn ghedacht.
Sijn goet was veel,
Hi u aensochte.
Mer wat juweel
Dat hi u brochte,
Twas al versmayt end nijt gheacht.

Want Jhesus myn
Had u bevanghen.
Ju hert, u syn
Had groot verlanghen
Bi hem te wesen ewelijc.
Der [66v] werrelts vruechd
Gi weynich achte.
Gi waert verhuechd
In u ghedachte
Mit Jhesus mynne gracelijc.

Gi waert oec eel,
Van aenscijn scoenne,
Mer scoenre veel
Na tscrifts betone
Van goet gheloef int hert bereyt.
O suver roes,
dat licht u dede
Die u vercoes
tot sinen vrede
Van deser werrelts ydelheyt.

O jonghe hert,
O gulden lely,
Gi leet groot smert
End zwaer martely
Als gi waert out licht dertien jaer.
Gi waert zeer bout,
Gi leet uut mynnen.
Noch pijn [67r] noch gout
En mocht verwinnen
U brugoms myn, dat is doch claer.

O lief Agniet,
O suver herte,
Al u verdriet,
U grote smerte,
Seer wel gi leet end vromelijc.
Hier om gi sijt
In dusent vruechden
End zeer verblijt
Van al u duechden
Die gi ye deedt op eertrijc.

O reyne maecht,
O suver bloem,
Mit recht gi draecht
Nu vrolic roem
Bi Jhesum Cristum talre tijt.
Gi hebt ontfaen
Die hoechsten throen.
Noch son noch maen
En is so scoen
Nu [67v] nerghent na als gi nu sijt.

O wijs, o scoen
Van uwe duechden,
Der maechden throen
Heeft grote vruechden
End is verblijt zeer mynnentlijc.
Ju croen blenct seer
End u sampielen,
Ju aenscijn meer,
Dus sijn die zielen
Verblijt van u ontsprekelijc.

Mit recht een lam,
Dat is u teyken,
Want Jhesus vlam
Had u ontsteken
Mit myn, mit goedertierenheyt.
O coninghin,
O Jhesus boele,
Ic bid u myn,
O scoen fyole,
Vercrijcht my mit [68r] oetmoedicheyt.

Ic hoep gi sijt
Also vercoren,
Bid gij hem ijt,
Hi sel u horen
Aldaer en is gheen twifel aen.
Nu lieve maecht,
Wilt mijns ontfermen
Ic bid u draecht
Voer hem mijn karmen
End wilt my trouwelic bistaen.

O suver bruyt,
Hoert mijn ghebeden
End mijn gheluyt
Tot allen steden
Na uwe goedertierenheyt.
Ic heb misdaen
Al boven maten,
My seer ontgaen,
Coemt my te baten
In myne arme cranckicheyt.

[69r] Ic bid u seer,
O troesterinne,
Dat gi den heer
Uut rechter mynne
Seer neerstich³¹ bidden wilt voer my,
Om tsijn verlost
Van al mijn sonden
End wel ghetroest
Mit sinen wonden
End so van heen Mach varen vry .

O suet end wijs
Der creaturen,
Int paradijs
Tot alre uren,
Gi draecht nu prijs end frisschen moet.
O lief Agniet,
Helpt my te comen
Uut dit verdriet
Onder die bloemen,
Daer gi nu machtich sijt [69v] end groet.

O edel end reyn,
Gi drinct mit vruechden
Van die fonteyn,
Daer alle duechden
Uut vloeyen als uut haer beghin
Dat is die heer
Van tewich leven,
Die u nu seer
Daer heeft verheven
End scoen verciert als sijn vreendin.

Och suver maecht,
Mocht ic aenscouwen
Hoe gi nu draecht
Die croen van gouwen,
Die ju die coninc heeft ghedaen
Int lant bevaen
Mit gulden bomen
Die sterren, maen,
Mit haren bloemen
End oec die [70r]son te boven gaen.

O duerber steen,
Mocht ic daer comen
End oec aensien
Die crans van bloemen
Die gi uut reynicheyt daer draecht
Ic sou dan bly
End vrolic wesen,
Want ic waer vry
Van allen vresen,
Daer ic nu mede bin versaecht.

Nu lief Agniet,
Hoert mijn begheren.
Ic bid aensiet
Mit groter eeren
So wie dees ymmen singt of leest.
Als hi sel gaen
Voert recht daer boven,
Wilt hem bistaen
Na sijn behoeven,
So dat in [70v]vreden coemt sijn gheest.

Lof sy den heer
Tot allen tiden,
Die ons hier neer
Wil seer verbliden
Mit hem end u, o suver maecht.
End alst gheeft tijt
Van heen te liden
Dat wi verblijt
Dan moghen riden
Int lant daer nyemant is versaecht. Amen.

31 ‘neerstich’ naar C; L: ‘neertich’.